Πολιτικό τοπίο στην ομίχλη

Φωτογραφία: Φίλιππος Μεσσίνης/ FosPhotos

Στις πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου που δίνουν οριακό προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται το μυστικό της απόφασης της κυβέρνησης να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές με κάθε τρόπο. Τόσο το βαρόμετρο της Public Issue για τον ΣΚΑΙ όσο και η μέτρηση της Pulse για το «Ποντίκι» δείχνουν ότι η ΝΔ χάνει την πολιτική κυριαρχία, χωρίς ωστόσο η αξιωματική αντιπολίτευση να αποκτά δυναμική τέτοια που να καθιστά αναπόφευκτο τον σχηματισμό κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.Γράφει η Αγγελική Σπανού

Με βάση και αυτές τις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι η ΧΑκαθιερώνεται ως τρίτος πόλος, με ανοδική τάση, και γίνεται εκ των πραγμάτων ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων, χάρη στην αδράνεια των θεσμών, την απάθεια των κομμάτων και την απουσία κινηματικής κοινωνικής αντίδρασης απέναντι στην ενίσχυση του νεοναζισμού.

Το ερώτημα «ποια κυβέρνηση;» δεν απαντιέται εύκολα με βάση τα ευρήματα των μετρήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πολύ από την αυτοδυναμία και ο δυνητικός κυβερνητικός του εταίρος, η ΔΗΜΑΡ, καρκινοβατεί. Όσο σκληραίνει ο διπολισμός, τόσο θα συρρικνώνεται ο ενδιάμεσος χώρος και αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα τουΕυ. Βενιζέλου και του Φ. Κουβέλη θα δοκιμαστούν σκληρά όταν πλησιάσει η ώρα της εκλογικής αναμέτρησης.

Αν στήνονταν τώρα κάλπες, τα σενάρια της επόμενης μέρας θα ήταν απλώς εφιαλτικά: Ο ΣΥΡΙΖΑ, το πιθανότερο, δεν θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση, θα έπεφταν στο τραπέζι σχέδια συμπόρευσης με τους ΑΝΕΛ, θα οδηγούμασταν σε επαναληπτικές εκλογές, θα ασκούνταν ατελέσφορες πιέσεις για κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) και το φάντασμα μιας κυβέρνησης της όλης δεξιάς θα βρισκόταν ακριβώς μπροστά μας.

Η πολιτική κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή αλλά υπάρχει πλέον μια ακλόνητη βεβαιότητα: Το πρόβλημα είναι η ΧΑ, το οποίο δεν αναγνωρίζει ως μείζονα εθνική προτεραιότητα ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση (για διαφορετικούς λόγους).

Στα κομματικά επιτελεία η ανάλυση των νέων πολιτικών δεδομένων γίνεται με τους παραδοσιακούς όρους. Στην Κουμουνδούρου χαίρονται που φεύγει μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που στην παράσταση νίκης προηγείται η ΝΔ και στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία ο Σαμαράς (όπως συνήθως συμβαίνει μέχρι τη δωδεκάτη ώρα). Στο Μέγαρο Μαξίμου αισιοδοξούν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα την πατήσει με την επένδυση που κάνει σε μια γενικευμένη αναστάτωση στα σχολεία. Στη Χαριλάου Τρικούπη παίρνουν θάρρος από τον καταποντισμό του γείτονα (της ΔΗΜΑΡ).

Αν δεν υπάρξουν αιφνίδιες πολιτικές εξελίξεις, στις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του προσεχούς Μαίου μπορεί να συμβούν απίθανα πράγματα τα οποία θα καθορίσουν και τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού την επόμενη μέρα. Το πιθανό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πολύ μικρή σημασία εάν η μεγάλη έκπληξη είναι οι επιδόσεις της ΧΑ.

Μέχρι τότε δεν αποκλείεται να εμφανιστούν νέα πολιτικά σχήματα και να υπάρξουν ανακατατάξεις που δεν είναι ορατές αυτή τη στιγμή. Αυτό, όμως, που οπωσδήποτε διαγράφεται στον ορίζοντα είναι ένα δίλημμα που ξεπερνά το «μνημόνιο/αντιμνημόνιο» και ορίζεται ως «εξτρεμισμός/δημοκρατία».