My Sweet Lord

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Τζορτζ Χάρισον κι ένα τραγούδι που τον ταλαιπώρησε αρκετά, καθώς θεωρήθηκε προϊόν λογοκλοπής.


Το «My Sweet Lord» είναι αφιερωμένο στον ένα και μοναδικό Θεό. Στα 4:39 λεπτά της διάρκειάς του, η χορωδία τραγουδά την υμνητική λέξη «Αληλούια», κοινή σε χριστιανούς και εβραίους, καθώς και την επίκληση «Χάρε Κρίσνα» των Ινδουιστών, επίλεκτο μέλος των οποίων υπήρξε και ο ίδιος ο Χάρισον. Το τραγούδι γράφτηκε από τον Χάρισον το 1969, όταν υπήρχαν ακόμη οι Beatles. Το πρωτοτραγούδησε ο φίλος του Μπίλι Πρέστον στο δίσκο του «Encouraging Words» και σημείωσε μικρή επιτυχία.

Ο Χάρισον το ξαναηχογράφησε το 1970 για τις ανάγκες του τριπλού προσωπικού του άλμπουμ «All Things Must Pass» με παραγωγό τον Φιλ Σπέκτορ. Στις ηθογραφήσεις συμμετείχε ο ντράμερ Άλαν Χουάιτ (Yes) και ο Έρικ Κλάπτον στις κιθάρες. Παρά την πολιτική των μελών των Beatles να μην κυκλοφορούν τραγούδια τους σε σινγκλ, το «My Sweet Lord» κυκλοφόρησε σε δισκάκι 45 στροφών στις 23 Νοεμβρίου 1970 στις ΗΠΑ και στις 15 Ιανουαρίου 1971 στην Αγγλία. Γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία και έφθασε στο Νο1 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά με προσωπικό δίσκο μέλους των Beatles.

Από τότε ξεκίνησε και η δικαστική περιπέτεια του τραγουδιού. Στις 10 Φεβρουαρίου 1971 το γυναικείο συγκρότημα των The Chiffons κατέθεσε αγωγή εις βάρος του Χάρισον, υποστηρίζοντας ότι έκλεψε τις βασικές μελωδίες του δικού τους τραγουδιού «He's so Fine», που είχε κυκλοφορήσει το 1962. Το δικαστήριο, παρά τα περί του αντιθέτου επιχειρήματα του Χάρισον, δικαίωσε τις Chiffons. Απεφάνθη ότι ο Χάρισον χωρίς πρόθεση κόπιαρε το τραγούδι τους.

Στη συνέχεια άνοιξε ένας κύκλος χωρίς τελειωμό για τον καθορισμό της αποζημίωσης, με προσπάθειες συμβιβασμού και αντιπαραθέσεις στις δικαστικές αίθουσες. Αρχικά, το δικαστήριο είχε καθορίσει την αποζημίωση στα 2.133.316 δολάρια. Πάντως, αργότερα οι Chiffons ηχογράφησαν το «My Sweet Lord» και ο Χάρισον εξαγόρασε τα δικαιώματα του τραγουδιού τους «He's so Fine».

To «My Sweet Lord» έφθασε άλλη μια φορά στο Νο1 τον Ιανουάριο του 2002, δύο μήνες μετά τον θάνατο του Τζορτζ Χάρισον. Διασκευή του τραγουδιού έχει κυκλοφορήσει και η δική μας Βίκυ Λέανδρος.