Και εγγένετω ο Ελλαδίτης

Αγαπητέ αναγνώστη,

Δυστυχώς δεν βρἠκα κάποιο πιασάρικο τίτλο να προσελκύσω την προσοχή σου. Γνωρίζω πως έχεις πολλές έγνοιες στο μυαλό σου. Σε απασχολούν σοβαρά ζητήματα: τα χαράτσια που πρόκειται να πληρώσεις το 2013, οι δόσεις δανείων που τρέχουν, το δεύτερο αυτοκίνητο που ακινητοποίησες, η δουλειά που έχασες το 2012 όντας από τους τυχερούς που ακόμη την είχες, η ανασφάλεια που προκαλεί η αύξηση της βίας, η ανησυχία από την έξαρση της ανομίας. Πιθανότατα μάλιστα, ανάμεσα στις καθημερινές σου έγνοιες να έχει προστεθεί κι ο συνάνθρωπος που δεν έχει την τύχη να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας όπως εμείς, αφού το δικό του καθημερινό μέλημα είναι να βρεί κάποια υπολείματα φαγητού στους κάδους !

Οπότε σ’ ένα κείμενο είναι εύλογο να αναζητάς κάτι πιο ελαφρύ, ευχάριστο, χαλαρωτικό, ξέγνοιαστο! Επομένως τι ενδιαφέρον μπορεί να προκαλέσει ένα κείμενο με τίτλο «Και εγγένετο ο Ελλαδίτης»; Τι σημασία έχει αν ονομάζεται κάποιος σήμερα Έλληνας ή Ελλαδίτης; Δεν αποκλείεται μάλιστα να μην έχει πλέον απολύτως καμία σημασία, όπως θα διαπιστώσεις παρακάτω !

Αυτό πάντως είναι κάτι που μόνο εσύ, φίλη αναγνώστρια, μπορείς να αποφασίσεις. Το μόνο που σου ζητώ να κάνεις είναι να αφιερώσεις λίγο χρόνο να το σκεφτείς. Να το συλλογιστείς αφότου πρώτα πληροφορηθείς. Δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, ούτε είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε τα περισσότερο από τα λιγότερο σημαντικά. Γι αυτό υποθέτω ότι δεν έχεις ενημερωθεί. Ούτε κι εγώ είχα! Ένα άρθρο με προβλημάτισε τόσο ώστε ν’ αναζητήσω μόνος μου τα στοιχεία.

Μπορεί να σε εκφράζει 100% αυτό που θα συμβεί τις επόμενες μέρες. Ίσως μάλιστα πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Δεν θα είναι πάντως η πρώτη φορά. Σημαντικό είναι να ’χεις μάθει την αλήθεια. Κυρίως όμως να ‘χεις συνειδητοποιήσει τη σημασία της. Έτσι δεν είναι; Να την έχεις βιώσει μέσα σου, όπως αισθάνεσαι ένα κρύο ή ζεστό μπάνιο, όπως μυρίζεις μια λεβάντα ή τα κακά ενός μωρού. Σημασία έχει να δεις την αλήθεια έτσι όπως είναι. Βαθιά κι ανθρώπινα. Κυρίως αυτό το δεύτερο. Ούτε σκληρά, ούτε μαλακά. Ούτε άσχημα ούτε όμορφα. Αληθινά.

Αφού λοιπόν βρείς το δικό σου προσωπικό χώρο και χρόνο, διαβάσεις τη συνέχεια και αδειάσεις το μυαλό σου από τις καθημερινές έγνοιες, προσπάθησε να νιώσεις τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά για σένα. Μπορεί να αισθανθείς είτε Ελλαδίτης, είτε Έλληνας ή ίσως κάποιος που βρίσκεται σε αναζήτηση μιας νέας συλλογικής εαυτότητας. Μπορεί ακόμη και να μην αισθανθείς απολύτως τίποτε. Να αισθανθείς το κενό. Ένα πάντως είναι βέβαιο.

Ζούμε ιστορικές στιγμές ! Ποτέ στο παρελθόν και σε καμία άλλη από τις τέσσερις χρεωκοπίες της, δεν είχε παραδώσει αυτόβουλα η Ελλάδα την εθνική της κυριαρχία. Της είχαν φέρει βασιλιάδες και δικτάτορες για να της αποσπάσουν τοκοχρεωλύσια, της είχαν κάνει ακόμη και εισβολή (π.χ. κατοχή από Αγγλογάλλους στα 1853 για την χρεωκοπία του 1843), αλλά οι ίδιες οι Έλληνες ποτέ δεν είχαν παραδώσει την κυριαρχία μόνοι τους.

Θα αναρωτιέσαι «Και πως θα γίνει αυτό σήμερα;»

Αυτό έχει ΗΔΗ γίνει, πρώτον με την υπογραφή της αρχικής δανειακής σύμβασης τον Μάιο του 2010 και πρόσφατα (12 Δεκεμβρίου 2012) με την επέκτασή της μέσω του ΦΕΚ 240/2012 :

http://www.scribd.com/doc/119798342/%CE%A6%CE%95%CE%9A-240-2012

Τόσο απλά . Σου φαίνεται εξωφρενικό ; Συνέχισε να διαβάζεις !
Το ΦΕΚ 240/2012 τροποποιεί και επεκτείνει τη Σύμβαση μεταξύ του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Στήριξης (ΕΤΧΣ) που μας δανείζει και της Ελλάδας.

Το κυρίως μέρος του νόμου βρίσκεται στο Παράρτημα του ΦΕΚ. Ο κορμός (το «ζουμί») αρχίζει στη σελίδα 31 (μετάφραση της αγγλικής σύμβασης στην ελληνική γλώσσα) και κορυφώνεται στη 44.

Πρόκειται για μια καλογραμμένη σύμβαση, από την μεριά τον δανειστών φυσικά. Η καλή μέρα, λέμε, φαίνεται από το πρωί. Έτσι στην πρώτη σελίδα (σελ 30) όπου ορίζονται τα τέσσερα συμβαλόμενα μέρη (ΕΤΧΣ, Ελληνική Δημοκρατία, Τράπεζα της Ελλάδος και Ελληνικό ΤΧΣ) η Ελληνική Δημοκρατία είναι η ΜΟΝΗ που έχει ΔΥΟ συντομογραφίες, «Ελλάδα» και «Δικαιούχο Κράτος Μέλος» ! Στη συνέχεια σ’ ολόκληρο το κείμενο, χρησιμοποιείται ΜΟΝΑΧΑ η δεύτερη συντομογραφία. Προφανώς είναι καταλληλότερη εφόσον η σύμβαση απεθνικοποιεί το Ελληνικό κράτος. Οι συντάκτες της έχουν να κάνουν μ’ ένα «σύγχρονο» κράτος – μέλος χωρίς εθνική ταυτότητα κι επομένως εθνική κυριαρχία. Επιπρόσθετα με τη χρήση της δεύτερης συντομογραφίας, εάν τυχόν διαβάσουν οι ιθαγενείς κάποια επώδυνη παράγραφο της σύμβασης, θα αποφευχθεί να λειτουργήσει η λέξη «Ελλάδα» ως κάποιος πατριωτικός «διεγέρτης».

Στην σελ 39 ορίζεται πως εφαρμοστέο δίκαιο για τον υπερεθνικό οργανισμό δανειστή, δηλαδή το ΕΤΧΣ, θα είναι ποιό άλλο; Μα φυσικά το Αγγλικό. Θα υπάρξουν βέβαια σοβαρά «επιχειρήματα» από την τωρινή κυβέρνηση ... Μα εδώ, θα πούν, δεχτήκαμε το Αγγλικό δίκαιο απέναντι σε κερδοσκόπους ιδιώτες δανειστές, δεν θα το κάνουμε σε ευρωπαϊκούς θεσμούς που εκπροσωπούν Ευρωπαϊκούς λαούς οι οποίοι πληρώνουν για μας από το υστέρημά τους; Να θυμίσω πως η αυτόβουλη υπαγωγή στο Αγγλικό (κι όχι στο Ελληνικό) δίκαιο δηλώνει παραίτηση από το δικαίωμα χρεωκοπίας όπως το παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κυρίαρχα έθνη – κράτη. Στην πραγματικότητα, βέβαια, τα Ευρωπαϊκά κράτη είναι απλώς εγγυητές του ΕΤΧΣ. Δεν μας δανείζουν χρήματα. Τα χρήματα που θα μας δώσει ο ΕΤΧΣ θα τα λάβει αφού πάει με τις δικές μας εξασφαλίσεις στις περίφημες «αγορές» !

Στη σελ 40 η σύμβαση αναφέρει ότι:

«Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΙ με την παρούσα ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχἐση με τους ΙΔΙΟΥΣ και τα ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ τους στοιχεία»

Εδώ κατανοούμε γιατί ορίστηκαν δυο συντομογραφίες και για ποιό λόγο δεν χρησιμοποιείται η πρώτη. Διότι έαν έγραφε :

« Η ΕΛΛΑΔΑ, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα ... » θα ενοχλούσε περισσότερο.

ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ! Αναρωτιέμαι ποιοί βουλευτές υπογράφουν τέτοιες συμβάσεις χωρίς να έχουν ενημερώσει πρώτα τους ψηφοφόρους τους ! Διαβάζουν τι υπογράφουν ; Πως αναλαμβάνουν τέτοιες διακινδυνεύσεις χωρίς να ‘χουν εξηγήσει τι ακριβώς ζητάνε οι δανειστές από εμάς ; Εδώ ούτε σε απλές συμβάσεις αστικού δικαίου δεν δέχεται κανείς ανεπιφύλακτα βλαπτικούς όρους απεριόριστης έκτασης!

ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ! Δηλαδή δεν θα έχει δικαίωμα καμία ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ κυβέρνηση να αθετήσει την παραίτηση αυτή !!

Ούτε νομικός είμαι ούτε ειδικός διεθνούς δικαίου. Όμως έχω διαβάσει και υπογράψει πολλές συμβάσεις στην ζωή μου, ως εργοδότης, υπεύθυνος έργων και απλός πολίτης. Οι συμβάσεις με όρους «αμετάκλητα» ή «ανεπιφύλακτα» ή «παραίτηση από κάθε δικαίωμα» θεωρούνται «καταχρηστικές», «μονομερείς» και «βλαπτικές» για το αδύναμο μέρος της σύμβασης ! Πρόκειται δηλαδή για ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ συμβάσεις.
Εδώ δικαιολογημένα θα σκεφτεί κάποιος, «αφού δεν είσαι νομικός πως είσαι σίγουρος; Οι νομικοί όροι της σύμβασης μπορεί να μην σημαίνουν αυτό που φαντάζεσαι». Σωστά ! Ούτε οι βουλευτές μας είναι νομικοί, όχι όλοι τουλάχιστον.

Έτσι η σύμβαση συνοδεύεται με ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που διαθέτει τους πλέον ειδικούς και είναι το μόνο αρμόδιο να πιστοποιήσει τη νομική ισχύ και πληρότητα αυτής. Τη γνωμοδότηση αυτή μάλιστα, την απαιτεί και το ΕΤΧΣ ώστε να μην υπάρχει καμία αμφισβήτηση ή παρανόηση για την συμβατότητά της με το ελληνικό δίκαιο και την ορθότητα του νοήματος αυτής, όταν θα χρειαστεί να ενεργοποιηθούν και εκτελεστούν κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων.
Επομένως αρκούσε, καταρχήν, οι βουλευτές να διαβάσουν τη δισέλιδη γνωμοδότηση.

Το Νομικό Συμβοὐλιο του Κράτους στην σελ 43, κρατώντας ευτυχώς κάποιες μάλλον ουσιώδεις επιφυλάξεις ως προς την δεσμευτικότητα του Αγγλικού δικαίου, επιβεβαίωνει ότι :

• Οι καταχρηστικοί όροι, «αμετάκλητα» και «ανεπιφύλακτα» είναι συμβατοί με το ελληνικό δίκαιο.
• Η σύμβαση, όλοι οι όροι αυτής και οι υποχρεώσεις της είναι επίσης συμβατές.
• Ο ορισμός Αγγλικού δικαίου είναι έγκυρος και δεσμευτικός.
και στη σελ 44 κάνει την ΙΣΤΟΡΙΚΗ διατύπωση :
• Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίηση
• Σύμφωνα με το Ελληνικό δίκαιο, το Κοινοβούλιο ΔΕΝ απαιτείται να επικυρώσει την παρούσα σύμβαση τροποποίησης προκειμένου αυτή να είναι αποτελεσματική και δεσμευτική

Οπότε το νόημα είναι σαφές. Η εθνική κυριαρχία δεν προσφέρει πλέον καμία ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ απέναντι στους δανειστές.

Μάλιστα ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ καν επικύρωση της απώλειας εθνικής κυριαρχίας από την Ελλαδική Βουλή !!! Άλλωστε την έχει υποστεί εκ των πραγμάτων το Ελλαδικό κράτος με τις πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών και ιδιαίτερα με την υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης.

Η βίαιη «απομάκρυνση» της εθνικής κυριαρχίας του ελληνικού έθνους δεν είναι η πρώτη, το αντίθετο μάλιστα, σε μια ιστορική διαδρομή 200 περίπου ετών ζωής του έθνους – κράτους, με τέσσερις χρεωκοπίες και συνεχείς εξωτερικούς δανεισμούς. Ποτέ όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαμε παραχωρήσει ΑΥΤΟΒΟΥΛΑ την εθνική κυριαρχία ως ΕΝΕΧΥΡΟ για δανεισμό !

Με δεδομένη μάλιστα
1. την προβλεπόμενη ΑΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ εξόφλησης ενός ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟΥ χρέους,
2. την ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ των διαθέσιμων φυσικών πόρων τον 21ου αιώνα, η οποία θα κάνει το 1 βέβαιο
3. την αδυναμία πλέον πολλών Ελλαδιτών να ταυτιστούν σε τέτοιο βαθμό με την ξεπερασμένη από την παγκοσμιοποίηση έννοια του έθνους, ώστε να φθάσουν στο σημείο ακόμη και να πολεμήσουν για την ανάκτισή του όπως έκαναν παλιότερα,

μπορούμε να υποθέσουμε με αρκετή ασφάλεια πως εγκαινιάζεται η αρχή της δημιουργίας ενός νέου Ευρωπαϊκού υπερεθνικού θεσμού ! Πρόκειται για έναν θεσμό όπου τα ισχυρά κράτη του Βορά θα εξουσιάζουν οικονομικά τα αδύναμα και καταχρεωμένα κράτη του Νότου.

Και έτσι, εγγένετο ο Ελλαδίτης! Ο κάτοικος της Ελλάδας. Της γεωγραφικής περιφέρειας στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Πρόκειται για τον τύπο εκείνο ανθρώπου που δεν έχει ιστορικούς δεσμούς με τον Τόπο όπου κατοικεί κι επομένως ιστορικά δεν του ανήκει. Η γλώσσα τα ήθη και τα έθιμά του αποτελούν απλώς κουλτούρα που μπορεί να μεταφέρει οπουδήποτε μέσα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Κουλτούρα όχι θεμελιωμένο σε σταθερές αξίες πολιτισμό ! Μπορεί κάλλιστα να αλλάξει την κουλτούρα αυτή, δηλαδή την γλώσσα που μιλά, τα φαγητά που τρώει, τα ρούχα που φορά.

Μάλιστα μπορεί να εναλάσσει, να καταναλώνει δηλαδή, πολλαπλές κουλτούρες χωρίς συνέπειες (εσωτερικές ή εξωτερικές), όπως κάνει με τις πολιτιστικές παραστάσεις (θέατρο, κινηματογράφος) που παρακολουθεί. Την δική του, την Γαλλική, την Γερμανική, την Ισπανική, την Τούρκικη, κυρίως αυτή. Εκείνο που δεν μπορεί ν’ αλλάξει είναι την οικονομική εξάρτηση κι αποτίμηση από τους πιστωτές του. Αυτή είναι μια σταθερή, διαχρονική και «αντικειμενική» πραγματικότητα η οποία προσδιορίζεται πάντοτε μέσω «ελεύθερων» διαπραγματεύσεων από τους οικονομικά ισχυρούς. Κι αυτό είναι το μόνο που παράγει συνέπειες, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε «κουλτούρα» ή «καταγωγή».

Κι αυτή είναι η παγκόσμια ταυτότητα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη.

Πηγή: Και εγγένετω ο Ελλαδίτης - RAMNOUSIA