Ήταν πατριώτη ένας λαός - ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.
Θέλανε νά 'χουν όλοι το σπιτάκι τους - καθημερινά το μεροκαματάκι τους - νά 'χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν - μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός - ήταν τούτος ο παλιολαός...
Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα - να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα - να κυβερνάει αυτός που θά 'χουνε διαλέξει - κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός - ήτανε τούτος ο παλιολαός...
Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα - να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα - την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει - ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός - ήτανε τούτος ο παλιολαός...
Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους - τ' αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους. - Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να 'ρθούνε - το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός - ήταν τούτος ο παλιολαός...
Ερμνεία: Βασίλης Παπακνσταντίνου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου