“ΚΙΝΗΜΑ της ΠΑΤΑΤΑΣ”

Φτηνές πατάτες στην Αθήνα..
Φτηνές πατάτες στη Θεσσαλονίκη..
Φτηνές πατάτες στη Γεωπονική σχολή..
Φτηνές πατάτες στο Γαλάτσι.., Στην Κηφισιά…
Φτηνές πατάτες σε όλη την Ελλάδα…
Φτηνές πατάτες στην Ευρώπη.. (αυτό δεν το είδαμε ακόμη)
Εθελοντές συντονίζουν μέσα από το ιντερνέτ παραγωγούς και καταναλωτές.
Για την ακρίβεια τους συντόνιζαν…
Τώρα το ρόλο αυτό τον «παίζουν» οι Δήμοι.
Η αποδοχή της πρωτοβουλίας στον λαό δεν πέρασε απαρατήρητη από τους Δημοτικούς μας Αρχοντες.
Οι Δήμαρχοι, τα Δημοτικά Συμβούλια, οι Δημοτικές Παρατάξεις, μη έχοντες αντικείμενο, λόγω Καλικράτη και μνημονίων, βρήκαν την ευκαιρία να εμφανισθούν και να αποδείξουν τη χρησιμότητά τους.
Υιοθέτησαν το κίνημα , διέθεσαν προσωπικό, μέσα , υποδομές. Οργάνωσαν συνεργία, έβγαλαν δελτία τύπου, ανακοινώσεις. Και τελικά το υποκατέστησαν..





Ο ένας μετά τον άλλο οι δήμοι οργανώνουν πλέον τη διανομή της πατάτας. Εκατοντάδες τόνοι περνούν από τον παραγωγό στον καταναλωτή με τη διαμεσολάβηση των δημοτικών αρχόντων, οι οποίοι μετατρέπονται σε μεσάζοντες του πόνου και της δυστυχίας του δοκιμαζόμενου λαού μας.


Η πολύ μεγάλη αποδοχή και ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών συνεχίζεται, και “επιβάλει” την επέκταση του κινήματος και σε άλλα αγροτικά προϊόντα, όσπρια, λάδι, κρεμμύδια, αλλά και σε κτηνοτροφικά , όπως η απ΄ ευθείας διάθεση των πασχαλινών αρνιών.


Οι παραγωγοί πωλούν σε υψηλές τιμές τα προϊόντα τους
Οι καταναλωτές αγοράζουν φτηνά.
Όλοι είναι ευτυχισμένοι
Ολοι ονειρεύονται μια κοινωνία χωρίς μεσάζοντες, προς όφελος των ίδιων μέσα από τη συλλογικότητα.


Όμως………


Στους παλιότερους αναβιώνουν επαναστατικές μέρες του 1981, όταν καταλαμβάναμε τους φούρνους (συμμετείχα σε μια τέτοια κατάληψη στου Ζωγράφου), για να δώσουμε φτηνό ψωμί στο λαό, όταν καταλαμβάναμε τη λαχαναγορά για να κτυπήσουμε τους μεσάζοντες των αγροτικών προϊόντων.


Κράτησε 15-20 μέρες, ένα μήνα το πολύ, αν θυμάμαι καλά, και μετά…
Και μετά “επανήλθε η τάξις” . Όλα γίναν όπως πρώτα.


Δυστυχώς..


Τίποτε δεν προοιωνίζει ότι το σημερινό «ΑΝΤΙΜΕΣΑΖΟΝΤΙΚΟ» κίνημα θα έχει διαφορετική κατάληξη, γιατί από την πρώτη στιγμή καπελώθηκε και έχασε τον αυθόρμητο αυτοοργανωτικό  του χαρακτήρα.


Τώρα καπελώθηκε από τους τοπικούς άρχοντες, τότε επιβλήθηκε από τη νέα σοσιαλιστική εξουσία, όπως εκφράζονταν από την νεοεκλεγμένη κινηματική κυβέρνηση, τους δημοκρατικούς δήμους, τις τοπικές μας οργανώσεις και τις “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις”.


Αυτό δε σημαίνει ότι ακυρώνεται η ιδέα και η εφαρμογή της από τον αρχικό πυρήνα , ούτε από τα παιδιά που εθελοντικά και αφιλοκερδώς ενεργοποιήθηκαν σε πολλούς δήμους σε όλη τη χώρα.


Αντίθετα τα παιδιά αυτά με τα laptop και το facebook είναι η ελπίδα μας. Είναι η νέα γενιά που μπορεί να οργανώσει τη μελλοντικό κοινωνία, το μελλοντικό σύστημα οργάνωσης από το οποίο θα αναδείξει και τους ηγέτες της.


Για αυτό το λόγο τέτοιες πρωτοβουλίες, που σηματοδοτούν το νέο πρέπει να αφήνονται να λειτουργούν αυτόνομα και χωρίς παρεμβάσεις και προσπάθειες καπελώματος από τη σημερινή «πνέουσα τα λοίσθια» εξουσία, κεντρική, κομματική, τοπική.


Μέσα από μια άναρχη διαδικασία μπορεί να γεννηθεί μια νέα οργανωμένη συλλογικότητα. Να γεννηθεί και να αναπτυχθεί ένα συνεταιριστικό και καταναλωτικό κίνημα, που οργανωμένο και συντεταγμένο θα αντικαταστήσει τους μεσάζοντες των αγαθών και θα ακυρώσει τους μεσάζοντες του πόνου και της δυστυχίας . Ενα κίνημα που δε θα μείνει μόνο στη συνεταιριστική λειτουργία της αγοράς. Ένα κίνημα που θα αναπτύξει παράλληλα νέους συμμετοχικούς θεσμούς. Ένα κίνημα που θα αποβάλει το παλιό κατ αρχήν.


Μπορούμε
Ως παραγωγοί να συστήσουμε συνεταιριστικές οργανώσεις
Ως καταναλωτές να συστήσουμε καταναλωτικές ενώσεις ανά γειτονιά, πόλη, εργοστάσιο, χώρο εργασίας, κ.λ.π.
Ως λαός να αλλάξουμε τον τρόπο λειτουργίας την κοινωνίας μας.


 Γιώργος Ζαχαράκης