Η σοσιαλιστική εξουσία έθεσε τις βάσεις για την κατάργηση της καταπίεσης της γυναίκας. Το σοσιαλιστικό κράτος πάντοτε θεωρούσε σαν ένα από τα βασικά του καθήκοντα την προστασία της μητέρας και του παιδιού και την εξασφάλιση στη γυναίκα εκείνων των συνθηκών, που θα της επιτρέπουν να συνδυάζει την παραγωγική και κοινωνική δραστηριότητα, με τη μητρότητα και την ανατροφή των παιδιών της. Η εργατική νομοθεσία προέβλεπε την εξασφάλιση της εργασίας των γυναικών, ιδιαίτερα στην περίοδο της εγκυμοσύνης. Οι έγκυες απαλλάσσονταν από τις υπερωρίες και τη νυχτερινή εργασία και μετατίθονταν σε πιο ελαφριές δουλειές.
Στη Σοβιετική Ενωση
Στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, οργανώθηκε δίκτυο ιατρείων για την παρακολούθηση των γυναικών στα μαιευτήρια και τα γυναικολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Παρόμοιο δίκτυο λειτουργούσε στα χωριά και στα κολχόζ. Το πρόβλημα της εξασφάλισης νοσοκομειακής περίθαλψης κατά τον τοκετό για όλες τις γυναίκες είχε λυθεί ολοκληρωτικά.
Η συστηματική παρακολούθηση της υγείας της γυναίκας επέτρεπε την πρόληψη πολλών παθήσεων της μητέρας και του μωρού, την αποφυγή περιπλοκών κατά τη γέννα. Η οργάνωση της φροντίδας για τις έγκυες περιλάμβανε στενή παρακολούθησή τους με εξετάσεις και ιατρικές συμβουλές και εξασφάλιση ειδικής ιατρικής βοήθειας κατά και μετά τον τοκετό, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά η θνησιμότητα των μητέρων και των βρεφών.
Την προστασία της υγείας των παιδιών αναλάμβαναν τα ιδρύματα για τη θεραπεία και την πρόληψη παιδικών ασθενειών, τα νοσοκομεία παίδων, πολυκλινικές, παιδικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων, σανατόρια, βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, τμήματα σχολικής υγιεινής, υγειονομικοί σταθμοί κ.ά. Βασικό ρόλο στην ιατρική περίθαλψη των παιδιών έπαιζαν οι παιδικές πολυκλινικές και τα εξωτερικά ιατρεία. Για πρώτη φορά στον κόσμο καθιερώθηκε η γενική υποχρεωτική ιατρική παρακολούθηση των παιδιών από παιδιάτρους και μόνιμες νοσοκόμες.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της φροντίδας ήταν η αύξηση του αριθμού των μαιευτήρων και των γυναικολόγων, των παιδικών πολυκλινικών, του αριθμού των κλινών για τις έγκυες, τις λεχώνες και για εκείνες που πάσχουν από γυναικολογικές παθήσεις, καθώς και των ιατρείων που παρακολουθούν τις γυναίκες. Το 1987, στην ΕΣΣΔ λειτουργούσε το κρατικό σύστημα προστασίας της μητέρας και του παιδιού, στο οποίο εντάσσονταν, ανάμεσα στ’ άλλα, πάνω από 28 χιλιάδες γυναικεία ιατρεία και παιδικές πολυκλινικές.
Μέσα στη χρονική περίοδο 1940 – 1974, οι μαιευτήρες – γυναικολόγοι αυξήθηκαν περίπου κατά 400% (από 10.600 φτάνουν τους 47.400). Την ίδια περίοδο, στα σχετικά Κέντρα Υγείας, οι μαίες αυξάνονται γύρω στο 350% (από 68.100 στις 244.100). Τα κρεβάτια για γυναικολογικές αρρώστιες και για εγκύους γυναίκες και λεχώνες γύρω στο 200% (από 180.700 σε 388.200). Τα ιατρεία για γυναικολογικές συμβουλές και οι παιδικές κλινικές κατά 250% (από 8.600 σε 22.100).Οι παιδίατροι, πάνω από 450% (από 19.400 σε 91.500).
Η προσοχή του σοβιετικού συστήματος Πρόνοιας ήταν η σοβαρή στήριξη στους εργαζόμενους γονείς, στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού. Το 1987 πάνω από 16 εκατομμύρια Σοβιετικά παιδιά πήγαιναν σε 140 χιλιάδες παιδικούς σταθμούς. Το κράτος κάλυπτε τα 4/5 των εξόδων συντήρησής τους: Το ποσόν που πλήρωναν οι γονείς δεν κάλυπτε ούτε καν το κόστος διατροφής των παιδιών, ενώ ορισμένες οικογένειες – οι πολύτεκνες ή με χαμηλά εισοδήματα – απαλλάσσονταν από κάθε πληρωμή. Τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων δικαιούνταν δωρεάν φάρμακα.
Στην ΕΣΣΔ, το προσωπικό στο προσχολικό σύστημα Εκπαίδευσης (για παιδιά μέχρι 3 ετών) αποτελούσαν επιστήμονες ειδικά εκπαιδευμένοι για την αποστολή τους: Δάσκαλοι, ιατρικοί εργάτες, εκπαιδευτικοί βοηθοί. Το πρόγραμμα και τα γεύματα ήταν επιστημονικά προγραμματισμένα. Για τους μαθητές υπήρχαν τα οικοτροφεία. Εκεί, στις «ομάδες μεγαλύτερης διάρκειας παραμονής», το παιδί γευμάτιζε, ξεκουραζόταν, πήγαινε βόλτα, ετοίμαζε τα μαθήματά του, ασχολούνταν με τον αθλητισμό, μέχρι οι γονείς του να σχολάσουν από τη δουλειά.
Στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία
Στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, το πυκνό δίκτυο εξωνοσοκομειακών μονάδων Υγείας εξασφάλιζε την προστασία της μητρότητας και της αναπαραγωγικής ικανότητας της γυναίκας σε όλα τα σχετικά στάδια. Δηλαδή, πριν τη σύλληψη του εμβρύου, κατά τη διάρκεια της κυοφορίας αλλά και μετά τον τοκετό. Η πλήρης ιατρική εξέταση της γυναίκας ήταν υποχρεωτική, γινόταν τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, με εκτενή γυναικολογική εξέταση. Ακόμα πιο τακτικές ήταν οι ιατρικές συμβουλές, ειδικά προς τις μητέρες. Σε κάθε περίπτωση, το δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας κάλυπτε οποιαδήποτε ανάγκη.
Αν μια εργαζόμενη είχε δύο παιδιά, διατηρούσε δικαίωμα μειωμένου ωραρίου μέχρι τα παιδιά της να συμπληρώσουν τα 16 τους χρόνια. Το φαγητό που σερβίρονταν στις τραπεζαρίες των εργοστασίων για τις έγκυες εργάτριες ήταν ειδικό για την περίπτωσή τους και εντελώς δωρεάν (όταν οι υπόλοιποι πλήρωναν 2-3 μάρκα για 5-6 ποικιλίες φαγητών).
Ιδιαίτερη κρατική στήριξη απολάμβαναν οι μητέρες χωρίς σύζυγο, όπως και οι πολύτεκνες οικογένειες. Μεταξύ άλλων, είχαν προτεραιότητα στις θέσεις των παιδικών σταθμών και των νηπιαγωγείων, σε προληπτικές άδειες και διακοπές. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το 60% των βρεφών στη ΓΛΔ πήγαινε σε βρεφικούς σταθμούς και το 86% των λίγο μεγαλύτερων σε παιδικούς σταθμούς.
https://atexnos.gr/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CF%8E-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B7-%CE%B4%CF%8C%CE%BC%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B5/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου