Ανακαταλαμβάνει, τη μία μετά την άλλη, τις πόλεις που ήταν στα χέρια των αντιφρονούντων, κυρίως χάρη στους ανελέητους βομβαρδισμούς που εξαπολύει και τη δύναμη πυρός –που παρά τις απώλειες προς τους αντικαθεστωτικούς- συγκεντρώνει.
Ο Καντάφι δείχνει ότι η μακροχρόνια παραμονή στην εξουσία μπορεί να μη συνοδευτεί από συμπτώματα τρυφηλότητας του καθεστώτος. Αν δίσταζε να χρησιμοποιήσει βία, θα ήταν ήδη παρελθόν. Ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι “πρόεδρος” για να παραιτηθεί αλλά “αρχηγός της επανάστασης”. Στην προοπτική απαγόρευσης των πτήσεων πάνω από τη Λιβύη, οργίζεται και απειλεί. Βλέποντας ότι η Δύση είναι έτοιμη να στηρίξει τους αντιπάλους του, προειδοποίησε για χιλιάδες λαθρομετανάστες, οι οποίοι και θα εισρεύσουν στην Ευρώπη, πονοκεφαλιάζοντας τις δυτικές ηγεσίες.
Τύραννος ή ισόβιος αρχηγός ενός κράτους σοσιαλιστικού τύπου; Όπως και να έχει το πράγμα, τον χαρακτηρίζει μια ειδική σχέση με την Ελλάδα. Από τα … Καμμένα Βούρλα, στα οποία παραθέριζε ο βασιλιάς Ίντρις όταν τον ανέτρεψε, μέχρι τη συμφωνία της Ελούντας και την προνομιακή σχέση με τους Παπανδρέου, ο Καντάφι είναι ίσως ο πιο δημοφιλής αρχηγός ξένου κράτους (μαζί με τον Πούτιν ενδεχομένως). Ακόμα και άνθρωποι που καθόλου δεν τον εκτιμούσαν βλέπουν στη στάση του, από τότε που ξεκίνησαν τα γεγονότα στη Λιβύη, ένα μεγαλείο: στη θέληση του να μείνει ως το τέλος ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός της φυλής, στην άρνηση του να εγκαταλείψει την εξουσία και τη χώρα. Γιατί όσο και να βαυκαλιζόμαστε για τον «πολιτικό πολιτισμό» μας, έτσι αντιλαμβανόμαστε τον ιδεατό αρχηγό του κράτους: φύλαρχο.
Από την άλλη, η αιματοχυσία που λαμβάνει χώρα εδώ και εβδομάδες στη Λιβύη, μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Ή μήπως οι κατηγορίες αυτές απαγγέλλονται μόνο στους ηττημένους των εμφυλίων πολέμων;
Μικρός Οδυσσέας
ΥΓ. Η περίπτωση Καντάφι αποδεικνύει επίσης ότι αρκεί ένας αποφασισμένος ηγέτης για να χορέψει την Δύση στο ταψί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου