"ΚΡΕΜΑΣΤΟΣ ΚΗΠΟΣ"..

του ΧΑΡΗ ΤΣΙΟΚΑ

Διαβάζουμε: Στουρνάρας :.. "Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος...ακόμη και τώρα που πετυχαίνουμε βελτιώσεις με αυστηρή διαπραγμάτευση...", "..Η Ελλάδα θα βγει; στις αγορές στα τέλη το 2014..,, αφού...", "..Με τον Αντώνη Σαμαρά έχουμε γίνει φίλοι αν και........αυτό που μας ενώνει είναι η επιθυμία να σωθεί η χώρα!"

Σ' αυτά να υπογραμμίσει κανείς και την "διαρροή" κεντροαριστερού(?) στελέχους της τρικομματικής κυβέρνησης, που χαρακτήρισε ξεπερασμένη την αντίθεση κεντροαριστεράς,- κεντροδεξιάς επικαλούμενος τούς συμβιβασμούς των....Μοσχοβίσι (Γαλλία) και...Σόϊμπλε (Γερμανία)!.

Αναμφισβήτητα κοινός τόπος ,θα μπορούσε κανείς να αποδεχθεί πως είναι τόσο η σωτηρία της χώρας όσο και του Ευρωπαϊκού παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου.

Γίνεται όμως "κρεμαστός κήπος" αυτή η παραδοχή, όταν ή πολιτική μέριμνα, δηλαδή το σχέδιο, δεν ξεκαθαρίζει ότι η "σωτηρία" αφορά και τους πολίτες !Γιατί αλλιώς τί είδους "σωτηρία της χώρας" μπορεί να ύπαρξη αν η πλειοψηφία , το παραγωγικό, κοινωνικό, επιστημονικό κομμάτι της θυσιάζεται;




Προφανώς τα "σχέδια σωτηρίας" εκπορεύονται από συσχετισμούς οικονομικής ,κοινωνικής και πολίτικης δύναμης! Όμως στις δημοκρατίες οι "συσχετισμοί δύναμης" είναι ένας διαρκής αγώνας-για αναζήτηση συσχετισμών που θα επιβάλλουν την ισχύ των εκάστοτε συμβιβασμών!


Το ερώτημα λοιπόν μετά την εφαρμογή των ατελέσφορων μνημονίων για τη «σωτηρία της χώρας» και με τα παραγωγικά και κοινωνικά μεγέθη σε επιδείνωση, δεν είναι η ώρα για μια νέα αξιολόγηση των πολίτικων και κοινωνικών διεργασιών της Ευρώπης ? Γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε επανατοποθέτηση του σχεδίου σωτηρίας ώστε να αφόρα όχι μονό τη χωρά αλλά και τους πολίτες?

Ο χρόνος η εμπειρία αλλά και τα αξιακά ,οικονομικά ,κοινωνικά και ιδεολογικά μοντέλα της κεντροδεξιάς με την κεντροαριστερά , δείχνουν ότι όχι μονό δεν συγκλίνουν αλλά διαρκώς αποκλίνουν ! Αντιστοιχούνται σε διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές επιδιώξεις που διατρέχουν ολόκληρη την Ευρώπη!

Τα αποτελέσματα στην Ελλάδα κρούουν των κώδωνα του κίνδυνου!

----Το 27% και πλέον ανέργων, με δείκτη στο 65%στους νέους, είναι ίδιας αιχμής κυβερνητικό θέμα ανάμεσα στην κεντροδεξιά με την κεντροαριστερά?

-----Οι εκποιήσεις που παρουσιάζει ως μεταρρυθμίσεις η τρόικα με τα αντίστοιχα Ελληνικά υπουργεία, έχουν την ιδία σχέση με τις στρατηγικές συνεργασίες ,τις παραχωρήσεις ,τις εξυγιάνσεις που επιδιώκει η κεντροαριστερά ?

----Τα δημόσια αγαθά της υγείας ,της παιδείας ,της ύδρευσης, της κοινωνικής προστασίας έχουν την ιδία κατάληξη στην πρόσβαση των ανθρώπων όταν εμπορευματοποιούνται η όταν εξυγιαίνονται?

--- Η συρρίκνωση των συντάξεων στο κατώτερο σημείο ,οι ανεξέλικτες μειώσεις των μισθών, η αυτενέργεια, και η κατάργηση των συμβάσεων φέρνουν η όχι σε σύγκρουση τις επιδιώξεις της κεντροαριστεράς με την κεντροδεξιά?

-- η μονόπλευρη ενασχόληση με τη δημοσιονομική πτυχή της κρίσης (ύφεση)-και η προσχηματική επίκληση της ανάπτυξης,,για την επιβολή άδικων μέτρων είναι ιδία πολιτική επιδίωξη της κεντροδεξιάς με την κεντροαριστερά?


--το «όχι αλλά μετρά» που στις μέρες μας η Τρόικα το μετατρέπει σε νέα έμμεσα που ανακατανέμουν μερίδια αγοράς και πλούτου είναι ιδία πολιτική επιδιωξη?οι ανακεφαλαιοποιησεις? Το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ του φορολογικου συστήματος που ΘΑ ..αλλάζει.....?

Συμπέρασμα :Ασφαλώς και η πολιτική διαχείριση ενός μεγάλου προβλήματος κρίσης, απαιτεί την πολιτική τέχνη του συσχετισμού δύναμης με τους αναγκαίους συμβιβασμούς όχι όμως ως παρακολούθημα αλλά ως ενεργός συμμέτοχος!

Γιατί δεν εκφράζουν τις ίδιες ανάγκες η κεντροδεξιά με την κεντροαριστερά!
Το θέμα λοιπόν είναι που αθροίζει κάνεις τους αγώνες του για τον επόμενο...συμβιβασμό εντος της Ευρώπης!

Γι αυτούς τους λόγους η κεντροαριστερά έχει υποχρέωση να ενώσει τις δυνάμεις της και να πλειοψηφήσει ως συσχετισμός δύναμης στις ευρωεκλογές ,όχι για να αποδεχτεί την ατελέσφορη πολιτική που για να σώσει τη ...χωρά θυσιάζει την παραγωγική βάση ,τους πολίτες και κοινωνικό κράτος!