Τα απομεινάρια ενός αρχαίου δάσους που ξεχωρίζουν από τη στάθμη της θάλασσας είναι αποκαλυπτικά για το πόσο άσχημα εξελίσσονται τα πράγματα στη Διώρυγα του Παναμά που πλήττεται από την ξηρασία, αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ του το Bloomberg,
Μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα από τα ογκώδη πλοία που μεταφέρουν εμπορεύματα σε όλη την υδρόγειο, μερικά κούτσουρα δέντρων υψώνονται πάνω από την ίσαλο γραμμή.
Προκειται για τα απομεινάρια ενός δάσους που είχε τεχνητά βυθισθεί πριν από περισσότερο από έναν αιώνα για να δημιουργηθεί το κανάλι.
Δεν είναι ασύνηθες να βλέπει κανείς αυτά τα δέντρα στο αποκορύφωμα της ξηρασίας, αλλά τώρα, αμέσως μετά τη βροχερή περίοδο, θα πρέπει κανονικά να έχουν ξανά πλήρως βυθιστεί.
Αποτελούν όμως μια ορατή υπενθύμιση του πώς η κλιματική αλλαγή «ακρωτηριάζει» μια πλωτή οδό που διαχειρίζεται 270 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίου εμπορίου.
Και εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η Αρχή της Διώρυγας του Παναμά σταθμίζει πιθανές επεμβάσεις που περιλαμβάνουν μια τεχνητή λίμνη για να πλουτίσει η στάθμη του νερού στο κανάλι καθώς και τη «σπορά νεφών» για την ενίσχυση των βροχοπτώσεων.
Αλλά και οι δύο επιλογές θα χρειαστούν χρόνια για να εφαρμοστούν. Εάν είναι πραγματικά εφικτές.
Κάθε χρόνο, εμπορεύματα αξίας περίπου 270 δισεκατομμυρίων δολαρίων διακινούνται μέσω της Διώρυγας του Παναμάς, η οποία αποτελεί τον κύριο εμπορικό δρόμο για το 40% της συνολικής κυκλοφορίας εμπορευματοκιβωτίων στις ΗΠΑ.
Τους τελευταίους μήνες η κρίσιμη αυτή πλωτή οδός αντιμετωπίζει μια καθηλωτική ξηρασία, που επιδεινώνεται από την κλιματική αλλαγή και τους περιορισμούς στις υποδομές.
Η στάθμη των υδάτων είναι τόσο χαμηλή που η Αρχή της Διώρυγας περιορίζει τον αριθμό των πλοίων που μπορούν να διέρχονται καθημερινά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστιες ουρές.
Και καθώς η ουρά μεγαλώνει, επικρατούν τα «γρηγορόσημα» με ολοένα και περισσότερες εταιρείες να πληρώνουν αδρά για να λάβουν προτεραιότητα.
Τα ταραγμένα νερά της παγκόσμιας ναυτιλίας – Οι προκλήσεις από το Σουέζ στον Παναμά
Ο δημοσιογράφος του Bloomberg, Peter Millard, αναφέρει ότι κανονικά περνούσαν από τη διώρυγα 36 έως 38 πλοία την ημέρα, αλλά πλέον ο αριθμός αυτός μετά βίας ξεπερνά τα είκοσι.
«Το Κανάλι του Παναμά καταναλώνει τρεις φορές περισσότερο νερό από την πόλη της Νέας Υόρκης… σε μια μέρα. Τα πλοία χρειάζονται αυτούς τους μεγάλους όγκους νερού για να μπορούν να επιπλέουν αποτελεσματικά μέσα από το κανάλι και αυτή τη στιγμή — δεν υπάρχει αρκετό νερό για όλα» υπογραμμίζει.
Το κανάλι του Παναμά άνοιξε για πρώτη φορά το 1914, και ως τεχνητή πλωτή οδός, ήταν ένα κατόρθωμα της μηχανικής. Η δημιουργία του απαιτούσε την κοπή ενός δάσους και την άντληση νερού από τα κοντινά ποτάμια. Αυτά τα ποτάμια στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στη λίμνη Gatun, η οποία είναι η κύρια δεξαμενή που τροφοδοτεί το νερό στο κανάλι.
Ο Παναμάς βιώνει μια ξηρασία που έχει ενταθεί από το κλιματικό φαινόμενο Ελ Νίνιο. Και το πρόβλημα επιδεινώνεται από την επέκταση του καναλιού που ολοκληρώθηκε το 2016. Για αυτήν την επέκταση, η αρχή της διώρυγας πρόσθεσε περισσότερες υποδοχές στο κανάλι για να φιλοξενήσει περισσότερα πλοία και μεγαλύτερα σκάφη. Οι αξιωματούχοι του καναλιού ήλπιζαν ότι αυτό θα έφερνε περισσότερες επιχειρήσεις, αλλά δεν εξελίχθηκε έτσι αφού δεν εξασφαλίστηκαν άλλες πηγές νερού.«Κάλεσαν περισσότερους ανθρώπους στο πάρτι αλλά ξέχασαν να αγοράσουν επιπλέον βαρέλια. Τώρα, το κανάλι αντιμετωπίζει τις συνέπειες» αναφέρει η δημοσιογράφος του Bloomberg Σάρα Χόλντερ.
Και τέλη επίσπευσης
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ το πρόβλημα οξύνεται όταν ένα πλοίο μεταφέρει ευπαθή προϊόντα, για παράδειγμα φρούτα, που πρέπει να αποσταλούν σε μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου.
Προκειμένου να βρεθεί μια λύση σε αυτό η αρχή της διώρυγας αποφάσισε να χρεώνει τα πλοία που ήθελαν να διασχίσουν το κανάλι γρηγορότερα με ένα τέλος επίσπευσης. Εκτιμάται ότι μόνο τον Νοέμβριο, οι ναυτιλιακές εταιρείες πλήρωσαν συνολικά 235 εκατομμύρια δολάρια σε αυτά τα τέλη. Και οι πελάτες που πληρώνουν τα περισσότερα είναι οι παραγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου.
«Το θέμα είναι ότι θα πρέπει να πληρώσουν ένα τεράστιο πρόστιμο εάν φτάσουν στον πελάτη τους αργά. Και έτσι αποφάσισαν ότι, εντάξει, θα πληρώσουμε ό,τι πρέπει. Είναι οι πελάτες που έχουν πληρώσει τα περισσότερα, για να μπουν στη σειρά».
Ωστόσο, ούτε αυτή είναι μια βιώσιμη λύση. Ορισμένοι αποστολείς που δεν είναι πρόθυμοι ή δεν μπορούν να πληρώσουν για να «πηδήξουν» την ουρά, μεταφέρουν ήδη το φορτίο τους από άλλες διαδρομές.
Στέλνουν για παράδειγμα τα πλοία τους γύρω από τα νότια άκρα της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής ή μέσω της πολυσύχναστης διώρυγας του Σουέζ.
Αλλά οι εναλλακτικές διαδρομές διαρκούν περισσότερο και στο Σουέζ, υπάρχουν πλέον και εκεί τεράστιες ανησυχίες για την ασφάλεια, λόγω των Χούθι.
Με πληροφορίες από Bloomberg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου