http://tvxs.gr
του Ανδρέα Νεφελούδη
Παρακολουθώ όσο μπορώ πιο σιωπηλά αυτές τις μέρες, για να ακριβολογώ, από τότε που η τρικομματική έγινε δικομματική κυβέρνηση, μια ολόκληρη αρθρογραφία από αυτοαποκαλούμενους μεταρρυθμιστές που αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστεροί» φιλελεύθεροι.
Είναι όλοι αυτοί που διαμόρφωσαν τις εσωκομματικές πλειοψηφίες για να μπει η ΔΗΜΑΡ και να καταναλώσει όλο το αξιακό της φορτίο, στην τρικομματική και στην άθλια πολιτική που αυτή άσκησε.
Είναι όλοι, ή οι περισσότεροι από αυτούς που επιζήτησαν θέσεις ευθύνης στον κακό κατά τα άλλα κρατικό μηχανισμό (μήπως να πούμε και παραδείγματα;), είναι όλοι αυτοί που παρουσιάζονται ως οπαδοί του κοινωνικού αυτοματισμού και της αντιπαράθεσης δημόσιου- ιδιωτικού (παχυλά αμειβόμενοι πολλοί από αυτούς), είναι όλοι αυτοί που δεν είχαν μια κουβέντα να πουν για όλα τα τραγικά που σήμερα συμβαίνουν στην ελληνική οικογένεια.
Σήμερα όλοι αυτοί, αναθεματίζουν κάθε τι το ριζοσπαστικό, κάθε αντίδραση στα βάρβαρα και αντικοινωνικά μέτρα, βαφτίζοντας λαϊκισμό (βαθιές οι δογματικές τους ρίζες, πριν ανανήψουν) οτιδήποτε εκφεύγει, κατά πώς αυτοί νομίζουν, από την ψευδομεταρρυθμιστική οπτική τους.
Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί ονειρεύονται το περίφημο κέντρο και την ανασύσταση του (ο αείμνηστος Ζίγδης ήταν πιο συνεπής) και αναζητούν την πολιτική συμμαχία τους με την Δράση (αυτή και αν είναι αριστερά), την «Δημιουργία Ξανά», άλλο αριστερό μόρφωμα και με όλο το δήθεν εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ που έμεινε ορφανό και από κόμμα και από αλήστου μνήμης πόρους (λέγε με Ολυμπιακοί αγώνες).
Που βρίσκεται η ένσταση μου; Βέβαια δεν εδράζεται στην εκφορά της άποψης τους, σεβαστές όλες οι απόψεις και θα αγωνίζομαι πάντα για να ακούγονται, αλλά δεν μπορεί να εκφέρονται με ψευδώνυμα και μάλιστα να στηρίζονται στην άκριτη καταγγελία των διαφωνούντων μαζί τους, αλλά στην διατύπωση πρωτογενών εναλλακτικών λύσεων και προτάσεων, η απουσία των οποίων μου επιτρέπει να μιλώ για ιδεοληψίες που καταντούν μεταρρυθμιστικά φληναφήματα.
Ας δούμε μερικά από αυτά που όλοι αυτοί υποστήριξαν με πάθος:
Αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμός του Δημόσιου: Υποστήριξαν με πάθος τις οριζόντιες απολύσεις στο χώρο για να εκσυγχρονιστεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό, αποδεχόμενοι πλήρως την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή, η οποία όμως είναι και η πιο αναποτελεσματική. Επειδή είναι απλοί ιδεοληπτικοί χωρίς καμία σχέση με την πραγματικότητα, πρέπει να τους πούμε πως αν η Ελλάδα εφάρμοζε τις ευρωπαϊκές συμφωνίες του 2000 και 2003 για το πλαίσιο αυτοαξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης, αν η Ελλάδα εφάρμοζε τον νόμο για την στοχοθεσία του 2004, τότε θα είχαμε άλλης μορφής δημόσιο ακόμα και με τους 600000 δημοσίους (αριθμός Μητσοτάκη). Δεν καταλαβαίνουν, αυτοί οι πούροι μεταρρυθμιστές, ότι και 1000 άνθρωποι να μείνουν στο δημόσιο αυτό θα παραμένει αναποτελεσματικό αν δεν αλλάξουν οι κυβερνητικές νοοτροπίες της πελατειακές σχέσης και δεν μπουν αντικειμενικές διαδικασίες, ως κριτήριο εξυπηρέτησης.
Αναδιάρθρωση της Δημόσιας τηλεόρασης: Αυτοί και ο κος Σαμαράς παρέμειναν οι οπαδοί του «μαύρου», δηλαδή της πιο μαύρης σελίδας στην ενημέρωση στο όνομα της αναδιάρθρωσης, τώρα πανηγυρίζουν φαντάζομαι και υποκλίνονται μπροστά στην πειρατική εικόνα της διαπλοκής MEGA-DIGEA-ΕΔΤ.
Ιδιωτικοποιήσεις: Ομνύουν για την πώληση του ΟΠΑΠ, θεωρώντας ότι θα εισφέρει αυτή πόρους στο χρέος, αγνοώντας (;) την οσμή της διαπλοκής που κρύβει αυτή η υπόθεση.
Απολύσεις στην εκπαίδευση: Προσπάθησαν να οργανώσουν «μεταρρυθμιστικό» παρακρατικό στρατό για να μην κινδυνεύσουν οι εξετάσεις, αγνοώντας (;) ότι πλησίαζαν οι απολύσεις των εκπαιδευτικών, όπως και έγινε.
Όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζονται ως μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις όμως μιας μαύρης και απολύτως συντηρητικής εκδοχής, μεταρρυθμίσεις που επιφέρουν δυστυχία στους πολίτες, διευρύνουν την ύφεση, διευρύνουν τις κοινωνικές ανισότητες και θέτουν την χώρα σε μια παρατεταμένη περιπέτεια.
Αν αυτό είναι το πρόταγμα των απανταχού «αριστερών» φιλελεύθερων, ας το πουν ευκρινώς, αλλά με μια μεγάλη χάρη που ζητώ. Ας μην γίνουν αυτά με την χρήση του επιθέτου «αριστερός», ας το ονομάσουν όπως τους πρέπει, πχ άξια εξυπηρέτηση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου