Στις 19 Απριλίου 1989 η 28χρονη Τρίσα Μέιλι βγήκε για τζόγκινγκ στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Το βράδυ δεν επέστρεψε σπίτι της. Βρέθηκε βιασμένη και χτυπημένη με τόση αγριότητα ώστε η φίλη της κατάφερε να την αναγνωρίσει μόνο από το δαχτυλίδι που φορούσε.
Στο νοσοκομείο έμεινε σε κώμα για 12 ημέρες. Το ίδιο βράδυ σε άλλο σημείο του πάρκου μια ομάδα νεαρών Αφροαμερικανών παρενοχλούν περαστικούς και πετούν πέτρες σε αμάξια. Η αστυνομία επενέβη και συνέλαβε δύο δεκατετράχονα αγόρια, τον Κέβιν Ρίτσαρντσον και τον Ρέιμοντ Σαντάνα. Τους οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα για να δικαστούν για τις ταραχές που προκλήθηκαν στο πάρκο. Παρόλο που οι έφηβοι συνελήφθησαν, πριν η Τρίσα Μέιλι βρεθεί ημιθανής στο πάρκο, η αστυνομία αποφάσισε να συνδέσει τις δύο υποθέσεις και να κρατήσει τους νεαρούς ως ύποπτους για το βιασμό της 28χρονης.
Η καμπάνια του Τραμπ υπέρ της θανατικής ποινής
Το κλίμα στην αμερικανική κοινωνία ήταν βαρύ και από την εκτεταμένη εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δραστηριοποιούταν στον κλάδο των ακινήτων στη Νέα Υόρκη. Είχε δημοσιεύσει διαφημιστικές καταχωρίσεις σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας με ολοσέλιδα σλόγκαν «Φέρτε πίσω τη θανατική ποινή», «Φέρτε πίσω την αστυνομία μας». Είχε σπαταλήσει 85.000 δολάρια για την πάταξη της εγκληματικότητας και δήλωνε ότι «Δε θέλω να τους ψυχαναλύσω, ούτε να τους καταλάβω, θέλω μόνο να τιμωρηθούν».
Η αστυνομία την επόμενη ημέρα της επίθεσης μάζεψε από γειτονιές μαύρων στο Χάρλεμ δεκάδες νέους για ανάκριση. Ανάμεσα τους ήταν ο 15χρονος Γιούσεφ Σαλάμ, ο επίσης 15χρονος Άντρον ΜακΡέι και ο 16χρονος Κόρει Γουάιζ. Όλοι όσοι συνελήφθησαν ήταν παιδιά φτωχών οικογενειών του Χάρλεμ. Οι τέσσερις έφηβοι ήταν μαύροι και ο ένας λατίνος. Έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια των συνολικά πέντε εφήβων που θα στοίχιζε την ανεμελιά τους και θα στιγμάτιζε τις ζωές τους για πάντα.
Οι ομολογίες κάτω από πίεση
Οι νεαροί ανακρίθηκαν ατελείωτες ώρες χωρίς την παρουσία δικηγόρου, καθώς οι αρχές τους ανάγκασαν να αποποιηθούν του δικαιώματος τους και χωρίς την παρουσία των γονέων τους, παρότι ήταν ανήλικοι. Ο Γιούσεφ Σάλαμ αποκάλυψε το 2016 στην Washington Post ότι ανακρίθηκαν για ώρες χωρίς φαγητό, νερό, ύπνο και ούτε τουαλέτα. Στους νεαρούς ασκήθηκε σωματική και ψυχολογική βία. Οι ντετέκτιβ τους υπόσχονταν ότι θα γυρίσουν στα σπίτια τους αν ομολογήσουν ότι συμμετείχαν στον βιασμό. Κατάφεραν τελικά να τους εξαναγκάσουν να ομολογήσουν την εμπλοκή τους. Οι ομολογίες κάτω από την πίεση των αρχών καταγράφηκαν στην κάμερα και ήταν το βασικό στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε εναντίον τους στο δικαστήριο. Σε αυτές τις ομολογίες οι νεαροί άλλαζαν συνεχώς την αφήγηση τους, κατηγορούσαν ο ένας τον άλλον, όπως τους καθοδηγούσαν, χωρίς ωστόσο να γνωρίζονται και να έχουν συναντηθεί στο πάρκο. Δείτε την «ομολογία» του Κόρι Γουάιζ.
Δεν υπήρχε εναντίον τους καμία φυσική απόδειξη που να τους συνδέει με το έγκλημα. Στα χέρια των αρχών δεν υπήρχε ούτε το κλαδί με το οποίο ο δράστης τραυμάτισε και ακινητοποίησε το θύμα, αλλά ούτε και DNA που να ταυτίζεται με τους υπόπτους. Το δείγμα που είχαν δεν ταίριαζε με κανέναν από τους έφηβους συλληφθέντες. Παρόλα αυτά η αστυνομία έφτιαξε το δικό της αφήγημα και έστειλε τους νεαρούς στο δικαστήριο.
Οι δίκες
Στην πρώτη δίκη, τον Αύγουστο του 1990, οι Σαλάμ, ΜακΡέι και Σαντάνα αθωώθηκαν για την απόπειρα δολοφονίας, όμως καταδικάστηκαν για βιασμό, παρενόχληση, ληστεία και τις ταραχές. Σε δεύτερη δίκη, ένα χρόνο αργότερα ο Ρίτσαρντσον καταδικάστηκε για απόπειρα δολοφονίας, βιασμό παρενόχληση και ληστεία ενώ ο Κόρι Γουάιζ καταδικάστηκε για σεξουαλική κακοποίηση, παρενόχληση και πρόκληση ταραχών. Οι πέντε νεαροί αντιμετώπισαν ποινές φυλάκισης από 5 έως 12 χρόνια για ένα έγκλημα που ποτέ δεν είχαν διαπράξει. Ο Γουάιζ μάλιστα ήταν ο μόνος από τους πέντε που δικάστηκε ως ενήλικας και πέρασε σχεδόν 12 χρόνια στις φυλακές του νησιού Ρίκερς.
Η ομολογία του βαρυποινίτη και η δικαίωση
Δώδεκα χρόνια μετά την καταδίκη τους ο Ματίας Ρέγιες, ένας λατινοαμερικανός βαρυποινίτης καταδικασμένος για άλλους βιασμούς, ομολόγησε ότι ήταν αυτός που διέπραξε τον βιασμό της 28χρονης Τρίσα Μέιλι, τον Απρίλιο του ’89. Αποκαλύφθηκε ότι για την υπόθεση του Σέντραλ Παρκ δεν ρωτήθηκε ποτέ από τους αστυνομικούς. Περιέγραψε ότι ήταν αυτός που διέπραξε το βιασμό και ότι έδρασε μόνος. To δείγμα DNA που είχε βρεθεί ταυτοποιήθηκε με τον βαρυποινήτη και επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς του. Η δικαστική πλάνη αποδείχθηκε αλλά η αστυνομία και η εισαγγελέας Λίντα Φερστέιν δεν παραδέχτηκαν ποτέ το λάθος τους. Οι έφηβοι απαλλάχτηκαν από όλες τις κατηγορίες και απελευθερώθηκαν. Λίγα χρόνια αργότερα έκαναν μήνυση εναντίον της πολιτείας της Νέας Υόρκης και έλαβαν 41 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση. Ήταν η μεγαλύτερη που έχει εκδικαστεί στην ιστορία της πολιτείας.
Ο ακτιβισμός και στήριξη όσων έχουν καταδικαστεί άδικα
Μετά την αποφυλάκιση οι Γιούσεφ Σαλάμ, Κέβιμ Ρίτσαρντσον και ο Ρέιμοντ Σαντάνα ολοκλήρωσαν το σχολείο και πήραν τα απολυτήρια τους. Σήμερα οι τέσσερις από τους πέντε έχουν φύγει από το Χάρλεμ και ζουν στη Νέα Υόρκη. Ο Σάλαμ ενώ ήταν στη φυλακή αφοσιώθηκε στο Ισλάμ. Αποφυλακίστηκε τον Μάρτιο του 1997 και παντρεύτηκε λίγους μήνες μετά. Με τη γυναίκα του απέκτησαν τρία παιδιά, όμως ο γάμος τους δεν κράτησε για πολύ. To 2017 έλαβε ένα τιμητικό βραβείο από τον Μπάρακ Ομπάμα και δεν έχει σταματήσει να μιλά δημοσίως για τη δοκιμασία του.
Ο Κόρι Γουάιζ, που εξέτισε την μεγαλύτερη ποινή στις φυλακές, είναι ακτιβιστής της μεταρρύθμισης του ποινικού δικαίου. Ο Κέβιν Ρίτσαρντσον, παντρεμένος πατέρας σήμερα υποστηρίζει τα δικαιώματα άλλων που έχουν καταδικαστεί αδίκως, ο Ρέιμοντ Σαντάνα λάνσαρε ρούχα και έδωσε μέρος των εσόδων δόθηκε σε ΜΚΟ που προσπαθεί να απαλλάξει όσους έχουν καταδικαστεί άδικα, χρησιμοποιώντας DNA. Ο Άντρον ΜακΡέι μεγαλώνει τα παιδιά του στην Ατλάντα. Δηλώνει κατεστραμμένος: «Χρειάζομαι βοήθεια, αλλά είμαι πολύ μεγάλος πλέον, με τρώει κάθε μέρα. Η γυναίκα μου προσπαθεί να με βοηθήσει αλλά εγώ συνεχίζω να αρνούμαι. Η συγκλονιστική υπόθεση των πέντε εφήβων του Σέντραλ Παρκ έγινε σειρά στο Netflix με τίτλο » When they see us».
Πηγή: mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου