Ένα από τα νέα κόμματα που προέκυψαν μέσα από το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, είναι η “Δράση” του Στέφανου Μάνου. Ενός επαγγελματία πολιτικού, που περιόδευσε σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και πρόλαβε να ιδρύσει στο ενδιάμεσο και τους “Φιλελεύθερους”.Η “Δράση” με το σλόγκαν “πολίτες, όχι πελάτες” και την συνεργασία της με το “Δημιουργία Ξανά”, φιλοδοξεί να μπει στην Βουλή.
Ας δούμε μερικές από τις θέσεις τους.
“Η Δράση πιστεύει ότι η κρίση δεν αντιμετωπίζεται ούτε με περισσότερα δάνεια, ούτε με περισσότερη κατανάλωση (το λεγόμενο «άλλο μίγμα» με τόνωση της αγοράς), όπως πρεσβεύουν τα δύο μεγάλα κόμματα και τα πιο πολλά μίντια. Ούτε με αθέτηση των υποχρεώσεων μας στους πιστωτές ή σε άλλους («δεν πληρώνω») ούτε με κηρύγματα παραβατικότητας («δεν υπακούω») όπως υποστηρίζει η Αριστερά και άλλοι“. – Μετά από μια λογική τοποθέτηση, στοχοποιούνται τα κινήματα πολιτικής ανυπακοής και φυσικά η Αριστερά. Επομένως, δεν χρειάζεται καμία αμφισβήτηση των τοκογλυφικών δανείων, ούτε των όρων των δανειστών. Απλά υπακοή.
“Η δημιουργία ενός μικρότερου, καλύτερου και πιό εύελικτου κράτους μέσω της δραματικής μείωσης των περιτών δαπανών του Δημοσίου. Ουσιαστική μείωση τού αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με στοχευμένες καταργήσεις άχρηστων δομών…” – Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι συμφωνούμε στο να πάψει το κράτος να είναι το καταφύγιο του παράσιτου. Ωστόσο, όταν το πρόγραμμα περιλαμβάνει γι’ ακόμη μια φορά απολύσεις και δαιμονοποίηση του δημοσίου τομέα, που ο καλός ιδιωτικός θα τον αντικαταστήσει, τότε το παιχνίδι γίνεται πάλι εμφανές.
“Καθιέρωση εγγυημένης Βασικής Εθνικής Σύνταξης (ΒΕΣ) γιά όλους τους πολίτες με κατάργηση όλων των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών και των ταμείων τους“. - Αν αυτά που προτείνει η Αριστερά είναι μη εφικτά, τότε η παραπάνω πρόταση τί είναι; Μάλιστα, προτείνουν κατώτατη σύνταξη στα 700 ευρώ. Βέβαια, δεν ξεχνά να αναφέρει “…Κίνητρα για ιδιωτική ασφάλιση σαν συμπλήρωμα“.
“ Πλήρης απελευθέρωση των επαγγελμάτων, κατάργηση νομικών περιορισμών στις εργασιακές σχέσεις, πραγματικά ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, περιορισμός των αδικαιολόγητων προνομίων των συνδικαλιστών και απελευθέρωση αγορών και προϊόντων (ωράρια, διατάξεις και άλλα προσκόμματα). Κατάργηση του ΟΑΕΔ και αντικατάστασή του από αυτοδιαχειριζόμενα ΝΠΙΔ”. – Τα νεοφιλελεύθερα όνειρα θα πάρουν σάρκα και οστά με την κατάπνιξη συνδικαλιστικών φορέων, με την διάλυση εργασιακών σχέσεων και με την ιδιωτικοποίηση, ουσιαστικά, του ΟΑΕΔ.
“Μαζική αξιοποίηση/εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου“. – Οι αποκρατικοποιήσεις ξανά στο προσκήνιο. Σε όσες χώρες έγιναν αποκρατικοποιήσεις με τόσο μεγάλη ένταση και έκταση, οι χώρες πήγαν κατά διαόλου. Παραδείγματα ουκ ολίγα, από την Ανατολική Γερμανία, ως την Ρωσία και την Λατινική Αμερική.
“Στις ατομικές και συλλογικές εργασιακές σχέσεις επικρατεί πλέον μια ακραία παρεμβατική και προστατευτική αντίληψη“. – Η πλήρης διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, δικαιολογείται παρακάτω με το εξής καταπληκτικό: “…μεμονωμένοι εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα να επιδιώξουν περισσότερη εργασία και μεγαλύτερη αμοιβή ή ελαστικές ώρες εργασίας που τους βολεύουν περισσότερο”.
Η “Δράση” πέρα από την αλλεργία της στο ότι έχουν πετύχει οι εργαζόμενοι, βολεύεται στο να δείχνει ως υπεύθυνο για όλα, τον συνδικαλισμό. Φυσικά, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές, έχουν αποτελέσει την γάγγραινα των σωματείων, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να διαλυθούν. Η θατσεροποίηση της πολιτικής, ενισχύεται με την πρόταση για ουσιαστική κατάργηση της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης.”Η καταγγελία της σύμβασης εργασίας πρέπει να απαλλαγεί από την υπερβολική τυπικότητα. Το ισχύον νομικό πλαίσιο για τις απολύσεις είναι ασφυκτικό, καθώς, μη δίνοντας εναλλακτικές λύσεις στους εργοδότες, οδηγεί τις επιχειρήσεις στη χρεοκοπία και τους εργαζομένους στην ανεργία“. Αν παρατηρήσατε, υπάρχει και ο έμμεσος εκφοβισμός. Επίσης, οι υπόλοιπες θέσεις τους, ενθαρρύνουν την αύξηση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το “λύσιμο” των χεριών του εργοδότη και την χαλάρωση της νομοθεσίας.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις αντιλήψεις για την απεργία. “Η Δράση θεωρεί ότι θα πρέπει να επανεξεταστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις κήρυξης απεργίας στις επιχειρήσεις και οργανισμούς κοινής ωφέλειας, εις τρόπο ώστε οι απεργιακές κινητοποιήσεις στους χώρους αυτούς να μην πλήττουν δυσανάλογα το κοινό συμφέρον και την οικονομία της χώρας μας“. – Οι απεργίες όπως περιγράφουν και στο υπόλοιπο πρόγραμμα πρέπει με κάποιον τρόπο να περιοριστούν. Οι αιτίες των απεργιών βέβαια, δεν αναφέρονται πουθενά.
Δύο φράσεις καταδεικνύουν ότι στην κοσμοθεωρία της “Δράσης”, η οικονομία βρίσκεται στο επίκεντρο. Συγκεκριμένα: “ Χωρίς οικονομική ελευθερία δεν υπάρχει πολιτική και χωρίς πολιτική ελευθερία δεν υπάρχει οικονομική” και “Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να υπάρξουν σε κοινωνίες που λείπει το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία ή δεν λειτουργεί αποτελεσματικά η αγορά“. – Πραγματικά αναρωτιέται κανείς, πως η καπιταλιστική δομή και διαστρωμάτωση της κοινωνίας, που τόσα δεινά έχει επιφέρει στην ανθρωπότητα, θεωρείται ως η μόνη αλήθεια και η αγορά το προαπαιτούμενο για την ύπαρξη δικαιωμάτων. Η ταύτιση της αγοράς με την δημοκρατία είναι εξόχως ύπουλη και παραπλανητική.
Ανάμεσα στα όσα ενδιαφέροντα αναφέρονται στο πρόγραμμα της “Δράσης” για την παιδεία, προκαλεί εντύπωση το: “Ενθάρρυνση πανεπιστημίων να παρέχουν υπηρεσίες συμβούλων σε επιχειρήσεις. Μεταμόρφωση των πανεπιστημίων σε μοχλούς της ανάπτυξης“. – Το παραπάνω θυμίζει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές θα αποτελέσουν το κέντρο της νέας Δεξιάς που προσπαθεί να συγκροτηθεί με μοναδικό στόχο, όχι απλά να εφαρμοστεί το Μνημόνιο, αλλά να μην κυβερνήσει η Αριστερά. Εξάλλου, το δίλημμα δεν είναι πλέον “μνημονιακοί” ή “αντιμνημονιακοί”, αφού για μερικούς, η αντιμνημονιακή θέση είναι ευκαιριακή (βλέπε Χρυσή Αυγή). Αντιθέτως, για την Αριστερά, βρίσκονται εδώ και χρόνια στο επίκεντρο των τοποθετήσεων τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και η αναδιανομή του πλούτου. Αυτό όμως, είναι μια άλλη ιστορία που θα μιλήσουμε σύντομα.
Κλείνοντας για την “Δράση”, να επισημάνουμε, πως ο Στέφανος Μάνος, μαζί με τον οικονομολόγο Γιάννη Στουρνάρα, έχουν στήσει ΜΚΟ που έχει ως στόχο την μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας του κράτους, σε εταιρεία, με ανταλλάγματα βέβαια. Εξ’ ου και η μανία για αποκρατικοποιήσεις. Ηθική και υποστηρικτές της αγοράς σπάνια πάνε μαζί.
strangejournal