Ενώ η Δεξιά φαίνεται να ηγεμονεύει στο πολιτικό σκηνικό, το αριστερό Die Linke ανακτά δυνάμεις, την ώρα που το κόμμα της Βάγκενκνεχτ αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Η Γερμανία ψηφίζει την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου
Οι εκλογές στη Γερμανία θα αποτυπώσουν τη δεξιά μεταστροφή του εκλογικού σώματος. Μετά από τρία χρόνια διακυβέρνησης του τρικομματικού συνασπισμού σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και φιλελευθέρων υπό τον Όλαφ Σολτς, όλα τα προγνωστικά δείχνουν πως τα τρία αυτά κόμματα θα χάσουν σημαντικότατο μέρος των ψηφοφόρων τους και ότι την πρώτη και τη δεύτερη θέση θα καταλάβουν οι δεξιές και ακροδεξιές δυνάμεις.
Πρώτο κόμμα θα είναι η Χριστιανοδημοκρατία, η οποία θα τοποθετήσει τον αμφιλεγόμενο Φρίντριχ Μερτς ως Καγκελάριο, και δεύτερο η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD). Έτσι, και η Γερμανία θα επιβεβαιώσει τη δεξιά στροφή που συντελείται σε πλείστες τόσες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, με συνέπειες οι οποίες θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο σε μια σειρά τομείς της ζωής των απλών ανθρώπων. Συνέπειες που θα αυξήσουν τα ήδη μεγάλα οικονομικά προβλήματα, θα οδηγήσουν σε περαιτέρω συρρίκνωση κοινωνικών πολιτικών, ενώ αναμένονται και πλήγματα σε μια σειρά δικαιωμάτων που αφορούν σε πλείστες κοινωνικές ομάδες, με πρώτες και κύριες τις γυναίκες αλλά και τους ανθρώπους με μεταναστευτικό υπόβαθρο. Αυτά συμπεραίνονται από τα προεκλογικά προγράμματα και τη ρητορική.
Να σημειώσουμε εδώ πως προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για εφαρμογή φιλελεύθερων πολιτικών, επιστρατεύονται τα ολοένα και εντεινόμενα προβλήματα της γερμανικής οικονομίας, με κύριο την αποβιομηχάνιση, τις χρεοκοπίες εταιρειών και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Αυτό που προβλέπεται να βγει από την κάλπη θα οδηγήσει κατά τα φαινόμενα σε σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες. Ο Μερτς δεν αποκλείει και τη συγκυβέρνηση με τους Πράσινους, όμως οι τελευταίοι προκαλούν έντονες αρνητικές εντυπώσεις σε μεγάλο μέρος των δεξιών και κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, τέλος, και η αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά και συνολικά το σοκ που επέφερε η ανάδειξη του Ντόναλντ Τραμπ σε πρόεδρο των ΗΠΑ, επιτείνουν το αίσθημα ρευστότητας, το οποίο έρχεται να προστεθεί στην ήδη δύσκολη κατάσταση που βιώνει ο πληθυσμός. Σε αυτά τα ζητήματα καλείται να δώσει απαντήσεις και ό,τι μπορεί να θεωρηθεί ως Αριστερά.
«Νεκρανάσταση» του Die Linke
Αυτό που έχει συμβεί με το αριστερό κόμμα Die Linke μπορεί να χαρακτηριστεί, το λιγότερο, ως εντυπωσιακό. Το κόμμα αυτό αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια σοβαρό πρόβλημα παρουσίας, που έφτανε στα όρια του αν θα επιβιώσει πολιτικά. Η αποχώρηση της Ζάρα Βάγκενκνεχτ, του Όσκαρ Λαφοντέν και της τάσης που εξέφραζαν, κατάφερε σημαντικά πλήγματα στη δύναμή του. Υπήρξαν φάσεις που δημοσκοπικά κινούνταν στο 3%, έχασε σημαντικές τοπικές εκλογές πέρσι στα κάποτε προπύργιά του στην πρώην Ανατολική Γερμανία, στο Βρανδεμβούργο δεν μπήκε καν στο τοπικό κοινοβούλιο, στη Σαξονία κατάφερε ασθμαίνοντας να κερδίσει 6 έδρες. Όμως, έχει μηχανισμό. Έτσι, άντεξε στη Θουριγγία και στο Βερολίνο την πίεση, ενώ εξακολουθεί να συμμετέχει σε τοπικές κυβερνήσεις στην Πομερανία και στο κρατίδιο της Βρέμης.
Ενεργοποιώντας τον μηχανισμό και τοποθετούμενο ξεκάθαρα ενάντια στη δεξιά αντιμεταναστευτική και αντιμειονοτική ρητορική που γνωρίζει δόξες στη Γερμανία, συνεχίζοντας να μιλά για πολιτικές προς όφελος των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα αυτών των εκλογών. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν γραφτεί αυτό το άρθρο δίνουν στο κόμμα 6 με 8%. Κι αυτό παρόλες τις εκπτώσεις που κάνει όπου κυβερνά, εκεί δηλαδή που πρέπει να εφαρμόζει φιλελεύθερες πολιτικές, έστω και μετριασμένες, αλλά και παρόλο που στο κορυφαίο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία ακροβατεί μεταξύ τοποθετήσεων υπέρ της ειρήνης και στήριξης του καθεστώτος Ζελένσκι.
Και απευθύνεται με επιτυχία στη νεολαία. Αν μία από πολιτικής άποψης σημαντική στιγμή ήταν η απεύθυνση στο κοινό των «ασπρομάλληδων» (dieSilberlocken), δηλαδή των τριών κορυφαίων ηλικιωμένων πολιτικών ηγετών, του ΓκέγκορΓκίζι, του ΝτίτμαρΜπαρτς και του πρώην πρωθυπουργού της Θουριγγίας ΜπόντοΡάμελο, η τοποθέτηση στη θέση της υποψήφιας καγκελαρίου της 36χρονης Χάιντι Ράιχινεκ δείχνει να γυρίζει το παιχνίδι για το κόμμα. Έτσι, η Ράιχινεκ που είναι συνυποψήφια μαζί με τον έναν από τους δύο επικεφαλής του κόμματος, του Γιαν βαν Άκεν, έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικού που απευθύνεται αποτελεσματικά στη νεολαία.
Άριστη χρήστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με μισό εκατομμύριο ακόλουθους στο TikTok, μαχητική στον λόγο της, αισιόδοξη και φρέσκια, φέρνει το κόμμα της στο σημείο να μοιράζεται με τους Πράσινους την πρώτη θέση ως δημοφιλέστερο κόμμα μεταξύ των ψηφοφόρων ηλικίας 18 έως 29 ετών. Παράλληλα, στην προσομοίωση εκλογών που έγινε στους εφήβους με 170 χιλιάδες συμμετέχοντες, το Die Linke βγήκε πρώτο με 21%.
Τέλος, ενδεικτικό της δυναμικής του κόμματος είναι η ραγδαία αύξηση των μελών του εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Το κόμμα έχει τη μεγαλύτερη είσοδο νέων μελών εδώ και δεκαπέντε χρόνια, με κάτι λιγότερο από 30 χιλιάδες νέα μέλη. Ο συνηθέστερος λόγος είναι ο αγώνας ενάντια στη Δεξιά και την Ακροδεξιά
.
Προβληματισμός στο κόμμα της Βάγκενκνεχτ
Από την άλλη το κόμμα της Ζάρα Βάγκενκεχτ προβληματίζεται. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν είναι σίγουρο αν θα μπει στη Βουλή, αν δηλαδή θα πιάσει το απαιτούμενο από τον εκλογικό νόμο 5%. Εδώ μπορεί να αναπτυχθεί μια συζήτηση για την ποιότητα της δημοκρατίας στη Γερμανία, που αποκλείει έτσι μικρές αλλά σημαντικές πολιτικές δυνάμεις από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αλλά δεν είναι της παρούσης. Αυτό που έχει σημασία για τον συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό είναι το ότι δεν καταφέρνει να εκφράσει μαζικά ψηφοφόρους σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Σ’ αυτό συντελούν τρεις παράγοντες. Ο ένας έχει να κάνει με τον μηχανισμό: το κόμμα στερείται πραγματικού μηχανισμού δικτυωμένου στον πληθυσμό. Είναι κόμμα με πολύ λίγα μέλη και έντονα προσωποκεντρικό, κάτι που προδίδει και το όνομά του «Συμμαχία Ζάρα Βάγκενκνεχτ».
Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με τον δυναμισμό: πρόκειται για ένα κόμμα που στηρίζεται κυρίως από ηλικιωμένους Ανατολικογερμανούς. Στις τοπικές εκλογές που συμμετείχε, στα κρατίδια της Σαξονίας, του Βρανδεμβούργου και της Θουριγγίας, η προνομιακή του ηλικιακή ομάδα ήταν οι άνω των… 70! Αντίθετα στη νεολαία η απεύθυνση είναι το λιγότερο ασθενική. Αυτό δημιουργεί, φυσικά, προβλήματα. Ο σημαντικότερος, όμως, παράγοντας είναι ο τρίτος και αφορά τις θέσεις που εκπροσωπεί αυτό το κόμμα, αλλά και τις κινήσεις του.
Η ίδια η Βάγκενκνεχτ έχει αποστασιοποιηθεί από τον χαρακτηρισμό της ως «αριστερής», ταυτίζοντας τον όρο με τον κοσμοπολίτικο δικαιωματισμό και την ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Η τοποθέτηση του κόμματός της στο αντιμεταναστευτικό στρατόπεδο, το οποίο υπερασπίζεται μετ’ επιτάσεως, ξενίζει τον προοδευτικό και αριστερό κόσμο. Χωρίς να λέει τις ακρότητες της AfD, προθυμοποιήθηκε ακόμη και να στηρίξει την αντιμετανστευτική πρόταση νόμου της χριστιανοδημοκρατίας, κάτι που προηγουμένως είχε κάνει ακριβώς η AfD. Η πρόταση αυτή των δεξιών κατέβασε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους, που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων. Παράλληλα, πολλοί συνδικαλιστές που ήταν κοντά στο κόμμα της αποστασιοποιήθηκαν, μέλη του κόμματος έφυγαν.
Τέλος, ενώ το κόμμα παρουσιάστηκε ως καθαρά αντισυστημικό και κέρδισε πολλές ψήφους στις προαναφερθείσες τοπικές εκλογές, στη συνέχεια μπήκε σε κυβερνήσεις συνεργασίας τόσο με τη Χριστιανοδημοκρατία στη Θουριγγία όσο και με τους Σοσιαλδημοκράτες στο Βρανδεμβούργο. Η είσοδος στις κυβερνήσεις συνοδεύτηκε από συμφωνία τήρησης θεμελιωδών νεοφιλελεύθερων αρχών και έτσι αδυνάτισε σημαντικά το αντισυστημικό προφίλ που καλλιεργούταν.
https://kosmodromio.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου