Κοινός δανεισμός στην Ευρωζώνη θα εκτόξευε το κόστος για τη Γερμανία των αξιόπιστων ομολόγων και της ισχυρής ανάπτυξης Βερολίνο
Ενώ τον τελευταίο χρόνο η μία Σύνοδος Κορυφής ακολουθεί την άλλη, με τις αγορές όμως να πιέζουν όλο και εντονότερα το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, στην Ευρωζώνη έχει σπάσει πλέον ένα από τελευταία και βασικότερα ταμπού: Ο δανεισμός από κοινού των οικονομιών του ευρώ αποτελεί πια επιλογή που αρθρώνουν σαφώς αναλυτές και οικονομολόγοι, υποστηρίζοντας πως είναι η μοναδική λύση για να εξασφαλιστεί το μέλλον της νομισματικής ένωσης.
Η Ρώμη, που νιώθει πια καυτή την ανάσα των αγορών, εκφράζεται ανοικτά υπέρ των ευρωομολόγων, την στιγμή που μόνο η λέξη είναι τοξική για το Βερολίνο -σύμφωνα με ορισμένα γερμανικά ΜΜΕ όμως, δεν αποκλείεται να επανεξετάσει την στάση του. «Εάν το ευρωομόλογο είχαν γίνει πραγματικότητα, θα είχαν εγγυηθεί την σταθερότητα των αγορών» είπε το Σάββατο (και) ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών.
Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής στόχευε να καθησυχάσει τις αγορές, με τις Βρυξέλλες να ορκίζονται πως ουσιαστικά θα κάνουν το παν για να διαφυλάξουν το ευρώ και τους ηγέτες της Ευρωζώνης να δέχονται μέτρα που μέχρι πρότινος ήταν κόκκινη γραμμή για τη Γερμανία. Και όμως, τις επόμενες εβδομάδες οι αγορές άρχισαν να επιτίθενται πια στα ισπανικά και τα ιταλικά ομόλογα, οδηγώντας την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι σε επίσπευση των αποφάσεων για εφαρμογή λιτότητας.
Η Ιταλία όμως δεν είναι ούτε Ελλάδα, ούτε Ιρλανδία, ούτε Πορτογαλία: Οι μηχανισμοί στήριξης για την Ευρωζώνη, ο τρέχων EFSF και ο μελλοντικός ESM, δεν θα μπορούσαν να την διασώσουν -όπως επανέλαβε την Κυριακή στη Handelsblatt και ο (Γερμανός) επίτροπος Γκούντερ Έτινγκερ. Θα ήταν λύση τότε μία επέκταση των κεφαλαίων των δύο μηχανισμών; Το Βερολίνο υποστηρίζει σθεναρά πως όχι, θεωρώντας πως θα έδινε πάτημα σε κερδοσκόπους για να δουν μέχρι πού θα έφτανε η Ευρωζώνη για να σώσει τα μέλη της.
Κάπως έτσι φαίνεται ότι επιστρέφει, πιεστικά πλέον, στην ατζέντα το θέμα του ευρωομολόγου: Ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος ήταν ο τελευταίος σε μία σειρά θεωρούμενων «ειδικών» που υποστήριξε πως ή θα υπάρξει κάποιου είδους κοινός δανεισμός ή δεν θα υπάρχει καθόλου κοινό νόμισμα. Ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών Τζορτ Όζμπορν -με το Λονδίνο να παραμένει μία από τις πιο... ευρωσκεπτιστικές ευρωπαϊκές πρωτεύσουσες- επαναλαμβάνει τις τελευταίες ημέρες πως η Ευρωζώνη πρέπει να αρχίζει να σκέφτεται ξανά το ζήτημα, με την ίδια τη Βρετανία φυσικά να μένει απ'έξω.
Η δημοσιονομική ένωση όμως είναι έννοια τοξική τόσο για το Βερολίνο όσο και για το Παρίσι, καθώς θα σήμαινε ότι οι πλουσιότερες χώρες της Ευρωζώνης θα αναγκάζονταν να μοιράζονται το κόστος για να δανείζονται οι πιο «απείθαρχοι». Η λέξη μάλιστα που χρησιμοποιούν οι Γερμανοί για τη δημοσιονομική ένωση είναι ενδεικτική: «Ένωση μεταφοράς», δηλαδή μεταφοράς ζημιών από τους νότιους στους Γερμανούς.
Στην επικείμενη συνάντηση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί θα τεθεί επί τάπητος -όπως μεταδίδει το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων- και το ζήτημα του ευρωομόλογου. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επαναλαμβάνει πάντως πως δεν τίθεται θέμα ευρωομολόγου «όσο ακολουθούνται ξεχωριστές δημοσιονομικές πολιτικές».
Όμως, εν όψει της συνάντησης της Τρίτης, η γερμανική Welt υποστηρίζει πως το Βερολίνο εξετάζει μία «πολύ στενότερη οικονομική και πολιτική συνεργασία στην Ευρωζώνη». Επικαλούμενη πηγές της στη γερμανική κυβέρνηση, η εφημερίδα γράφει μάλιστα ξεκάθαρα πως το Βερολίνο «σε περίπτωση ανάγκης θα μπορούσε ίσως να δεχθεί ακόμη και μία δημοσιονομική ένωση, με τελικό αποτέλεσμα κοινά ευρωπαϊκά ομόλογα».
Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να περάσει στο γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό, καθώς η ιδέα της δημοσιονομικής ένωσης βρίσκει αντίθετους όχι μόνο τους συγκυβερνώντες Φιλελεύθερους αλλά και την συντριπτική πλειονότητα των των Χριστιανοδημοκρατών -οι οποίοι επέκριναν ακόμη και την πρόσφατη κίνηση της ΕΚΤ να αγοράσει ιταλικά και ισπανικά ομόλογα.
«Εάν συνεχίσει έτσι, η ΕΚΤ στο τέλος θα αγοράζει παλιά ποδήλατα με φρεσκοτυπωμένα ευρώ» είχε ακουστεί χαρακτηριστικά στο Μπούντεσταγκ από τον Φρανκ Σέφλερ των Φιλελεύθερων. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ, υπερασπιζόμενος τις κινήσεις της Τράπεζας, αντέτεινε: «Θα ήταν πολύ τολμηρό, με μία κοινή αγορά, ένα κοινό νόμισμα και μία κοινή κεντρική τράπεζα, να οραματιστούμε ένα υπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου