Σχολιάζει η Συγγραφέας Ιωάννα Νοταρά
Τρία χρόνια ήταν αρκετά για να καταρρεύσουν στη χώρα μας όλες οι αξίες που έως σήμερα, άλλοι εξ? ημών πιστεύαμε αφελώς και άλλοι σκοπίμως εθελοτυφλούσαμε. Και στη μια περίπτωση και στην άλλη το μόνο που μας απομένει είναι ένα ξάφνιασμα. Ξάφνιασμα για την αδικαιολόγητη, αν και ενήλικοι ψηφοφόροι, άγνοια μας, ξάφνιασμα για τον σκόπιμο ή μη στρουθοκαμηλισμό μας. Αυτά τα ξαφνιάσματα αφορούν τους πολίτες. Υπάρχει κι ένα ακόμη.Αυτό των πανίσχυρων «συμπολιτών» μας. Αυτών που τσέπωναν στα ειδικά ραμμένα κοστούμια τους με περισσότερες κρυφές τσέπες, τις μίζες. Μίζα! Ιστορική θα παραμείνει η λέξη την ίδια ώρα που ισχυροί επιχειρηματίες βαδίζουν με βήματα σταθερά ακόμη, μη πιστεύοντας για την ώρα την πτώση της οικονομικής κυριαρχίας τους, προς τους ανακριτές και στη συνέχεια, κάποιοι εξ? αυτών, στις φυλακές. Κάποιοι άλλοι, φοβισμένοι ίσως ή θεωρώντας ότι καταδίδοντας στο τέλος θα τύχουν κάποιας επιεικείας, ανοίγουν το στόμα τους. Μιλάνε για κονδύλια και ονόματα. Ονόματα έως τώρα τρανταχτά. Πολιτών που κυκλοφορούσαν ως αυτοκράτορες στο νησί των ανέμων με δέκα μπράβους διακριτικά τάχα πίσω τους, αλλά και ονόματα πολιτικών υπεράνω, κατά τη γνώμη τους, πάσης υποψίας. Καταρρέουν τα πάντα γύρω μας και μόνο το κλίμα της κατά τα άλλα ευλογημένης αυτής χώρας, αντιστέκεται. Μας χαρίζει Γενάρη μήνα έναν καιρό που αν είμαστε άνθρωποι φυσιολογικοί ως προς την αδιαφορία και τη διαφθορά, θα έπρεπε να βιώναμε την απόλυτη ευτυχία σε τούτο τον πλανήτη. Αλλά δεν είμαστε. Τρωγόμαστε μεταξύ μας ως πολίτες. Τρωγόμαστε για την όποια πολιτική παράταξη επιμένουμε ανοήτως ακόμη να στηρίζουμε. Τρωγόμαστε ακόμη και με μας τους ίδιους. Στο άλλο μας σπίτι, αυτό της Βουλής, τρώγονται οι εκλεγμένοι από τα σοφά χέρια και μυαλά μας, βουλευτές μας, αλλά και οι αρχηγοί των κομμάτων μεταξύ τους. Κανείς δεν έφταιξε για τίποτα και όλοι είναι καλύτεροι και δικαιότεροι και καθόλου διεφθαρμένοι, από τους άλλους. Όλοι για κλάματα είναι, είμαστε, θα έλεγα δίχως σκέψη ή ενοχή! Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζαμε και βράζουμε. Γιατί αν δεν είμαστε, σήμερα δεν θα είχαμε υποστεί αυτή την άγρια και απρόσμενη επίθεση στα οικονομικά, αλλά και στις συνειδήσεις μας, επειδή αρκετοί από μας αφουγκραζόμαστε αργά και πού, αυτό που ονομάζεται συνείδηση. Ωστόσο ούτε το ξάφνιασμα, ούτε η μελέτη των συνειδήσεων μας αρκούν σήμερα για να φρενάρουν την κατρακύλα που βιώνουμε. Αυτή η κατρακύλα, έχω να σας πω, θα κάνει τη δουλειά της ανεπηρέαστη και θα σταματήσει μόνο όταν τερματίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου