Πέντε βδομάδες κινητοποίησης των Κίτρινων Γιλέκων αποδείχτηκαν αρκετές για να κλονιστεί ανεπανόρθωτα το καθεστώς Μακρόν και κυρίως, για να μπει σε (σωτήρια) κρίση το συνδικαλιστικό και πολιτικό τοπίο μιας Γαλλίας που μοιάζει πια με κοινωνικό ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί! Και όπως συνέβαινε πάντα εδώ και αιώνες (!) σε αυτές τις περιπτώσεις, η παρούσα γαλλική κοινωνική εξέγερση εμπνέει και εκτός γαλλικών συνόρων και δείχνει να θέλει να βρει μιμητές αλλού στην Ευρώπη ή ακόμα και πέρα από αυτήν…
Προφανώς, κανείς δεν είναι σήμερα σε θέση να προβλέψει το αύριο των Κίτρινων Γιλέκων ειδικά μάλιστα τη στιγμή που η προφανής κούραση, η άγρια καταστολή αλλά και οι γιορτές που πλησιάζουν τους αναγκάζουν να κάνουν τώρα ένα μικρό “διάλειμμα” στη δράση τους προκειμένου να βάλουν τάξη στις ιδέες τους και να ανασυγκροτηθούν. Ωστόσο, κατά κοινή ομολογία ένα πράγμα είναι ήδη βέβαιο: τα Κίτρινα Γιλέκα όχι μόνο δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη αλλά και δείχνουν ικανά να ταρακουνήσουν ακόμα περισσότερο τη νεοφιλελεύθερη Γαλλία και Ευρώπη. Υπό έναν όμως όρο: Ότι θα διευρύνουν το κίνημά τους σε όλους εκείνους τους καταπιεσμένους και απόκληρους της γαλλικής κοινωνίας που ναι μεν τους στηρίζουν και τους συμπαθούν σε ποσοστά που φτάνουν το πρωτοφανές...80%, αλλά που δεν έχουν κατέβει ακόμα στα μπλόκα και στους δρόμους μαζί τους!
Ήδη πριν από ένα μήνα, στις 27 Νοεμβρίου, διαπιστώναμε ότι “Το ηλεκτροσόκ που ήδη προκαλεί στην βαριά ασθενούσα και ετοιμόρροπη γαλλική αριστερά η εμφάνιση του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο για την ίδια ξαναδίνοντας σε αυτή τη χαμένη της αυτοπεποίθηση και βγάζοντάς την από την παρατεταμένη νάρκη της”. Και προσθέταμε: “Ταυτόχρονα όμως, μπορεί να αποδειχτεί και καθοριστικής σημασίας για τη συνέχεια των εξελίξεων καθώς θα διευκολύνει όχι μόνο την σύζευξη των ήδη υπαρκτών αλλά κατακερματισμένων αγώνων της μεγάλης πλειοψηφίας του γαλλικού πληθυσμού, αλλά και την ενιαία έκφρασή τους πάνω σε ένα ξεκάθαρα ταξικό χειραφετητικό προσανατολισμό”. (1) Σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι αυτό το αρχικό “ηλεκτροσόκ” όχι μόνο συνεχίζεται αλλά και απειλεί να προκαλέσει αληθινή...ηλεκτροπληξία σε αρκετές συνθηκολογημένες “μετριοπαθείς” ηγεσίες ειδικά του παραδοσιακού γαλλικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Συνέπεια όλων αυτών είναι ότι αυτή η αντιπαράθεση οδηγεί τώρα στη δημόσια εμφάνιση μιας εσωτερικής αντιπολίτευσης που πρεσβεύει την επιστροφή στον “επαναστατικό ταξικό συνδικαλισμό” της “Χάρτας της Αμιένης” (1906), που σημάδεψε την γέννηση της CGT. Στην πλατφόρμά της που μόλις δόθηκε στη δημοσιότητα, τονίζεται η ενεργός αλληλεγγύη στα Κίτρινα Γιλέκα, η αντίθεση στο ρεφορμισμό και στο διάλογο με την εργοδοσία, η πρόθεση δημιουργίας ευρωπαϊκού δικτύου “επαναστατών συνδικαλιστών” και η βεβαιότητα ότι καμιά διαπραγμάτευση με την εργοδοσία ή με το Κράτος δεν είναι δυνατή αν δεν υπάρχει ευνοϊκός συσχετισμός δυνάμεων που βγαίνει μέσα από τις εργατικές κινητοποιήσεις. Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά; Μα, ότι τα Κίτρινα Γιλέκα ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά του γαλλικού εργατικού κινήματος, βγάζοντας στην επιφάνεια την χρονίζουσα λανθάνουσα κρίση του, ενθαρρύνοντας την (επανα)κινητοποίηση των πιο δραστήριων τμημάτων του και επαναφέροντας στην επικαιρότητα ξεχασμένες αρετές του όπως η ταξική ενότητα και αλληλεγγύη ή ο έμπρακτος διεθνισμός.
Εξέγερση βαθύτατα πληβειακή και δημοκρατική, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων παραπέμπει στη μεγάλη γαλλική Επανάσταση του 1789 ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και την πρώτη κοινωνική έκρηξη διαστάσεων ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό στον 21ο αιώνα! Αν και ακόμα στα πρώτα του βήματα, πολλά από τα χαρακτηριστικά του θυμίζουν το Μάη του 1968 και είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα όλων των μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων της ιστορίας: Όπως τότε έτσι και τώρα, η ίδια υπαρξιακή αγαλλίαση που προκαλεί στους ανώνυμους πολίτες η συνάντηση και συναδέλφωση τους στα οδοφράγματα του αγώνα με τους μαχόμενους συνανθρώπους τους και η μεταμόρφωση -σε χρόνο ρεκόρ!- των μοναχικών και υποταγμένων ανθρώπων που ποτέ δεν άνοιγαν το στόμα τους και δεν τολμούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τους “από πάνω”, σε λαϊκούς ηγέτες και ρήτορες αποφασισμένους να αλλάξουν τη ζωή τους και τον κόσμο!…
Σημειώσεις
1. https://www.contra-xreos.gr/arthra/1347-o-makron-me-kitrina-gileka.html
2. Καταλανοί βουλευτές και υπουργοί δημοκρατικά εκλεγμένων καταλανικών κυβερνήσεων, λαοπρόβλητοι ηγέτες των μεγαλύτερων καταλανικών πολιτιστικών και κοινωνικών οργανώσεων καθώς και αγωνιστές των Επιτροπών Υπεράσπισης της Δημοκρατίας (CDR) κάνουν εδώ και 15-16 μέρες απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για την φυλάκισή τους εδώ και πάνω από ένα χρόνο χωρίς να έχουν ποτέ δικαστεί, μόνο και μόνο επειδή τόλμησαν να κάνουν πράξη το αναφαίρετο δικαίωμα του λαού τους στην αυτοδιάθεση. Μόλις πριν λίγες μέρες, 500 νυν και πρώην βουλευτές από πολλές χώρες διατράνωσαν την αλληλεγγύη τους στην φυλακισμένη πρόεδρο του Καταλανικού Κοινοβουλίου Κάρμε Φουρκαντέλ, ζητώντας την άμεση απελευθέρωσή της. Δυστυχώς, στον κατάλογο με τις 500 υπογραφές, αναζητήσαμε αλλά δεν βρήκαμε να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας νυν ή πρώην βουλευτής και ευρωβουλευτής. Ντροπή και πάλι ντροπή...και ένοχη παρατεταμένη σιωπή από τους Έλληνες αριστερούς πολιτικούς κάθε απόχρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου