Η επισημοποίηση της απομάκρυνσης του Ανδρέα Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ είναι γεγονός.
Άσχετα με τα αναφερόμενα στο νέο του βιβλίο, όπου όλα τα ενδεχόμενα αφήνονται ανοικτά, είναι σαφές σε όλους ότι το παιχνίδι που παίχτηκε όλο αυτό το διάστημα φθάνει στο τέλος με ότι αυτό συνεπάγεται και για το ΠΑΣΟΚ και για τον ίδιο.
Οι σχέσεις αμοιβαίας αγάπης του με τον Β. Βενιζέλο μετατράπηκαν σε σχέσεις οργής!
Οι μεγάλες κουβέντες αποδείχθηκαν κούφια λόγια που μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν (θυμηθείτε για παράδειγμα τη δήλωση Λοβέρδου με την οποία τασσότανε υπέρ της μοναδικής υποψηφιότητας Βενιζέλου).
Η δημιουργία μιας ακόμη πολιτικής «αυθεντίας», που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, αποτελεί ένα ακόμη επίτευγμα του ΠΑΣΟΚ από τα μέσα της δεκαετίας του ’90!
Αυτού του τύπου οι πολιτικές αυθεντίες θέλουν συγκεκριμένους ρόλους, καθώς η επιβίωση τους είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξουσία και τον Κυβερνητισμό! Όταν αυτά τελειώνουν, σπάνε τα δεσμά που τις συγκρατούν προσδεμένες σε κάποια παράταξη ή σε κάποιο σύνολο.
Ο Λοβέρδος , σαν θιασώτης και υποστηρικτής της ενεργούς συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση Σαμαρά ( αυτό σημαίνει να είναι ο ίδιος Υπουργός), δεν μπορεί να ζήσει στη σκιά της νέας ηγετικής ομάδας.
Θερμός υποστηρικτής των μνημονίων, των περιοριστικών πολιτικών και ενεργός συμμέτοχος στην κατεδάφιση του ΕΣΥ, προσδοκά στην καταγραφή του στον πολιτικό χώρο που βρίσκεται ακόμη πιο δεξιά από το δεξιόστροφο ΠΑΣΟΚ του σήμερα.
Οι μεταρρυθμίσεις που υποστηρίζει είναι μεταρρυθμίσει συντηρητικού χαρακτήρα, σαν και αυτές που υποστήριξε και υπηρέτησε ως Υπουργός και κορυφαίο στέλεχος (!) του ΠΑΣΟΚ , τα προηγούμενα χρόνια.
Για αυτό και οι γενικόλογες αναφορές σε «ένα συμμετοχικό, ευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό, σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο», κινούνται στο χώρο της νέας Συντήρησης.
Μένω πάντως με την απορία διαβάζοντας το εξής σημείο: «Θα αγωνιστώ για να καταρτιστεί, επιτέλους, και να εφαρμοστεί το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και επιστροφής στο δρόμο της ευημερίας και αξιοπιστίας», τι υπηρέτησε ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια;
Η αποστασιοποίηση Λοβέρδου αναδεικνύει πάντως το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ:
Φυγόκεντρες τάσεις των αριστερών κομματιών του, φυγόκεντρες τάσεις των συντηρητικών πλευρών του, με αποτέλεσμα να απομένει ένα υποκατάστατο του άλλοτε κραταιού πολιτικού σχηματισμού, που κινείται στα όρια μεταξύ πολιτικής ύπαρξης και ανυπαρξίας…
Μένει να δούμε ποιοι θα ακολουθήσουν το Λοβέρδο σε αυτή την κίνηση, που είναι σίγουρο πως δεν θα φτάσει μακριά…