Από το ΜαρικάκιΗ ταχύτητα με την οποία εξαπλώθηκε το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» οφείλεται βέβαια και στην αρωγή των ΜΜΕ τα οποία είδαν στις πρωτοβουλίες μαζικής διάθεσης πατάτας απευθείας προς τους καταναλωτές ένα «προϊόν» που είχε ζήτηση - πρόσφερε δε και άλλοθι - κι έσπευσαν να το καλύψουν με κάθε λεπτομέρεια: «και ο τάδε δήμος φέρνει σε επαφή καταναλωτές με τους παραγωγούς του Νευροκοπίου» μας βομβάρδιζαν τα ρεπορτάζ σε καταιγιστικούς ρυθμούς τις προηγούμενες μέρες.
Κυρίως όμως, οφείλεται στην διάθεση του μέσου καταναλωτή να αγοράσει «παπούτσι από τον τόπο του», δηλαδή προϊόντα ντόπια τα οποία θεωρεί ποιοτικά ανώτερα από πολλά εισαγόμενα, και μάλιστα σε προσιτή, μη απαγορευτική τιμή. Η λογική ότι άμα θες ελληνικό προϊόν πρέπει να το πληρώσεις «χρυσό», άλλωστε, χρειάζεται πια ένα φρένο.
Κι ακόμα, στην επίδειξη αλληλεγγύης προς τους παραγωγούς: χρόνια βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο - στις τηλεοράσεις οι περισσότεροι – τους παραγωγούς διαφόρων αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων να διαμαρτύρονται για τις εξευτελιστικές τιμές που αγοράζουν οι έμποροι τα προϊόντα τους, το κόστος παραγωγής, τις αδιάθετες ποσότητες που χαλάνε στις αποθήκες γιατί δε συμφέρει να τις πουλήσουν για ψίχουλα, το τεράστιο πλέον κόστος παραγωγής που οδηγεί όλο και περισσότερους στην εγκατάλειψη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, κ.λπ.
Ακόμα παραπέρα, κάποιοι είδαν στην όλη ιστορία έναν «ακτιβισμό», μια δυναμική ενέργεια που χτυπάει έναν κρίκο της αλυσίδας, του εμπορίου εν προκειμένω.
Είναι όμως τα πράγματα μονοσήμαντα;
«Όχι» είπε το ΚΚΕ και ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Στις δύο ανακοινώσεις που έβγαλε το γραφείο Τύπου, αλλά και από δηλώσεις της Παπαρήγα ή από αρθρογραφία στο Ριζοσπάστη δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι αφήνει ατεκμηρίωτη την άποψή του, ώστε να μπορεί να του προσάψει ότι επιτίθεται στο «κίνημα», ότι στηρίζει τους μεσάζοντες, ότι απορρίπτει κάθετι που δεν μπορεί να καπελώσει.
Προφανώς όταν πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα τη στιγμή που αυτό «φουσκώνει», στέλνεις το μήνυμα ότι η πρόθεσή σου είναι να ανακόψεις τον αυθορμητισμό – και γι αυτό το ΚΚΕ είναι «στιγματισμένο» ούτως ή άλλως, αλλά το ίδιο δεν έχει αναθεωρήσει τις απόψεις του για τα «αυθόρμητα κινήματα» οπότε κατά κάποιο τρόπο έχει «αναλάβει την ευθύνη». (Είναι επίσης υπό ερώτημα αν η ραγδαία εξάπλωση ενός φαινομένου μέσα σε δυο τρεις εβδομάδες συνιστά «κίνημα»). Από την άλλη κι αυτός ο αυθορμητισμός "στιγματισμένος" είναι και ο κόσμος έχει κουραστεί με τα "μη" και "μη".
Τι είπε το ΚΚΕ: Δεν μπορούμε κύριοι να στηρίξουμε τη λογική ότι για την τιμή των προϊόντων και για την ακρίβεια συνολικά φταίνε μόνο οι μεσάζοντες μόνο και μόνο γιατί το σύστημα για τους δικούς του λόγους θυμήθηκε ξαφνικά ότι υπάρχει θέμα. Υπάρχει ΦΠΑ, υπάρχει υψηλό κόστος παραγωγής των προϊόντων που διαμορφώνεται από τα ακριβά καύσιμα, τα ακριβά αγροεφόδια, κ.λπ. Υπάρχει συνεχής περιστολή εισοδημάτων και μαζί εργασιακών δικαιωμάτων και ταυτόχρονα υπερφορολόγηση άμεση και έμμεση συν τα χαράτσια, που έχουν τσακίσει την αγοραστική δυνατότητα των νοικοκυριών ακόμη και για βασικά είδη, υπάρχει εν τέλει επιλογή από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που την στηρίζουν, αυτά τα ίδια που εγκαλούν το ΚΚΕ ότι επιτίθεται στο κίνημα και στηρίζει τους μεσάζοντες, να φορτωθεί όλη η χασούρα των τραπεζών και των δανειστών στις πλάτες της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Απέναντι στη συνολικότερη κατάσταση τα ΜΜΕ σφυρίζουν το σκοπό «Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός» και δώστου οι φωνές γιατί δεν υπάρχει ανάπτυξη και δώστου γιατί δεν πέφτουν οι τιμές ενώ τα εισοδήματα μειώνονται ώστε να αντέξει ο «κοσμάκης» τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. «Εσωτερική υποτίμηση» όμως και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας προκειμένου να ικανοποιηθούν- κατά προτεραιότητα μάλιστα- οι υποχρεώσεις προς τους δανειστές – θα πει ούτως ή άλλως ότι «χεστήκαμε» για τον καημένο τον «κοσμάκη».
Όταν όλοι οι πόροι μιας χώρας, χρηματικοί, υλικοί, κινητοί και ακίνητοι, συλλέγονται για τα τοκοχρεολύσια και λοιπές απαιτήσεις των δανειστών το να ανακαλύπτουν κάποιοι, ανάμεσά τους και κραταιοί «νταβατζήδες» που στιγμάτισαν ένα άλλο «κίνημα» - το οποίο δεν τους συνέφερε - ως «κίνημα τζαμπατζήδων», ότι υπάρχουν ακρίβεια και μεσάζοντες στη χώρα, ε πάει πολύ.
Εννοείται ότι επειδή υπάρχουν κι αυτές οι προσπάθειες εκμετάλλευσης υγιών κινήσεων μέσα στην κοινωνία, δε σημαίνει ότι ο κόσμος δεν πρέπει να ψάχνει τρόπους να αντιδράσει όποτε και όπου μπορεί προκειμένου να στηρίξει την επιβίωσή του και μέχρι να απαλλαγούμε από τα δεσμά της τρόικας και της μνημονιακής, διακυβέρνησης τουλάχιστον.
Σε ό,τι αφορά τα τρόφιμα είναι δυνατόν η αυτοοργάνωση να λειτουργήσει πέρα από τα στενά όρια κοινοτήτων, στα πλαίσια των μεγάλων πόλεων; Έχουν όλοι οι καταναλωτές στην πόλη τη δυνατότητα να καταφύγουν απευθείας στον παραγωγό και μάλιστα προκειμένου να εξοικονομήσουν τις ποσότητες που πραγματικά χρειάζονται και όχι τσουβάλια ολόκληρα μόνο και μόνο επειδή θα τους έρθουν πιο φτηνά; Θα υπάρχουν σε λίγο μικροί και μεσαίοι παραγωγοί ή ο κλήρος θα μαζευτεί όλος στα χέρια λίγων που και πάλι θα διαμορφώνουν τις τιμές όπως νομίζουν; Ερωτήματα υπάρχουν…
Σκοπός του παρόντος δεν είναι ντε και καλά να υπερασπιστεί το ΚΚΕ – το ομολογώ πάντως, δε μου φαίνεται ότι διέπραξε «μέγα αμάρτημα» παίρνοντας διαφορετική θέση, συνεπή ωστόσο με τη θεώρησή του και την πραγματικότητα, ούτε μου φαίνεται ότι επιτίθεται στο κίνημα λέγοντας ότι αργά οι γρήγορα οι μεγαλέμποροι θα κάνουν την κίνησή τους για να «επανενσωματώσουν» τους παραγωγούς προσφέροντάς τους λίγα περισσότερα – Σαφώς ερωτήματα υπάρχουν και για το ΚΚΕ(αν το ΚΚΕ είναι το θέμα μας – αλλά είναι;) όπως για παράδειγμα το πως ο κόσμος θα στηριχτεί στα πόδια του και τι διεξόδους μπορεί να αναζητήσει που να μη θεωρείται ότι δίνουν πάτημα για «διαχείριση της φτώχειας» από τα πάνω, για όσο η «λαϊκή εξουσία» και η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία καθυστερούν… Και άλλα παρόμοια.
Η προσπάθεια του παρόντος λοιπόν ήταν να διακρίνει κάποια ζητήματα που κάποιοι – οι οποίο κατά τα λοιπά μας καλούν να δούμε το ζήτημα της βίαιης εκπτώχευσής μας νηφάλια – τσουβαλιάζουν με υστερία, δημιουργώντας εντυπώσεις στις οποίες είναι απορίας άξιον το ότι δεν αντιστάθηκαν πολλοί αριστεροί που πίνουν νερό στο όνομα της ενότητας της Αριστεράς.
Ενδεχομένως να έχουν παραγνωριστεί και κάποια ζητήματα, όχι σκόπιμα. Ουδείς… «άσφαλτος»…
Ούτε καν το ΚΚΕ….
ΥΓ: Στη φωτό οι "Πατατοφάγοι" του Van Gogh
Το ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου