Σημαίες

Του Ηλία Νικολόπουλου, Υποψήφιου Ευρωβουλευτή – ΣΥΡΙΖΑ

Τα δύο προτάγματα κάθε έμφρονος Έλληνα πολίτη και ψηφοφόρου σε αυτές τις Ευρωεκλογές θα πρέπει να είναι:

Πηγαίνω να ψηφίσω, και Ψηφίζω Γλέζο.

Επειδή χρειάζομαι Σημαία.
Επειδή θέλω μπροστάρη.
Επειδή τιμώ το Παρελθόν μου.
Επειδή διασφαλίζω το Μέλλον μου.

Αν απαξιώσουμε το θεσμό των Ευρωεκλογών με την αποχή, αφήνουμε άλλους να αποφασίσουν για μας, ερήμην μας.

Δεν πρέπει να συμβεί.

Μπορεί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να μη μας δείχνουν τις εικόνες των δρόμων της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας ή της Δανίας, αλλά – ρωτήστε μετανάστες φίλους σας και θα με επιβεβαιώσουν – υπάρχει φτώχεια κι εξαθλίωση πέραν πάσης λογικής. Υπάρχει αδιαφορία για το συνάνθρωπο και αφανισμός κάθε έννοιας αλληλεγγύης. Υπάρχει βουβή, αμέτοχη μάζα, η οποία στρέφεται στην αποχή. Υπάρχει και ο φτωχός νότος.

Είμαστε πολιτικά όντα, διαλέγουμε αυτούς που θα μας κυβερνήσουν.
Είμαστε πολιτικά όντα, διαλέγουμε τους καθοδηγητές μας.
Είμαστε Έλληνες στην Ενωμένη Ευρώπη.
Είμαστε μέρος τού όλου, όχι μάζα.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες ψηφίζουν όσοι πληρώνονται από τους υποψηφίους. Όχι όλοι, ώστε κάποιοι να νιώθουν εκλεκτοί και κάποιοι να παραμένουν στο σκοτάδι.

Στην Ευρώπη διοικούνται οι πολλοί από τους λίγους, επειδή οι πολλοί επιλέγουν την απαξίωση μέσω της αποχής.

Απαξιώνεις τον αφέντη σου, επειδή δεν είπες όχι, ή τον επικροτείς;

Γιατί είναι ο Μανώλης σήμερα υποψήφιος Ευρωβουλευτής;
Γιατί είμαι εγώ;

Επειδή αρνείται να αποδεχθεί το προδιαγεγραμμένο μέλλον.
Επειδή επιμένει να διεκδικεί αυτό που οφείλεται σε όλους μας.
Επειδή, εφ’ όσον το κερδίσει, θα το έχει κερδίσει για όλους μας.
Επειδή, εφ’ όσον επιτύχει, θα μας έχει σώσει όλους.

Έχει άλλο λόγο ένας ήρωας σαν κι εκείνον;
Χρειάζεται άλλο λόγο;

Ο Μανώλης, μόλις στα 18 του έκανε υπερήφανο κάθε Ελληνίδα και Έλληνα, εντός και εκτός Ελλάδας, όταν με τον Σάντα κατέβασαν από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης -σύμβολο Δημοκρατίας ανά τους αιώνες- την Γερμανική κατοχική σημαία.

Σήμερα, με τα 92 έτη ιστορίας στην πλάτη και την δύναμη των αγώνων του, φτάνει η ώρα να ολοκληρώσει την αποστολή του.

Φτάνει η ώρα να σηκώσει την Ελληνική σημαία στην Ευρώπη διεκδικώντας, ως προσωποποίηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και στο όνομα όλων μας, το δίκαιο αίτημα της αποπληρωμής των γερμανικών οφειλών προς την Χώρας μας.

Για να επιτύχουμε πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε λίγοι, ότι δεν είμαστε απελπισμένοι, ότι δεν είμαστε αναχωρητές.

Πρέπει να εξηγήσουμε στους άλλους λαούς της Ευρώπης τι εννοούμε, όταν λέμε ότι αντέχουμε ακόμη.

Δεν αρκούν τα ευχολόγια.

Στις Συμφωνίες Δανεισμού περιλαμβάνεται η απαράδεκτη ρήτρα – όρος, που παραβιάζει το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα αλλά και τις θεμελιώδεις αρχές τού Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, της απαγόρευσης από τον δανειολήπτη της ένστασης συμψηφισμού.

Δεν επιτρέπεται, δηλαδή, να πεις στην Γερμανία ότι θα πληρώσουμε ως Χώρα αυτά που χρωστάμε εφόσον γίνει συμψηφισμός με το κατοχικό δάνειο. Γι’ αυτό επιβάλλεται καταγγελία της ρήτρας απαγόρευσης συμψηφισμού.

Η διοικούσα Ευρώπη μάς κοιτά και ελέγχει τις αντιδράσεις μας.
Ας μη δώσουμε άλλα δικαιώματα.
Σε αυτές τις Ευρωεκλογές λέω όχι στον αφέντη που δε διάλεξα.
Σε αυτές τις Ευρωεκλογές συμμετέχω.
Σε αυτές τις Ευρωεκλογές ψηφίζω.

ΠΗΓΗ: Ηλίας Νικολόπουλος
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2014/05/blog-post_3089.html