της Μαρίας Παρέντη
Σε μια χώρα της οποίας η μεταναστευτική της πολιτική περιορίζεται στην πρωθυπουργική δήλωση περί ‘’επανάκτησης των πόλεων από τους λαθρομετανάστες’’, σε επιχειρήσεις τύπου ‘’Ξένιος Ζευς’’ και στη γνωστή προτροπή αρχηγού της Aστυνομίας «πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο», Σύριοι πρόσφυγες βρίσκονται από το μεσημέρι της Τετάρτης στην πλατεία Συντάγματος μπροστά στη Βουλή, διεκδικώντας στοιχειώδεις προνοιακές πολιτικές ένταξης.
Οι 150 έχουν γίνει περίπου 500, αφού κατέφθασαν κι από άλλες πόλεις συμπατριώτες τους για να ενώσουν τις φωνές τους. Άνθρωποι που δεν έχουν στην κυριολεξία τίποτα άλλο να χάσουν. Δεκαεξάχρονα παιδιά να σου διηγούνται ιστορίες φρίκης και πολέμου, μωρά να παίζουν με μπαλόνια , γιαγιάδες με μαντήλια να κλαίνε από συγκίνηση επειδή τους πήγες ένα μπουφάν. Οι άντρες τους αποφασισμένοι να μη λυγίσουν, δηλώνουν πως θα διαφυλάξουν τα γυναικόπαιδα, αυτά χρειάζονται ρούχα και τροφή , για τους ίδιους δεν τους νοιάζει. Το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν.
Πρόσφυγες που φορούν φωσφορίζοντα γιλέκα φροντίζουν για το μάζεμα και την τακτοποίηση ρούχων και τροφίμων που φέρνουν οι περαστικοί, μα κυρίως για την καθαριότητα του χώρου. Εμφανίζονται κάποιοι με τα τουμπελέκια και τις κιθάρες τους και τραγουδούν.. δεν καταλαβαίνεις τι λένε μα σίγουρα ελπίζουν. Προσφέρουν στους αλληλέγγυους ό,τι έχουν.
Μια ακτιβίστρια δικηγόρος έχει συντάξει ένα υπέροχο κείμενο και ζητά από ένα Σύριο που μιλά άπταιστα ελληνικά να τους ενημερώσει πως για την ασφάλειά τους καλό θα ήταν να την εξουσιοδοτήσουν ώστε να τους εκπροσωπεί προς πάσα ελληνική και ξένη αρχή, προλαμβάνοντας καταστάσεις όπως η σύλληψη, ο βασανισμός, η απέλαση – στην Ελλάδα είμαστε διάολε. Η ίδια δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτό, είναι μια ελάχιστη πράξη ανθρωπιάς σε μια κατάσταση έκτακτης πραγματικά ανάγκης.
Κι όμως τα μάτια τους γεμίζουν πανικό, ρωτούν αν το χαρτί αυτό είναι για το άσυλο. Δε θέλουν να μείνουν εδώ σε καμία περίπτωση. Η Ελλάδα δε δίνει καμία ευκαιρία σε εκείνους και στα παιδιά τους. Όλοι έχουν συγγενείς σε άλλες χώρες, κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και θέλουν να εξασφαλίσουν τη φυγή. Μιλούν με δέος για τη Σουηδία.
Μόλις 6 από τους 10.000 Σύριους που έχουν έλθει στη χώρα μας από το 2011 έχουν λάβει κάποια μορφή προστασίας. Η έλλειψη κοινής πολιτικής στο θέμα αποκατάστασης των προσφύγων επιτρέπει στην ελληνική κυβέρνηση να ξοδεύει το όποιο κονδύλι στο ‘’περιβόητο’’ κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας . Κι ύστερα μιλάς για την ‘’Ευρώπη των λαών’’.
Τα αιτήματα των ανθρώπων αυτών δε θα τα ακούσεις σε καμία περίπτωση στα ΜΜΕ κι αν τα ακούσεις θα είναι για να τα θεωρήσεις παράλογα και υπερβολικά. Ζητούν λοιπόν να ανασταλεί κάθε επαναπατρισμός στη Συρία και τις γειτονικές χώρες, να τερματιστεί η κράτηση Σύριων που σχετίζεται με τη μετανάστευση, να εξεταστούν τα αιτήματα ασύλου με ταυτόχρονη παροχή προσωρινής προστασίας και άδειας παραμονής και εργασίας κατά τη διάρκειά αυτής και να επαναπροωθηθούν οι αιτήσεις ασύλου των Σύριων που έχουν απορριφθεί.
Δε λάτρεψαν τη χώρα σου, ούτε θέλουν να σου πάρουν τη δουλειά. Δε χρειάζεται να βρεθείς κι εσύ στα σκαλιά μιας πλατείας διωγμένος για να νιώσεις, αν θέλεις να λέγεσαι ακόμη άνθρωπος.
ΥΓ. Αν είχες σκοπό να πας τρόφιμα, μην τα πας, οι Σύριοι ξεκίνησαν απεργία πείνας. Για να μη ζήσουν σαν δούλοι.
http://www.nostimonimar.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου