Φωτογραφία του Sebastião Salgado.
"Τόσο μεγάλωσε η απόσταση ανάμεσα σε πραγματικές και τεχνητές ανάγκες που αυτή η φωτογραφία έπεσε στο κενό"
Κοιτάζοντας αυτή την εξόχως σκληρή και αληθινή φωτογραφία του Salgado, μετά την αρχική γροθιά στη θέα του υποσιτισμένου παιδιού, η αντιπαράθεσή της με την γενικευμένη οικονομική κρίση είναι τόσο αναγκαία όσο και αναπόφευκτη.
Η ορθολογική προσέγγισή της μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το γενικότερο πλαίσιο του προβλήματος, καθώς και να αναζητήσουμε τη λύση του. Θα ήταν χρήσιμο να φανταστούμε έναν εξωτερικό παρατηρητή, μέλος της αποστολής ενός ανώτερου εξωγήινου πολιτισμού. Αυτός, απολύτως ξένος και αμέτοχος, στην αναφορά του σχετικά με την πολιτισμική ανάπτυξη της ανθρωπότητας την τελευταία χιλιετία, είναι βέβαιο ότι δεν θα έπλεκε σε καμία περίπτωση το εγκώμιο των επιτευγμάτων μας. Αντιθέτως θα επέστρεφε στον πλανήτη του συγκλονισμένος και αηδιασμένος από τη γενικευμένη αδικία. Αναμφίβολα θα τόνιζε την δυσαρμονία ανάμεσα στην υψηλή τεχνολογία και την απόλυτη έλλειψη βασικών αγαθών σε χιλιάδες σημεία του πλανήτη η οποία συνθέτει το σκηνικό μιας παγκόσμιας ντροπής. Θα κατέγραφε επίσης την τραγική μας αδυναμία να αποφύγουμε τα τεράστια λάθη των πρότερων πολιτισμών του πλανήτη μας.
«Από αυτή ακριβώς τη τεράστια παραδοχή της ντροπιαστικής αποτυχίας μας πρέπει να ξεκινήσει η αναζήτηση της λύσης».
Πρέπει να αγνοήσουμε τις δόλιες και απάνθρωπες επιστημονικές μελέτες που υποστηρίζουν το αντίθετο, ώστε να καταλάβουμε ότι ο πλανήτης είναι σε θέση να σιτίσει επαρκώς και ισότιμα όλους τους κατοίκους του. Πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι οι λαοί των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών ζούμε χρόνια τώρα υπνωτισμένοι και εφησυχασμένοι μέσα στην εφήμερη, επίπλαστη και συχνά ανήθικη ευημερία μας.
Είμαστε εθισμένοι σε ψεύτικες και άχρηστες ανάγκες. Γινόμαστε θύματα και θύτες ενός παγκόσμιου σχεδίου που έχει κατασκευαστεί από λίγους, ώστε να ικανοποιεί τα πλέον πρωτόγονα ένστικτα ελάχιστων πολτοποιώντας εκατομμύρια ανθρώπων. Παράλληλα η ανθρώπινη επέμβαση στις φυσικές εξελικτικές λειτουργίες του πλανήτη έχει σταδιακά ενεργοποιήσει μηχανισμούς φυσικής αντίδρασης με καταστροφικά για την ανθρωπότητα αποτελέσματα.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η διαρκώς αυξανόμενη ανισότητα δεν είναι μόνο ανήθικη, αλλά αποτελεί και φραγμό για τη συνολικά ωφέλιμη και ουσιαστική πολιτισμική μας ανάπτυξη.
Είναι η ευκαιρία και η στιγμή να υποστείλουμε τη σημαία της απληστίας σε κάθε μέγεθος και έκφανσή της.
Να γυρίσουμε την πλάτη στην υπερκατανάλωση και την υπερσυγκέντρωση. Πρέπει να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για πολιτικές που θα στοχεύουν στη καθολική επιβίωση, την αξιοπρέπεια, το συνολικό συμφέρον και την πανανθρώπινη πολιτισμική ανάπτυξη.
«Θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε τα σημαντικά και απαραίτητα στοιχεία της ύπαρξής μας».
Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας δογματισμούς, ιδεοληψίες, ποταπά πολιτικά κίνητρα και θρησκοληψίες.
Οφείλουμε να πολεμήσουμε όλα τα είδη και μετεξελίξεις του κοινωνικού δαρβινισμού, από τον φασισμό μέχρι τις ψεύτο-προοδευτικές σύγχρονες τάσεις του νεοφιλελευθερισμού. Οφείλουμε να επενδύσουμε την δυτική αφθονία μας σε μια παιδεία που θα έχει ως βάσεις την ολιγάρκεια, την ισότητα, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την προστασία του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί. Οφείλουμε να εμβαθύνουμε στη μελέτη των ιστορικών μας λαθών και να στηρίξουμε τον αληθινό, ειλικρινή και ανιδιοτελή διάλογο. Πρέπει να στηρίξουμε την καθολική επικοινωνία των λαών έτσι ώστε να διαχυθεί η αλήθεια, να εξηγηθεί και να γίνει αρμονικά αποδεκτή η διαφορετικότητά μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια συμμαχία των λαών χωρίς σύνορα, χωρίς πολυεθνικούς διάμεσους, χωρίς συστημικά μέσα ενημέρωσης και χωρίς εκκλησιαστικές παρεμβάσεις.
«Τα όπλα που προασπίζονται λυσσαλέα την απληστία των λίγων μπορούν και πρέπει να γίνουν δικά μας όπλα».
Σε αυτόν τον αγώνα θα βρεθούν ενάντιοι ακριβώς εκείνοι που αδηφάγα καρπώνονται τα φρούτα του άδικου μαζί με το υπαλληλικό τους προσωπικό. Θα αντιμετωπίσουμε στρατιές “έγκριτων” όλων των ιδιοτήτων και αντιπροσώπους όλων των εξουσιών. Θα προσπαθήσουν να μας διχάσουν και να μας αποπροσανατολίσουν. Θα κάνουν τα πάντα για να μας οδηγήσουν σε αιματοχυσίες και καταστροφή, θα εκπαιδεύουν χιλιάδες σε πανεπιστήμια ντροπής ώστε να μας ποινικοποιήσουν και να μας σταματήσουν. Ο στόχος μας πρέπει κάθε στιγμή να είναι η απεξάρτησή μας από το ψέμα τους και ο διαρκής αγώνας για καθολική επιβίωση, ισότητα, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αδιαφορία είναι εγκληματική στάση ζωής».
Τώρα που η αδικία σταδιακά χτυπάει τις δυτικές μας πόρτες, τώρα που ο αναίσχυντος πολιτισμός του κεφαλαίου είναι λαβωμένος και εκτεθειμένος είναι ευκαιρία να ενεργοποιηθούμε ώστε να αλλάξουμε την πορεία της παγκοσμιοποίησης. Να περάσουμε το κατώφλι μιας πολιτισμικής επανάστασης η οποία θα οδηγήσει τα παιδιά μας στην παγκόσμια “ανθρωποποίηση” και στην δημιουργία ενός πολιτισμού για τον οποίο μια ενδεχόμενη μελλοντική αναφορά θα μας έκανε περήφανους.
ΠΗΓΗ:
Γ.Κουτσαντώνης - artversion.eu
Πηγή: Το τίμημα της απληστίας και η ευκαιρία μας - RAMNOUSIA
"Τόσο μεγάλωσε η απόσταση ανάμεσα σε πραγματικές και τεχνητές ανάγκες που αυτή η φωτογραφία έπεσε στο κενό"
Κοιτάζοντας αυτή την εξόχως σκληρή και αληθινή φωτογραφία του Salgado, μετά την αρχική γροθιά στη θέα του υποσιτισμένου παιδιού, η αντιπαράθεσή της με την γενικευμένη οικονομική κρίση είναι τόσο αναγκαία όσο και αναπόφευκτη.
Η ορθολογική προσέγγισή της μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το γενικότερο πλαίσιο του προβλήματος, καθώς και να αναζητήσουμε τη λύση του. Θα ήταν χρήσιμο να φανταστούμε έναν εξωτερικό παρατηρητή, μέλος της αποστολής ενός ανώτερου εξωγήινου πολιτισμού. Αυτός, απολύτως ξένος και αμέτοχος, στην αναφορά του σχετικά με την πολιτισμική ανάπτυξη της ανθρωπότητας την τελευταία χιλιετία, είναι βέβαιο ότι δεν θα έπλεκε σε καμία περίπτωση το εγκώμιο των επιτευγμάτων μας. Αντιθέτως θα επέστρεφε στον πλανήτη του συγκλονισμένος και αηδιασμένος από τη γενικευμένη αδικία. Αναμφίβολα θα τόνιζε την δυσαρμονία ανάμεσα στην υψηλή τεχνολογία και την απόλυτη έλλειψη βασικών αγαθών σε χιλιάδες σημεία του πλανήτη η οποία συνθέτει το σκηνικό μιας παγκόσμιας ντροπής. Θα κατέγραφε επίσης την τραγική μας αδυναμία να αποφύγουμε τα τεράστια λάθη των πρότερων πολιτισμών του πλανήτη μας.
«Από αυτή ακριβώς τη τεράστια παραδοχή της ντροπιαστικής αποτυχίας μας πρέπει να ξεκινήσει η αναζήτηση της λύσης».
Πρέπει να αγνοήσουμε τις δόλιες και απάνθρωπες επιστημονικές μελέτες που υποστηρίζουν το αντίθετο, ώστε να καταλάβουμε ότι ο πλανήτης είναι σε θέση να σιτίσει επαρκώς και ισότιμα όλους τους κατοίκους του. Πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι οι λαοί των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών ζούμε χρόνια τώρα υπνωτισμένοι και εφησυχασμένοι μέσα στην εφήμερη, επίπλαστη και συχνά ανήθικη ευημερία μας.
Είμαστε εθισμένοι σε ψεύτικες και άχρηστες ανάγκες. Γινόμαστε θύματα και θύτες ενός παγκόσμιου σχεδίου που έχει κατασκευαστεί από λίγους, ώστε να ικανοποιεί τα πλέον πρωτόγονα ένστικτα ελάχιστων πολτοποιώντας εκατομμύρια ανθρώπων. Παράλληλα η ανθρώπινη επέμβαση στις φυσικές εξελικτικές λειτουργίες του πλανήτη έχει σταδιακά ενεργοποιήσει μηχανισμούς φυσικής αντίδρασης με καταστροφικά για την ανθρωπότητα αποτελέσματα.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η διαρκώς αυξανόμενη ανισότητα δεν είναι μόνο ανήθικη, αλλά αποτελεί και φραγμό για τη συνολικά ωφέλιμη και ουσιαστική πολιτισμική μας ανάπτυξη.
Είναι η ευκαιρία και η στιγμή να υποστείλουμε τη σημαία της απληστίας σε κάθε μέγεθος και έκφανσή της.
Να γυρίσουμε την πλάτη στην υπερκατανάλωση και την υπερσυγκέντρωση. Πρέπει να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για πολιτικές που θα στοχεύουν στη καθολική επιβίωση, την αξιοπρέπεια, το συνολικό συμφέρον και την πανανθρώπινη πολιτισμική ανάπτυξη.
«Θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε τα σημαντικά και απαραίτητα στοιχεία της ύπαρξής μας».
Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας δογματισμούς, ιδεοληψίες, ποταπά πολιτικά κίνητρα και θρησκοληψίες.
Οφείλουμε να πολεμήσουμε όλα τα είδη και μετεξελίξεις του κοινωνικού δαρβινισμού, από τον φασισμό μέχρι τις ψεύτο-προοδευτικές σύγχρονες τάσεις του νεοφιλελευθερισμού. Οφείλουμε να επενδύσουμε την δυτική αφθονία μας σε μια παιδεία που θα έχει ως βάσεις την ολιγάρκεια, την ισότητα, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την προστασία του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί. Οφείλουμε να εμβαθύνουμε στη μελέτη των ιστορικών μας λαθών και να στηρίξουμε τον αληθινό, ειλικρινή και ανιδιοτελή διάλογο. Πρέπει να στηρίξουμε την καθολική επικοινωνία των λαών έτσι ώστε να διαχυθεί η αλήθεια, να εξηγηθεί και να γίνει αρμονικά αποδεκτή η διαφορετικότητά μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια συμμαχία των λαών χωρίς σύνορα, χωρίς πολυεθνικούς διάμεσους, χωρίς συστημικά μέσα ενημέρωσης και χωρίς εκκλησιαστικές παρεμβάσεις.
«Τα όπλα που προασπίζονται λυσσαλέα την απληστία των λίγων μπορούν και πρέπει να γίνουν δικά μας όπλα».
Σε αυτόν τον αγώνα θα βρεθούν ενάντιοι ακριβώς εκείνοι που αδηφάγα καρπώνονται τα φρούτα του άδικου μαζί με το υπαλληλικό τους προσωπικό. Θα αντιμετωπίσουμε στρατιές “έγκριτων” όλων των ιδιοτήτων και αντιπροσώπους όλων των εξουσιών. Θα προσπαθήσουν να μας διχάσουν και να μας αποπροσανατολίσουν. Θα κάνουν τα πάντα για να μας οδηγήσουν σε αιματοχυσίες και καταστροφή, θα εκπαιδεύουν χιλιάδες σε πανεπιστήμια ντροπής ώστε να μας ποινικοποιήσουν και να μας σταματήσουν. Ο στόχος μας πρέπει κάθε στιγμή να είναι η απεξάρτησή μας από το ψέμα τους και ο διαρκής αγώνας για καθολική επιβίωση, ισότητα, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αδιαφορία είναι εγκληματική στάση ζωής».
Τώρα που η αδικία σταδιακά χτυπάει τις δυτικές μας πόρτες, τώρα που ο αναίσχυντος πολιτισμός του κεφαλαίου είναι λαβωμένος και εκτεθειμένος είναι ευκαιρία να ενεργοποιηθούμε ώστε να αλλάξουμε την πορεία της παγκοσμιοποίησης. Να περάσουμε το κατώφλι μιας πολιτισμικής επανάστασης η οποία θα οδηγήσει τα παιδιά μας στην παγκόσμια “ανθρωποποίηση” και στην δημιουργία ενός πολιτισμού για τον οποίο μια ενδεχόμενη μελλοντική αναφορά θα μας έκανε περήφανους.
ΠΗΓΗ:
Γ.Κουτσαντώνης - artversion.eu
Πηγή: Το τίμημα της απληστίας και η ευκαιρία μας - RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου