Η «συνομιλία» Μπαλτάκου-Κασιδιάρη ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο αυτά που υποστηρίζαμε εδώ και δύο χρόνια: Η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί μια «πρωτόγονη» αντιμνημονιακή δύναμη, όπως υποστηρίζουν πολλοί, αλλά ενεργούμενο και όργανο των μνημονιακών δυνάμεων για να εκτρέψουν το αντιμνημονιακό κίνημα σε σύγκρουση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς. Εξού και οι Μελιγαλάδες, οι επιθέσεις ενάντια στους αριστερούς, κ.λπ. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα απέτρεπαν τη συγκρότηση ενός ενιαίου αντιμνημονιακού κινήματος, που θα σάρωνε τις μνημονιακές κυβερνήσεις, πράγμα το οποίο και επέτυχαν σε μεγάλο βαθμό. Στη χειρότερη περίπτωση μάλιστα, θα άνοιγαν το δρόμο για μια συνεργασία, στο βάθος του δρόμου, μεταξύ Ν.Δ. και Χρυσής Αυγής, ανοικτής ή συγκεκαλυμμένης. Τον Σεπτέμβριο του 2013 όταν αυτό το σχέδιο, τινάχτηκε στον αέρα, μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα γράφαμε:
«…δέκα μέρες πριν (τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα), ένα σημαντικό κομμάτι του δεξιού κυβερνητικού τύπου και καναλιών προωθούσε σενάρια συγκυβέρνησης της Ν.Δ. με τη Χ.Α., όπως ο ακραίος μνημονιακός, Μπάμπης Παπαδημητρίου, που, στις 12 Σεπτεμβρίου, μιλούσε στο ΣΚΑΙ για πιθανή «συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή, αν σοβαρευτεί», αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για συνεργασία με το ΚΚΕ! Αυτή την άποψη εξέφρασαν ετεροχρονισμένα και ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, που επέμεναν ιδιαίτερα στη θεωρία των δύο άκρων.[ ]
Η θεωρία των δύο άκρων δεν ήταν, κυρίως ή απλώς, μια προσπάθεια «ποινικοποίησης» της Αριστεράς, όπως το εξέλαβαν οι Αριστεροί φωστήρες, αλλά κατ’ εξοχήν ο φερετζές της συμμαχίας της Ν.Δ. με τη Χ.Α. Διότι εάν τα «δύο άκρα» είναι όντως από τη μία η Χ.Α. και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, ή το ΚΚΕ, γιατί να μην μπορεί η Ν.Δ. να συνεργαστεί με μια Χ.Α. που θα έχει σκεπάσει εν μέρει τα ναζιστικά χαρακτηριστικά της (αυτό ακριβώς υποστήριζε άλλωστε ο κάποτε ακροαριστερός «Μπάμπης»); Γι’ αυτό εξάλλου, την προηγούμενη περίοδο, οι μόνες κυβερνητικές δυνάμεις που στοχοποιούσαν επίμονα τη Χ.Α. ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ και η ΔΗ.ΜΑΡ., ακριβώς επειδή φοβούνταν ότι, μετά από πιθανές εκλογές, ένα τέτοιο σενάριο θα πέταγε τους ίδιους στα αζήτητα. Γι’ αυτό και η καραμανλική πτέρυγα της Ν.Δ. εναντιώνεται στη θεωρία των δύο άκρων.[ ] Παράλληλα δε, και πριν από όλα, η Χ.Α. είναι απολύτως χρήσιμη ως παράγοντας διαίρεσης και αποπροσανατολισμού των αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Όλα αυτά όμως ίσχυαν μέχρι το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έκτοτε, το τοπίο μεταβλήθηκε δραματικά: Καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να συμπράξει με τους χρυσαυγίτες δολοφόνους, όταν μάλιστα υπήρχαν έντονες διαμαρτυρίες από την Ευρώπη, την Αμερική, το σιωνιστικό λόμπι και το Ισραήλ, για την ανοχή που έδειχνε η Ν.Δ., και ιδιαίτερα τα Σώματα Ασφαλείας, στη Χ.Α. [ ] Προφανώς, λοιπόν, το χαρτί Χ.Α. κάηκε. Γι’ αυτό και ο Σαμαράς μάζεψε τον Χρύσανθο (ο μόνος που, εις ανάμνησιν του παρελθόντος του, συνεχίζει είναι ο Βορίδης, με ιδιαίτερη επιμονή στο ΚΚΕ) και προσχώρησε, τουλάχιστον προσωρινά, στη γραμμή του Βενιζέλου και των καραμανλικών της Ν.Δ. Γι’ αυτό και, πλέον, επιλέγει μια νέα γραμμή, την απόσπαση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου εκλογικού ποσοστού, ιδιαίτερα του πλέον ευκατάστατου χουντοδεξιού (δικαστικούς, επιχειρηματίες, εφοπλιστές), και την επιστροφή τους στη Ν.Δ.»
Η συνομιλία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη αποδεικνύει πως αυτός ο σχεδιασμός δεν βρισκόταν μόνο στα μυαλά της παρέας του Σαμαρά, ούτε στη δική μας φαντασία, όπως πολλοί στον αντιμνημονικό χώρο υποστήριζαν, αλλά είχε μπει σε στάδιο υλοποίησης, σε ανοικτή συνεργασία με τους Χρυσαυγίτες συμμορίτες. Στη συνωμοσία αυτήν συμμετείχαν και πολλά άλλα μέλη της κυβέρνησης και της δεξιάς. Εξάλλου, όταν το σχέδιο αυτό ακυρώθηκε μετά τη δολοφονία του Φύσσα, φάνηκε πολύ καθαρά πως η Χρυσή Αυγή όχι μόνο είχε διείσδυση στην Αστυνομία, στην ΕΥΠ, σε ανώτατους δικαστικούς, σε εφοπλιστικούς κύκλους και επιχειρηματίες, αλλά και ότι ένας αριθμός καναλιών, λαθρόβιων εφημερίδων, μεγαλοδημοσιογράφων και μεγαλοδικηγόρων συμμετείχαν σε αυτό.
Όταν ο κατηγορούμενος Μπούκουρας αποκαλύπτει πως ο δικηγόρος του Κούγιας δεν τον άφηνε να διαχωριστεί από τη Χρυσή Αυγή «για να μην κάνει ζημιά στους άλλους κατηγορουμένους» (!) τι άραγε σημαίνει για τον Κούγια και τους λοιπούς του φυράματός του; Τι δηλούν άραγε τα εμβατήρια που ακούγονται συχνά πυκνά σε εκπομπές «αντιμνημονιακων» δημοσιογράφων και άλλων ποντικών των μυστικών υπηρεσιών; Ό,τι το σχέδιο της συμπόρευσης με τους χρυσαυγίτες είχε προχωρήσει τόσο ώστε όλοι αυτοί ένιωσαν «προδομένοι», όταν η δολοφονία του Φύσσα πυροδότησε την αντίδραση άλλων τμημάτων των μυστικών υπηρεσιών, καθώς και των Αμερικανών και του Ισραήλ που, οδήγησαν στην ακύρωση ή έστω την αναστολή του σχεδίου. Παρ’ όλα αυτά όμως ο Σαμαράς μέσω του Μπαλτάκου και άλλων –ανάμεσά τους και γνωστής νεοδημοκρατικής(;) εφημερίδας με ψευδώνυμο τίτλο, που φιλοξενεί πολλούς Σαμαρικούς αρθρογράφους– συνέχισαν να κρατούν ανοικτούς τους διαύλους με την ακροδεξιά, όχι υποχρεωτικά με τη μορφή της Χρυσής Αυγής– έτσι εξηγείται και η περίεργη ασυλία του Κασιδιάρη, ο οποίος προφανώς εκβίαζε με τα βίντεο που διαθέτει.
Μόνον όταν ο Χρυσαυγίτης αντιλήφτηκε πως στη Νέα Δημοκρατία το σενάριο συμμαχίας με την Ακροδεξιά έχει πλέον εγκαταλειφθεί και προωθείται η μετεξέλιξή της σε «Νέα Ελλάδα» – κινούμενη προς την «κεντροδεξιά» σε αγαστή συνεργασία με τους νταβατζήδες των ΜΜΕ– και ο ίδιος δεν θα αποφύγει τη φυλακή, τότε αποφάσισε να «πουλήσει» τον άνθρωπό του στη Νέα Δημοκρατία, δηλαδή τον Μπαλτάκο. Γι’ αυτό και η καταδρομική αγανάκτηση του υιού Μπαλτάκου απέναντι στην «προδοσία» του Κασιδιάρη.
Οι συνέπειες αυτής της κίνησης θα είναι ανυπολόγιστες. Κατ’ αρχάς τίναξε στον αέρα όλη τη φιέστα που ετοίμαζε η κυβέρνηση μετά το Γιουρογκρουπ και τον «θρίαμβο» της. Τώρα πια κεντρικό ζήτημα έγιναν οι σχέσεις των σαμαρικών με τη Χρυσή Αυγή. Ο ΓΑΠ απειλεί την κυβερνητική πλειοψηφία, βρίσκοντας ευκαιρία να ξεχαστεί ο προδοτικός του ρόλος, η Χρυσή Αυγή πιθανότατα θα ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις, παρότι αποδεικνύεται ο πεμπτοφαλαγγίτικος ρόλος της, η απαγόρευσή της θα καταστεί πολύ πιο δύσκολη και η Νέα Δημοκρατία κινδυνεύει να καταποντιστεί.
Γι’ αυτό εξάλλου και ο Σύριζα που δεν θέλει τώρα κατάρρευση της Κυβέρνησης, αλλά επιθυμεί εθνικές εκλογές από το Φθινόπωρο και μετά, όταν ο Σαμαράς θα έχει ολοκληρώσει τη μνημονιακή βρομοδουλειά, κρατάει χαμηλούς τόνους και δείχνει μια αμηχανία που συναγωνίζεται την κυβερνητική. Έτσι αντί να βάλει εναντίον του Σαμαρά ως υπεύθυνου για την συνωμοσία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη, αντί να αποκαλύψει το ρόλο της Χρυσής Αυγής ως το μακρύ χέρι του κράτους ζητά την παραίτηση Δένδια-Αναστασίου, δηλαδή φαίνεται να υποστηρίζει τις αιτιάσεις… Κασιδιάρη! Όμως μια τέτοια κοντόφθαλμη πολιτική, επειδή ο Σύριζα τρέμει την πιθανή ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά σήμερα, μπορεί να αποδειχτεί μοιραία! Ο Σύριζα δεν θα διαθέτει αιωνίως την ανοχή των αντιμνημονιακών ψηφοφόρων και πιθανόν το «momentum» και το ραντεβού με την… κυβέρνηση να την προσπεράσει!
Πολύ σωστά. Κι αφού δεν πήγε καλά με το κέντρο στην αρχή, κι αφού τελείωσαν με το χαρτί του ενός ακροδεξιού άκρου κι αφού έχουν τελειώσει με την παροδική ενότητα του κινήματος, τώρα είναι έτοιμοι για το λειτουργικό τους κέντρο που δούλευαν τόσο καιρό (ποιο; Να το πάρει το ποτάμι;). Με τους ίδιους μηχανισμούς που ανέδειξαν τη ΧΑ αναδεικνύουν και το νέο λειτουργικό μνημονιακό κέντρο. ΟΜΩΣ. Επειδή η κατάσταση είναι ρευστή θα πρέπει να έχουμε ανοιχτές αντένες γιατί κάθε τι απο αυτά αποτελεί εφεδρεία.Αυτοί που δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να καταλάβουν ακόμα είναι η φίλια αντιμνημονιακή βάση και κυρίως αυτή που προέρχεται από την αριστερά, εκείνη την αριστερά που παρουσίασε το φαινομενο της ΧΑ ως ενδογενές κι όχι ως ενεργούμενο. Και το κακό είναι ότι όλες τις συνέπειες αυτή τις δέχεται. Κι αυτή είναι αμήχανη τώρα μπροστά στις εκλογές. Αυτή που χούφτωνε κάποτε την πέτρα κι έβγαζε νερό…
http://ardin-rixi.gr/archives/16997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου