Κανονικά θα έπρεπε να είχε ξεσηκωθεί γενική κατακραυγή με όσα συμβαίνουν στη Μεσόγειο. Μια θάλασσα που από γέφυρα λαών και χωνευτήρι πολιτισμών έχει μετατραπεί σε πεδίο θανάτου και σύνορο διαχωρισμού.
Το σημερινό ναυάγιο των προσφύγων στη Λευκάδα έρχεται λίγες μόλις μέρες μετά την τραγωδία της Λαμπεντούζα. Τουλάχιστον δώδεκα οι πνιγμένοι πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων τέσσερα παιδιά από τριών έως έξι ετών. Δώδεκα ζωές που χάθηκαν όχι γιατί έφταιγαν σε κάτι, αλλά γιατί έπραξαν το αυτονόητο, δηλαδή να επιχειρήσουν να ξεφύγουν από τις φλόγες του εμφυλίου στη Συρία. Και αν ισχύει ότι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας κρίνεται από το πώς συμπεριφέρεται στα παιδιά, το άγος του ναυαγίου γίνεται βαρύτερο.
Κανονικά θα έπρεπε να είχε ξεσηκωθεί γενική κατακραυγή με όσα συμβαίνουν στη Μεσόγειο. Μια θάλασσα που από γέφυρα λαών και χωνευτήρι πολιτισμών έχει μετατραπεί σε πεδίο θανάτου και σύνορο διαχωρισμού. Κανονικά… Αν βέβαια δεν έχει προηγηθεί όλη αυτή η γιγάντια προπαγανδιστική επιχείρησης του ευρωπαϊκού κατεστημένου για να στρέψει την οργή του κόσμου εναντίον των ξένων, για να καταστήσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης.
Στοιχειώδης ορθολογική προσέγγιση του μεταναστευτικού ζητήματος θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε μια τελείως διαφορετική πολιτική από τη σημερινή: αντιμετώπιση των προσφύγων ως ανθρώπων που θέλουν βοήθεια και όχι ως εγκληματιών· οικονομική στήριξη των χωρών από τις οποίες ξεκινούν την μακρά πορεία τους ·ισότιμη ένταξη των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στην Ευρώπη. Βέβαια στην Ευρώπη των Μνημονίων οι ορθολογικές προσεγγίσεις σπανίζουν…
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Μεσόγειο πρέπει να λάβει τέλος. Αρκετές ζωές έχουν χαθεί, αρκετά ανεχτήκαμε τη βαρβαρότητα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν συνεχίσουμε να μη θεωρούμε μείζον ζήτημα το χαμό των αθώων, τότε στις βάρκες των προσφύγων θα έχει βυθιστεί και ο πολιτισμός μας.
πηγή:left.gr
Το σημερινό ναυάγιο των προσφύγων στη Λευκάδα έρχεται λίγες μόλις μέρες μετά την τραγωδία της Λαμπεντούζα. Τουλάχιστον δώδεκα οι πνιγμένοι πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων τέσσερα παιδιά από τριών έως έξι ετών. Δώδεκα ζωές που χάθηκαν όχι γιατί έφταιγαν σε κάτι, αλλά γιατί έπραξαν το αυτονόητο, δηλαδή να επιχειρήσουν να ξεφύγουν από τις φλόγες του εμφυλίου στη Συρία. Και αν ισχύει ότι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας κρίνεται από το πώς συμπεριφέρεται στα παιδιά, το άγος του ναυαγίου γίνεται βαρύτερο.
Κανονικά θα έπρεπε να είχε ξεσηκωθεί γενική κατακραυγή με όσα συμβαίνουν στη Μεσόγειο. Μια θάλασσα που από γέφυρα λαών και χωνευτήρι πολιτισμών έχει μετατραπεί σε πεδίο θανάτου και σύνορο διαχωρισμού. Κανονικά… Αν βέβαια δεν έχει προηγηθεί όλη αυτή η γιγάντια προπαγανδιστική επιχείρησης του ευρωπαϊκού κατεστημένου για να στρέψει την οργή του κόσμου εναντίον των ξένων, για να καταστήσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης.
Στοιχειώδης ορθολογική προσέγγιση του μεταναστευτικού ζητήματος θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε μια τελείως διαφορετική πολιτική από τη σημερινή: αντιμετώπιση των προσφύγων ως ανθρώπων που θέλουν βοήθεια και όχι ως εγκληματιών· οικονομική στήριξη των χωρών από τις οποίες ξεκινούν την μακρά πορεία τους ·ισότιμη ένταξη των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στην Ευρώπη. Βέβαια στην Ευρώπη των Μνημονίων οι ορθολογικές προσεγγίσεις σπανίζουν…
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Μεσόγειο πρέπει να λάβει τέλος. Αρκετές ζωές έχουν χαθεί, αρκετά ανεχτήκαμε τη βαρβαρότητα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν συνεχίσουμε να μη θεωρούμε μείζον ζήτημα το χαμό των αθώων, τότε στις βάρκες των προσφύγων θα έχει βυθιστεί και ο πολιτισμός μας.
πηγή:left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου