Δυο χώρες, δυο κρίσεις χρέους, δυο διαφορετικές προσεγγίσεις.
Η Ισλανδία έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της μια προς μια τις νεοφιλελεύθερες συμβουλές της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Έκανε στάση πληρωμών, υποτίμησε το νόμισμά της, εθνικοποίησε τις τράπεζες επέβαλε περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και έδωσε το λόγο στους πολίτες μέσω δημοψηφισμάτων.
Σήμερα έχει έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές της Τρόικας, όπως διατυπώθηκαν μέσω της ελληνικής κυβέρνησης και έμμισθων κονδυλοφόρων μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων.
Οι πολίτες έχασαν πέντε χρόνια από το προσδόκιμο ζωής, οι εργασιακές συνθήκες επέστρεψαν στο καθεστώς του 19ου αιώνα, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε πέρα από 20% και το χρέος αυξήθηκε – συνθήκες οι οποίες είναι χειρότερες από την Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του ’30 και δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο σε καιρό ειρήνης.
Κάθε χώρα έχει τελικά την ηγεσία (και τα ΜΜΕ) που της αρμόζουν. Πολύ περισσότερο όμως έχει την κοινωνική γενοκτονία που αναλογεί στη συμπεριφορά της.
http://info-war.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου