Η επιστολή μου αυτή γράφτηκε με αφορμή τη δημοσιοποίηση στο site της Ελληνικής Αστυνομίας ονομάτων και φωτογραφιών εννέα διαδηλωτών της απεργίας της 26ης Σεπτεμβρίου. Το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ., απαντώντας σε ανακοίνωση της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Έκαστος εφ’ ω ετάχθη. Σε αντίθεση με την Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη τάσσεται με τη νομιμότητα και όχι με τους κατηγορούμενους ως ταραχοποιούς και κουκουλοφόρους. Αλλά όπως φαίνεται, οι μάσκες έπεσαν»...
«Κύριε Δένδια μου,
θα ήθελα να σας καταθέσω μερικές σκέψεις μου, καθώς εσείς αποτελέσατε την πηγή έμπνευσής μου διά της δηλώσεώς σας... Μου ανοίξατε ορίζοντες και σάλπαρε ο νους μου!
Φτάνει, ας πούμε, μια ώρα που, ενώ λες “εγώ ποτέ δεν θα συμφωνήσω μ' αυτόν τον άνθρωπο”, κάνει μια δηλωσάρα και έρχεσαι και ταυτίζεσαι... Τι ταυτίζεσαι; Κουμπώνεις πάνω του και δεν το πιστεύεις. Αυτό που... ούτε σε "εφιάλτη στο δρόμο με τον υπουργό" δεν θα ανεχόσουν, σου συμβαίνει και λες “θα το ζήσω κι αυτό να πάει στο διάολο”... Εδώ ζήσαμε τόσα και τόσα!
Έκαστος εφ' ω ετάχθη, λοιπόν, κύριε Δένδια μου...
Στην κοινωνική τάξη που ετάχθη! Εσείς λοιπόν στο Δημόσιας Τάξης κι εμείς στην εργατική τάξη. Τα συμφέροντα της οποίας -τα συμφέροντά μας δηλαδή- υπερασπιζόμαστε με κοινωνικούς αγώνες. Ειδικά όταν η μπουλντόζα του μνημονίου γκρεμίζει όλα όσα η ίδια τάξη είχε με αγώνες κερδίσει. Ειδικά όταν ο αγώνας ο ταξικός (και για σας τοξικός!) δεν είναι του τύπου “είμαι αριστερός και μπλα, μπλα, μπλα”... Όταν ο αγώνας, από το πολύ "σώσιμο" των μνημονιακών κυβερνήσεων, έχει μετατραπεί σε αγώνα επιβίωσης.
Έκαστος εφ' ω ετάχθη, λοιπόν, κύριε Δένδια μου:
Στον ΟΑΕΔ που ετάχθη, άνεργος ων...
Στο μισθολόγιο που όχι μόνο ετάχθη αλλά και εσφάχθη, αν τυχόν και επιτρέψατε να έχει δουλειά.
Στο ασφαλιστικό ταμείο που ετάχθη, το οποίο από το “κούρεμα” έμεινε... γουλί.
Στο σχολείο που ετάχθη, που σχολείο δεν το λες, αλλά έρημο Σαχάρα.
Στο πανεπιστήμιο που ετάχθη... Που, όπως λέει και ένα χιουμοριστικό σχόλιο που έκανε θραύση στο διαδίκτυο, ποτέ δεν σου εξασφαλίζει τα απαραίτητα προσόντα... Αυτά τα έχει πάντα η κόρη του Πολύδωρα!
Στο σπίτι που ετάχθη που το χαρατσώνεται και μετά με την εξίσωση των τιμών του πετρελαίου του το παγώνεται κι από πάνω.
Στην εφορία που ετάχθη και στην οποία δεν περνάει ούτε απ' έξω, διότι... ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος...
Στον τόπο που ετάχθη και δεν κατάφερε να κάνει "οικονομικά - επιχειρηματικά" ταξίδια στις νήσους Καϊμάν... Άντε το πολύ-πολύ έκανε το Παλούκια-Σαλαμίνα.
Και για να μην ξεχάσω... στην αριστερά που πιθανόν ετάχθη, διότι δεν είχε παππού ταγματασφαλίτη και πατέρα γλείφτη των χουντικών, να είναι στη Χρυσή Αυγή τσαμπουκάς του συστήματος.
Άσε που μπορεί να ετάχθη και με το 27% του ΣΥΡΙΖΑ!!! Με το λόμπι του κόσμου της εργασίας!!!
Οι μάσκες έπεσαν
Δεν έφτανε, όμως μόνο αυτή η ταύτιση... Ήρθε και το άλλο... “Οι μάσκες έπεσαν”! Προς στιγμήν φοβήθηκαν μήπως ήταν γυάλινες και -καθώς έπεσαν- έσπασαν... Αλλά ευτυχώς οι μάσκες είναι πάντα χάρτινες και δεν σπάνε... Απλώς πέφτουν...
Προφανώς οι μάσκες έπεσαν, σκέφτηκα, γιατί θα ζήλεψαν τα παντελόνια, που σύμφωνα με τον κύριο -τρίτο τη τάξει στο πολίτευμα- Μεϊμαράκη κατεβαίνουν πρώτα...
Σκεπτόμενη, όμως, και προσπαθώντας να διεισδύσω στην έκφραση “οι μάσκες έπεσαν” κατάλαβα πολλά...
Προφανώς ομιλούμε για καρναβάλι, για φιέστα, για ξεφάντωμα...
Οι μάσκες όντως έπεσαν με τη λήξη του προεκλογικού καρναβαλικού δρώμενου που τα είχε όλα, σκληρές διαπραγματεύσεις, μνημονιακές αποδευσμέσεις, απαγκιστώσεις και άλλα φαιδρά...
Με το που ήρθε το παλούκι -συγγνώμη το πακέτο ήθελα να πω- των μέτρων πάνε οι μάσκες... Χάρτινες ούσες, έπεσαν και έγιναν κομφετί...
Πάει κι μάσκα της δεξιάς... Δεν φτάνει που ξεχάσατε τις πολύ σκληρές... για να πραγματοποιηθούν διαπραγματεύσεις, μόλις έπεσε η μάσκα φανερώθηκε και το πρόσωπο κι είδαμε κι εμείς το λοξό το βλέμμα, το αλλήθωρο... Καταλάβαμε ότι κοιτούσε κατά την άκρη, προς την ακροδεξιά και ακόμα παραπέρα, στη ναζιστική της συμμορία, που μια με το ένα, μια με το άλλο την κανακεύετε: λίγο με τον Ξένιο Δία, λίγο με τον Γέροντα Παστίστιο που τον συλλαμβάνουμε, κατόπιν επιθυμίας της Χρυσής Αυγής.
Το ΠΑΣΟΚ μάσκα δεν είχε, την είχε κουρελιάσει με τα μνημόνια... Άρα καμία μασκόπτωση στην προκειμένη περίπτωση...
Η μάσκα που έπεσε και, αν και χάρτινη, έκανε και γδούπο ήταν της Αριστεράς της Ευθύνης... Της Αριστεράς που βλέπει τα μέτρα να περνούν, χωρίς μάσκα πια... η ΔΗΜΑΡιασμένη!
Και μια και οι δικές σας μάσκες πάνε και μην τις είδατε πια... εμείς οι ταγμένοι (κατά το έκαστος εφ' ετάχθη που λέγαμε παραπάνω) σας πληροφορούμε ότι δεν φοράμε μάσκες, δεν είμαστε οιANONYMOUS, είμαστε οι EPONYMOUS!
Έχουμε όνομα στον ΟΑΕΔ, στην κάρτα ανεργίας...
Όνομα στον εργοδότη που μας αφήνει απλήρωτους...
Όνομα στο κουδούνι του σπιτιού μας, που δεν το ανοίγουμε όταν μας χτυπά ο υπάλληλος του εργολάβου για τη διακοπή του ρεύματος...
Όνομα στο λογαριασμό του τηλεφώνου που χτυπά για να μας υπενθυμίσει ένας επισφαλώς εργαζόμενος σε εταιρεία είσπραξης να δώσουμε τη δόση του δανείου, που δεν έχουμε όμως να αποπληρώσουμε...
Έχουμε όνομα στην πιάτσα... της τάξης μας, στον κόσμο της εργασίας και της αριστεράς...
Έχουμε όνομα στις διαδηλώσεις και στις κινητοποιήσεις, στις ομάδες αλληλεγγύης της γειτονιάς μας...
Έχουμε όνομα και πάνω απ' όλα έχουμε δίκιο!
Εσείς κάνετε ότι δεν μας ξέρετε...
Μ.Λ.»