.jpg)
Να τεθούν "ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ" Γ.Ζ.
του Σωτήρη Γλυκοφρύδη
Η λέξη «Όλυμπος» σημαίνει «το όλον από το οποίο βγαίνει φως». Υπάρχουν στην Ελλάδα πλήθος Όλυμποι, μέχρι και τεχνητό ανάχωμα των Μεσσηνίων στον πόλεμο με τους Σπαρτιάτες. Ως «Όλυμπος ο έσχατος» αναφέρεται το τελευταίο βουνό στο «Περί Φύσεως» του Παρμενίδη. Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν η μεταφορά του φωτός στις πρακτικές συνήθειες του γένους των Ελλήνων.
Οι Ο.Α. οι οποίοι καταγράφονται επίσημα από το 776 (π.Χ.) είχαν μια πρακτική σκοπιμότητα, αναφερόντουσαν στα πρωτεία της πρακτικής τότε ζωής που εκπροσωπούσε η πάλη, το τρέξιμο, ο ακοντισμός, η ιπποδρομία. Διότι με αυτά κάποιος προστάτευε και αναδείκνυε την ύπαρξή του. Τους τιμούσαν ως νεκρικούς αγώνες προς τιμή του Πάτροκλου, επιστήθιου φίλου του Αχιλλέα, ενώ κατά άλλους καταγόντουσαν από τον Ηρακλή. Αυτό όμως δεν έχει σημασία όση έχει η πρακτική χρησιμότητά τους, που εκπροσωπούσε τότε τις ανάγκες της ζωής.
Κατά το 600 π.Χ. οι Ο.Α. βρίσκονται ήδη γερασμένοι. Ο Σόλων διαμαρτύρεται ότι για αυτούς η πολιτεία ξόδευε πολλά, και οι μικρασιάτες Ίωνες έχουν πάψει να μετέχουν διότι οι αγώνες δεν είχαν τις ανάλογες πνευματικές εκφάνσεις.
Υπήρχε βέβαια κάποια παρεμφερής πνευματική διεργασία με ανταγωνισμό σε κείμενα, αλλά αυτά ήταν φιλολογικού μάλλον παρά στοχαστικού περιεχομένου.
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί» ήταν κάτι που διαμορφώθηκε αργότερα, σταδιακά, εκκινώντας πρώτα από τις σωματικές δυνάμεις, με κορύφωση την εποχή που η Ελλάδα μετά από στιγμές κύκνειας δόξας πέρασε στο τεμπελχανείο. Θα έλεγε κανείς ότι το σύνθημα αυτό, της ιδανικής συνύπαρξης πνεύματος και σώματος, αντικατόπτριζε ένα απωθημένο μάλλον παρά μια συνεπή σχέση. Οι Ο.Α. σύντομα κατάντησαν retro, περισσότερο θέαμα παρά ουσία, φθάνοντας στις απαρχές της εποχής της Ρώμης.
Οι Ρωμαίοι, κατά βάση αφιλοσόφητοι, εμπορευματοποίησαν πρώτοι το θεσμό, βάζοντάς τον δίπλα στα θεάματα που προσέφεραν μετα άρτου στο λαό. Και φθάνουμε στους Γερμανικούς λαούς, που με τους Φράγκους (ας μη τους λέμε Γάλλους – Γαλάτες γιατί αυτοί χάθηκαν, αλλά Φράγκους – Φρανσέζους, εκ του France) που τους επανέφεραν για τονωτικούς, προς τη χαμένη του σκληράδα, λόγους.
Αυτό που έχει σημασία για εμάς τους Έλληνες, που είμαστε κληρονομικώ δικαιώματι οι κτήτορες του θεσμού αυτού, είναι οι αγώνες να διατηρούνται ζωντανοί, παίρνοντας το πρακτικό τους σχήμα. Αυτό προσδιορίζει και την ανάγκη της λάμψης της πρωτιάς στις πνευματικές δυνάμεις που τώρα βρίσκονται στην ανηφόρα της ανάγκης. Για να συμβεί, ως πρώτο βήμα πιστεύω πως είναι, αγωνίσματα άνευ πρακτικής ουσίας, όπως η σφύρα και η σφαίρα στις γυναίκες, πρέπει να καταργηθούν, διότι είναι αφύσικα και ανθυγιεινά, κατ αρχήν, στη φύση τους. Η γυναίκα δεν είναι για να ρίχνει μπάζα, τουλάχιστον κατά την Ελληνοκεντρική προσέγγιση.
Η υπερτροφία του σώματος εκ της αύξησης της μυικής μάζας και του λίπους της αναερόβιας άσκησης πρέπει να τεθούν σε δεύτερο βήμα εντός σκεπτικιστικών πλαισίων, ως ζημιογόνα στην υγεία, καταλαβαίνοντας, επί τέλους, όλοι, πως η υπερτροφία είναι μια παθολογική κατάσταση (το άλλο άκρο της ατροφίας - το ενδιάμεσο της οποίας εκφράζει το φυσιολογικό), άσχετα αν η μυϊκή δύναμη αποζητιέται, αλλά αυτό έχει σχεδόν δειχθεί πως σε ακραίες καταστάσεις στερεί ενέργεια από το πνεύμα.
Επίσης, πρέπει να απαγορευτούν αγωνίσματα από τα οποία το προσδόκιμο της ζωής των πρωταθλητών βρίσκεται όντως μειωμένο. Πρέπει να γίνει κάποτε κατανοητό πως ο πρωταθλητισμός καθώς κατασκευάζεται τεχνητά βλάπτει σοβαρά την υγεία ενώ την ωφελεί ο αγνός αθλητισμός.
Υπάρχουν γιατροί που έχουν ορκιστεί στον όρκο του Ιπποκράτη ότι δεν θα κάνουν συνειδητά κακό με το επάγγελμά τους, παραταύτα με την αθλητιατρική προετοιμασία το ξέρουν ότι βλάπτουν, κάνοντας τους υγιείς να γίνονται ασθενείς με την κετονουρία από τις πρωτεΐνες, και κατόπιν μελλοθάνατοι, καθώς καίνε με φλόγα δυνατή στο έπακρον το λάδι από το καντήλι της ζωής τους. Δεν υπάρχει δικαιολογία, είναι πια γνωστό πως οι κυτταρικές αναγεννήσεις είναι προσδιορισμένες αν όχι περιορισμένες. Υπάρχουν και προπονητές που για διάφορους λόγους γεμίζουν τα παιδιά στεροειδή και πατεράδες που τα σπρώχνουν στα αναβολικά για να μην πέσουν στα ναρκωτικά της κατάθλιψης από τη βαρεμάρα. Πρέπει να έχει νόημα η ζωή, σύμφωνοι, και ο αθλητισμός δίνει διεξόδους, αυτές όμως δεν πρέπει να οδηγούν στα άκρα.
Ακόμα, πρέπει στους Ο.Α. να βγουν «εκτός» οι χορηγοί, που και στην αρχαία εποχή ήταν ασαφής ο ρόλος τους, αρχής γενομένης από την Κυνίσκα, την αδελφή του Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαου Β΄ που το τέθριππό της κέρδισε στους Ο.Α., μη γνωρίζοντας κανείς το όνομα του υποβαθμισμένου αναβάτη. Σε αντιδιαστολή, κανείς δεν ήξερε τους χορηγούς του Ολυμπιονίκη Αλκιβιάδη που με ξένα άλογα κέρδισε τη δόξα. Οι Ο.Α. από τότε είχαν ασάφειες, συμφέροντα και αδικίες.
Επίσης, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο Μαραθώνιος, και ματώνω που ο λέω. Είναι ρατσιστικός και δεν συμβαδίζει με το πνεύμα των αγώνων που είναι η συμφιλίωση, πέραν του ότι, αν κάποτε τον κερδίσει ένας Πέρσης θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Αντίθετα, έμφαση πρέπει να δοθεί στον δεκαθλητισμό και στο πένταθλο, που σμιλεύουν πιο σωστά το σώμα, οι δε διαγωνιζόμενοι να μετέχουν στο τέλος και σε κρίσεις ευφυΐας. Είναι δυνατόν να χειροκροτεί ο κόσμος έναν Ολυμπιονίκη που απέχει παρασάγγας η ακμή του σώματός του από το πνεύμα;
Σε σύνοψη, πρέπει να προστεθούν και πνευματικοί αγώνες, και να καταργηθούν «παιχνίδια», όπως είναι το χόκεϊ, το μπάντμιντον, ακόμα και το τένις.
Το ξέρω πως θα δυσαρεστήσω πολλούς θιασώτες, ειδικά του τελευταίου «αθλήματος» αλλά κατά βάση αυτά είναι παιχνίδια, καθώς δεν αντικατοπτρίζουν τις ανάγκες της ζωής. Τις ανάγκες τις δείχνουν σήμερα τα μαθηματικά, η λογική, η ποίηση, η φιλοσοφία, ακόμα και η μαγειρική - ειδικά για τις γυναίκες.
Ακούς εκεί, ποίηση, μαγειρική, αντί της σφαιροβολίας και της σφυροβολίας στις γυναίκες!!! Εν τάξει, ας μην μπει η μαγειρική, βάλτε τουλάχιστον την ποίηση δίπλα στο μπαλέτο και αφήστε ελεύθερα τα νανάκια με την ενόργανη γυμναστική για να ψηλώσουν (τους δίνουν συχνά αντιαυξητικές ουσίες - ορμόνες για να έχουν χαμηλό κέντρο βάρος ώστε να μην πέφτουν).
Οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν μεταβληθεί χάριν της πρωτιάς σε «χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν». Νεαρές αθλήτριες παίρνουν τεστοστερόνη για να έχουν δυνάμεις, με αποτέλεσμα οι ωοθήκες τους να ατροφούν και να παίρνουν φούχτες μετά τα οιστρογόνα για να τις ενεργοποιήσουν, όπου παχαίνουν, και αν οι ωοθήκες δεν πάρουν για τεκνοποιία «μπρος», τους μένει η καρδιοπάθεια. Το μυϊκό σύστημα, και στους άντρες, ότι έχτισε ο εξαναγκασμός σύντομα θα καταρρεύσει μετέχοντας καρδιά, συκώτι και νεφρά. Ο πρωταθλητής χτίζεται, και για να μη διαλυθεί σαν ξεραμένος πύργος από άμμο πρέπει να βγάζει τον ιδρώτα του για να συντηρείται. Παραταύτα, ο πρωταθλητής, που για να ζήσει αναγκαστικά γίνεται προπονητής, στατιστικά ζει λιγότερο από το μέσο αστό, τουλάχιστον μια επταετία.
Ο πρωταθλητής σήμερα είναι ο μοντέρνος μελλοθάνατος της Ρώμης, εκ της ρώμης. Γι αυτό ας φωνάζουν οι περισσότεροι από τους υποψήφιους πρωταθλητές, «χαίρε καίσαρα λαέ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν». Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα πατέρα που μου είπε μια φορά με σπαραγμό: «Δεν τα καταφέρνει ο γιός μου στα αθλήματα. Θα αναγκαστώ να τον ρίξω στα γράμματα».
«Χαίρε Καίσαρα λαέ, που τρως μαζί με το ψωμί ως και τα παιδιά σου», οι Ολυμπιακοί αγώνες πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, αλλάζοντας ρότα και σχεδιασμό. Διότι, Ολυμπισμός, σημαίνει το αγνό, που βγαίνει από το καθολικόν, το όλον, ρυθμικά επαναλαμβανόμενο στις ανάγκες της ζωής, ανέσπερο φως. Πνεύματος και ύλης.
http://www.epikoinonia-arg.gr