Και επί γης ειρήνη...........Αλλά όχι παντού (Νταρφούρ..κ.λ.π.)

RiotWolfAkida
(http://www.greektube.org/content/view/51599/2/)

400.000 νεκροί, 2,5 εκατοµµύρια πρόσφυγες και µόλις τέσσερις ένοχοι. Μια γενοκτονία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, έχοντας βαθιές ρίζες που ξεκινούν από την Ουάσινγκτον και φτάνουν ώς το Πεκίνο. Η σφαγή ή, για πολλούς, η γενοκτονία τού Νταρφούρ
καταρρίπτει τον καλοστηµένο µύθο ότι η διεθνής κοινότητα τον 21ο αιώνα είναι πλέον σε θέση να προστατέψει τα ανθρώπινα δικαιώµατα σε κάθε σηµείο τού πλανήτη. Οι διεθνείς οργανισµοί µέσα στην αδυναµία τους αδιαφορούν, οι κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών όταν δεν συγκρούονται για τα συµφέροντά τους αδιαφορούν, τα ΜΜΕ από τη στιγµή που το θέµα δεν πουλάει αδιαφορούν, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αδιαφορεί έτσι κι αλλιώς. Έτσι, η ζωή συνεχίζεται. Όχι, όµως, για όλους. Επί τέσσερα χρόνια Το Σουδάν είναι η µεγαλύτερη σε έκταση και η τρίτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα τής Αφρικής. Παρά τα κοιτάσµατα πετρελαίου στο νότιο τµήµα της, παραµένει ένα από τα φτωχότερα κράτη τού κόσµου. Από το 1983, το Σουδάν σπαράσσεται από τον εµφύλιο πόλεµο µεταξύ βορρά και νότου. Στον βορρά κυριαρχούν οι λευκοί Άραβες σουνίτες. Στον νότο, πέρα από τους µαύρους Αφρικανούς χριστιανούς, υπάρχουν ακόµα 572 εθνότητες. Υπό την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, τον Φεβρουάριο του 2003, υπογράφηκε συµφωνία των δύο µερών για να τερµατισθεί ο εµφύλιος. Στη συµφωνία αυτή, όµως, δεν συµπεριλήφθηκε το Νταρφούρ, µε αποτέλεσµα να περιθωριοποιηθεί οικονοµικά. Το Νταρφούρ είναι µια αυτοδιοικούµενη περιοχή στο νοτιοδυτικό Σουδάν, µε πληθυσµό περίπου πέντε εκατοµµυρίων Αφρικανών. Δεν διαθέτει πετρέλαιο, αλλά η γεωπολιτική του θέση είναι στρατηγικής σηµασίας, µιας και είναι όµορο µε την Αίγυπτο, τη Λιβύη, το Τσαντ και τη Δηµοκρατία Κεντρικής Αφρικής. Οι κάτοικοι της εξαθλιωµένης αυτής επαρχίας εξεγέρθηκαν ενάντια στη κυβέρνηση του Χαρτούµ. Το δικτατορικό καθεστώς τού στρατηγού Μπασίρ, που είναι πρόεδρος της χώρας από το 1989, έδωσε εντολή στη σουδανική πολεµική αεροπορία να πραγµατοποιήσει βοµβαρδισµούς εναντίον κέντρων αµάχων. Επιπλέον, στέλνει εναντίον τους αραβικά νοµαδικά φύλα, τους «Τζατζαουίντ» που λειτουργούν ως παραστρατιωτικές οµάδες. Οι «Τζατζαουίντ» εξαπέλυσαν ένα κύµα µαζικής βίας εναντίον χωριών, όπου σκότωσαν τους κατοίκους τους, διέπραξαν βιασµούς, συµπεριλαµβανοµένων οµαδικών βιασµών παιδιών σχολικής ηλικίας και λεηλάτησαν περιουσίες και κοπάδια. Βάσει σχεδίου τής κεντρικής κυβέρνησης, οι «κολασµένοι» τού Νταρφούρ περιπλανώνται στο εσωτερικό τής χώρας, συνωστίζονται σε άθλιους καταυλισµούς, όπου είτε σβήνουν από την πείνα είτε υφίστανται τις εκκαθαρίσεις από τους «Τζατζαουίντ» που τους καταδιώκουν σε κάθε τους βήµα. Σύµφωνα µε τις ανθρωπιστικές οργανώσεις «Γιατροί χωρίς Σύνορα» και «Γιατροί του Κόσµου», η βασική αιτία θανάτου για ανθρώπους ηλικίας άνω των 5 ετών ήταν η βία και όχι οι ασθένειες ή ο υποσιτισµός. Μέχρι στιγµής 400.000 είναι οι σφαγιασµένοι άµαχοι. Περισσότεροι από 2,5 εκατοµµύρια όσοι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Πάνω από 200.000 έχουν καταφύγει στο Τσαντ για να γλιτώσουν, όπου ο εκεί πρόεδρος της χώρας απείλησε να τους διώξει. Χιλιάδες άνθρωποι πηγαίνουν από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Παρά την ειρηνευτική συµφωνία που υπεγράφη στη Νιγηρία τον Μάιο του 2006, οι παραστρατιωτικές οµάδες «Τζατζαουίντ» εξακολουθούν να επιτίθενται στον άµαχο πληθυσµό και στα µέλη τής ανθρωπιστικής βοήθειας. Οι µισοί από όσους έχουν πληγεί από την ανελέητη βία στο Νταρφούρ λαµβάνουν κανονικά πόσιµο νερό και βασικές φροντίδες υγείας. Μάλιστα, ένας στους τέσσερις δεν έχει πλέον πρόσβαση στην παροχή κάθε είδους βοήθειας, γεγονός που σηµαίνει ότι σε περίπου 900.000 ανθρώπους δεν µπορεί να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια. Νταρφούρ, όπως λέµε Ρουάντα Η σφαγή στο Νταρφούρ έχει πολλά κοινά σηµεία µε την αντίστοιχη στη Ρουάντα. Και τότε και τώρα οι φρικαλεότητες και τα στοιχεία ήταν τέτοια ώστε να µιλά κανείς για γενοκτονία. Στη Ρουάντα η διεθνής κοινότητα επικαλέστηκε για την αδυναµία της να επέµβει το γεγονός ότι όλα εξελίχθησαν πολύ γρήγορα. Η δικαιολογία αυτή φυσικά δεν µπορεί να σταθεί στην περίπτωση του Νταρφούρ. Ειδική αντιπροσωπεία τού Συµβουλίου των Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων για το Νταρφούρ, εκτιµά ότι τα εγκλήµατα πολέµου και τα εγκλήµατα κατά τής ανθρωπότητας συνεχίζονται στην περιοχή και κατηγορεί την κυβέρνηση του Χαρτούµ ότι βρίσκεται πίσω από αυτά. Τον Νοέµβριο του 2004 µια ειρηνική επίλυση φάνηκε να είναι πολύ κοντά, όταν κυβέρνηση και αντάρτες υπέγραψαν συµφωνία κατάπαυσης του πυρός. Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, τα χειρότερα δεν είχαν έρθει. Μετά από ένα διάλειµµα τα αεροπλάνα επέστρεψαν και οι «Τζαντζαουίντ» εξακολούθησαν την εκστρατεία θανάτου και καταστροφής. Ο επόµενος γύρος ειρηνευτικών διαπραγµατεύσεων, ο οποίος ξεκίνησε τον Δεκέµβριο του 2004, έµεινε στάσιµος όταν η κυβέρνηση εξαπέλυσε εκ νέου στρατιωτική επίθεση, παρά την κατάπαυση πυρός. Το Συµβούλιο Ασφαλείας τού ΟΗΕ πέρσι στις 31 Αυγούστου έδωσε εντολή για την αποστολή 22.000 κυανόκρανων στην περιοχή τού Νταρφούρ, οι οποίοι όµως δεν έφτασαν ποτέ. Για τις σφαγές οι µόνοι που έχουν τιµωρηθεί έως σήµερα είναι τέσσερα άτοµα. Ένας πρώην διοικητής τής αεροπορίας τού Σουδάν, ένας ηγέτης των παραστρατιωτικών «Τζαντζαουίντ» και δύο αντάρτες. Εταιρείες, κυρίως από την Κίνα, τη Μαλαισία και η γαλλική «Total-Fina-Elf», εκµεταλλεύονται το πετρέλαιο της περιοχής. Το Πεκίνο, που αντλεί το 65% του µαύρου χρυσού τής χώρας, προστατεύει το καθεστώς τού Χαρτούµ στο Συµβούλιο Ασφαλείας τού ΟΗΕ και κατηγορείται, επιπλέον, ότι το εξοπλίζει. Από ανθρωπιστικές οργανώσεις ασκούνται πιέσεις για µποϊκοτάζ στους Ολυµπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, που χαρακτηρίζονται «αγώνες τής γενοκτονίας». Επίσης, το µποϊκοτάζ στρέφεται και ενάντια στις επιχειρήσεις που συνεργάζονται µε το απολυταρχικό καθεστώς τού Χαρτούµ ( www.SaveDarfur.org). Η Rolls Royce και η Siemens αποφάσισαν να κλείσουν τις µονάδες τους που λειτουργούν στην αφρικανική χώρα. Τον Απρίλιο, πολίτες από 35 χώρες του πλανήτη διαδήλωσαν προκειµένου να διαµαρτυρηθούν για τη συνεχιζόµενη γενοκτονία στο Νταρφούρ. Η Διεθνής κοινότητα «ανησυχεί» Επιτροπή τού ΟΗΕ κατηγορεί τη διεθνή κοινότητα ότι τήρησε παθητική στάση στη γενοκτονία τού Νταρφούρ. Οι υπουργοί Εξωτερικών τής Ε.Ε., είτε περιορίζονται στο να εκφράζουν την ανησυχία τους για τα όσα λαµβάνουν χώρα στο Σουδάν, είτε ανακαλύπτουν την Αµερική µε ψηφίσµατα του τύπου «τα βασικά αίτια της σύγκρουσης στο Νταρφούρ είναι η υπανάπτυξη, η οικονοµική και πολιτική περιθωριοποίηση του πληθυσµού τής περιοχής, η απουσία κράτους δικαίου και ο απολυταρχικός χαρακτήρας τού σηµερινού καθεστώτος». Οι Αµερικανοί, µέσω της Λιβύης, υποστηρίζουν τους αντάρτες, επειδή το Χαρτούµ έχει κατηγορηθεί ότι διατηρεί κάποιου είδους σχέσεις µε την Αλ Κάιντα. Τον προηγούµενο µήνα, η κυβέρνηση του Σουδάν έδειξε θετική για το δεύτερο πακέτο υποστήριξης του ΟΗΕ που στοχεύει στην ενίσχυση των ειρηνευτικών προσπαθειών της Αφρικανικής Ένωσης στο Νταρφούρ. Οι συνεχείς της, όµως, παλινωδίες, µιας και χρησιµοποιεί µε κάθε ευκαιρία το διαπραγµατευτικό χαρτί των κοιτασµάτων πετρελαίου, δεν επιτρέπουν υπέρµετρη αισιοδοξία. Η πραγµατικότητα της βίας δεν αναλύεται επιτυχηµένα, ούτε, πολύ περισσότερο, δίνεται λύση στο πρόβληµα µε το να ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι κάτοικοι της Αφρικής είναι υπανάπτυκτοι και γι’ αυτό συµβαίνουν όσα συµβαίνουν. Το πρόβληµα αφορά όλη την ανθρωπότητα και κυρίως τα δυτικά και αναπτυγµένα κράτη. Σύµφωνα και µε τον Ουµπέρτο Έκο και το βιβλίο του «Με το βήµα του Κάβουρα», «ήδη από τα τέλη τής προηγούµενης χιλιετίας σηµειώθηκαν δραµατικά βήµατα προς τα πίσω. Έχει κανείς την εντύπωση ότι η Ιστορία, εξουθενωµένη από όλα αυτά τα άλµατα που σηµειώθηκαν κατά τις δύο προηγούµενες χιλιετίες, αρχίζει να κινείται ταχύτατα προς τα πίσω, παραπαίοντας… µε το βήµα τού κάβουρα».
Εμφανίσεις: 587 Κατηγορία: Επικαιρότητα
Λέξεις Κλειδιά: νταρφούρ ntarfour darfur σουδάν soudan sudan αφρική afriki africa afrika βία via bia σφαγή sfagi sfagh γενοκτονία genoktonia tvxs εμφύλιος πόλεμος emfilios polemos μπασίρ basir bashir ΟΗΕ αλληλεγγύη solidarity φόβος χωρίς αύριο