Χθες η Γκουέρνικα, σήμερα το Κομπάνι. Σχέδιο του Κούρδου Σύριου καλλιτέχνη Yahia Silo
του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
«Η δυτική υποκρισία είναι τόσο πυκνή που μπορείς να την κόψεις με το μαχαίρι»
[Έγραψε ο Eric Walberg στην εβδομαδιαία Al-Ahram]
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που όλοι οι εθνικοί πολιτισμοί της γης, αδιακρίτως, είναι σε παρακμή.
Σίγουρα, μια από αυτές είναι ότι ο ξεπεσμός της πολιτικής ζωής όλων των εθνών είναι βαθύς καθόσον οι ηγετικές πολιτικές φυσιογνωμίες παντού λειτουργούν σαν εκπρόσωποι δημόσιων σχέσεων (PR) των νεοταξικών ελίτ που συνίστανται από τις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου, την Γουώλ Στρητ και τα οικονομικά επιτελεία του Σίτυ του Λονδίνου, τους κατασκευαστές όπλων και τις γιγαντιαίες πολυεθνικές.
Αλλά στην βάση, η παρακμή αυτή έχει απόλυτη σχέση με τον τρόπο που παρουσιάζεται σ’ εμάς η πραγματικότητα, από την μικρότερη λεπτομέρεια μέχρι το μεγαλύτερο πλαίσιο.
Αυτοί οι ίδιοι επικυρίαρχοι, που αδίστακτα αποσταθεροποιούν και καταστρέφουν κράτη, όπως η Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, η Αργεντινή με κάθε τρόπο· αυτοί που έχουν εξευτελίσει αξίες όπως η εθνική κυριαρχία και η δημοκρατία, συνεργούν όποτε έχουν συμφέρον στην δημιουργία «κρατών»-προτεκτοράτων και αερομεταφερόμενων «Χαλιφάτων».
Με αυτή την στυγνή διπλοπροσωπία μάς επέβαλαν τα «γεγονότα» όπως τα καθορίζουν αυτοί, συντελώντας να λοβοτομηθεί η ιστορική μνήμη με την ανιστόρητη ρητορική που χρησιμοποιούν.
Χρειάζεται, επομένως, να έχουμε κατά νου ότι σε μια εποχή σύγχυσης, απόλυτου σχετικισμού και πνευματικού χαλασμού όπως η σημερινή, είναι φυσικό η ιστορία να παίζεται σαν φάρσα.
Πρέπει, γι’ αυτό, να ξεχωρίζουμε πότε η ορμή της εθνογένεσης και η διάσταση της εθνικής αντίστασης είναι ζωντανές απέναντι στους καταπιεστικούς θεσμούς, όπως στην περίπτωση των Κούρδων και της Συρίας, και πότε έχουμε ένα ανεστραμμένο είδωλο κρατικών οντοτήτων, όπως φερ’ ειπείν στα «κρατίδια»-πιόνια του Κοσόβου ή του Ισλαμικού «Κράτους» της Συρίας και του Ιράκ.
Ο ηρωϊκός αγώνας των υπερασπιστών και υπερασπιστριών της πολιορκημένης Κομπανί δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε από τους περισσότερους Ελληνες σαν «νέο Μεσολόγγι» γιατί στον αγώνα των Κούρδων υπάρχουν αναλογίες με αυτόν της Επανάστασης του ’21, τόσο στις αιματηρές θυσίες όσο και στην ευνοϊκή διεθνή συγκυρία για τους αγωνιστές.
Αλλά καμμία σχέση με το «μοντέλο» του ’21 δεν μπορεί να έχουν κράτη-προτεκτοράτα και χαλιφάτα-χωροφύλακες, τερατουργήματα των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού και της νεοταξικής ανομίας, που με την ύπαρξή τους νομιμοποιούν το διεθνές έγκλημα που συντελείται σήμερα.
Η πολυδιάσπαση των Βαλκανίων και η καντονοποίηση της Μέσης Ανατολής, που ευαγγελίζονται οι σκοτεινοί υπερεθνικοί μηχανισμοί των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δημιουργεί μια περιφερειακή ισορροπία στην περιοχή εξαιρετικά ασταθή και εύκολα διαχειρίσιμη, που δεν έχει καμμιά σχέση με την ανάδυση μιας εθνικής μειονότητας σε κυρίαρχο κράτος, μέσα από ένα πολυεθνικό αυτοκρατορικό μόρφωμα, όπως οραματιζόντουσαν τα φιλελεύθερα εθνικά κινήματα του 19ου αιώνα.
Ας θυμηθούμε ότι, την ημέρα που το νέο βαλκανικό προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ κήρυξε την «ανεξαρτησία» του με τις ευλογίες της Δύσης, ο πρόεδρος της Βουλής του Κοσόβου δήλωνε με ενθουσιασμό: «Σήμερα αλλάζει η ιστορία των Βαλκανίων»! Εννοείται, βέβαια, πως ήταν ήδη έτοιμα τα απαραίτητα εθνικά σύμβολα και η κοσοβάρικη «εθνική ιστορία»… Λίγες ημέρες νωρίτερα, κυβερνητικό στέλεχος των Αλβανών Κοσοβάρων έλεγε με έπαρση σε Έλληνες δημοσιογράφους ότι έχουν και αυτοί, όπως οι Έλληνες, οι Σέρβοι και οι άλλοι λαοί της Χερσονήσου του Αίμου, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της ανεξαρτησίας. Βέβαια, στην υπό κατασκευήν «κοσοβάρικη ιστορία», το κοινό γιουγκοσλαβικό παρελθόν αποκρύπτεται και ένα σωρό ιστορικά γεγονότα παραμορφώνονται για να στηρίξουν την δική τους «ιδιαιτερότητα».
Την ίδια ώρα, παραδίπλα, οι Σκοπιανοί αρπάζουν, με την ανάλογη ευκολία με την οποία γίνονται τα βαλκανικά κοντραμπάντα, όποια ιστορικά στοιχεία γειτονικών τους λαών τους αρέσουν και ιδίως της μακεδονικής ιστορίας των Ελλήνων, για να στηρίξουν το παράλογο εθνικό τους «ιστορικό» παραμύθι. Και το αστείο είναι ότι όλη αυτή η νεοταξική φαρσοκωμωδία βρίσκει και μερικούς αποδέκτες ανάμεσα στους κύκλους των διανοούμενων του εθνομηδενισμού στην χώρα μας.
Αλλά οι Έλληνες του 19ου αιώνα όλα αυτά τα έκαναν με την δύναμη που τους έδιναν οι λαϊκοί πνευματικοί θησαυροί τους και τα κηρύγματα μεγάλων λογίων, μορφών του 18ου αιώνα, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Νεόφυτος Δούκας κ.ά. και δεν εκβίαζαν για να τους χαρίσουν «ψευδοκράτος» με το πρακτοριλίκι και το λαθρεμπόριο.
Ακόμα και οι υπερβολές, οι ενθουσιασμοί και οι ιδιορρυθμίες της ελληνικής Επανάστασης και εθνογένεσης δοξάστηκαν μέσα από τον απίστευτο ηρωϊσμό της.
Όπως έλεγε και ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος, «Αυταί δε αι ιδιοτροπίαι μας, και αι φαντασίαι μας, και οι προπετείς μας αξιώσεις, μαρτυρούσιν, ότι είμεθα lesenfants gâtés de l’ histoire…».
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που τυχοδιώκτες και μεταπράτες της ιστορίας προσπαθούν να «αντιγράψουν» το ’21 και να οικειοποιηθούν την μοναδικότητά του.
Το επιχείρησαν και οι απολογητές του Σιωνιστικού Κινήματος μετά το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, λέγοντας, «μα, τι φωνάζετε εσείς οι Έλληνες υπέρ των Παλαιστινίων;… Οι Έλληνες έχουν περισσότερο δικαίωμα από τους Εβραίους στην ανεξαρτησία;» (βλ. επιστολή της Σίλβια Μπερλάτσκι Μπαρούχ, πρώτης Γραμματέως της ισραηλινής πρεσβείας στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στις 29/10/2002, με αφορμή τον διάλογο που είχε ανοίξει μετά τις δυσφημιστικές για την χώρα μας θέσεις της φιλοεβραϊκής ADL).
Το εφεύρημα των σιωνιστών είναι ότι έκαναν και αυτοί κράτος όπως οι Έλληνες και μετά –καλώς πάντα, όπως οι Έλληνες- άρχισαν να «απελευθερώνουν» τα αλύτρωτα εδάφη τους (ένα είδος Μεγάλης Ιδέας).
Πρόκειται για ένα γελοίο επιχείρημα, όχι μόνο γιατί ο σιωνισμός είναι επίσημα χαρακτηρισμένος από τον ΟΗΕ ότι «συνιστά ρατσιστική ιδεολογία», αλλά πολύ περισσότερο γιατί απέχει έτη φωτός από κάθε φιλελεύθερη ιδεολογία. Ο σιωνισμός και το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ έχουν σπείρει τον όλεθρο, την καταπίεση και την συμφορά στην Μέση Ανατολή και επανειλημμένα έχουν απειλήσει την παγκόσμια ειρήνη εξ αιτίας της ισχυρής επιρροής του εβραϊκού λόμπυ στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ.
Ο σιωνισμός, όχι μόνον δεν έχει σχέση με το ελληνικό φιλελεύθερο και επαναστατικό μήνυμα του 1821, αλλά ούτε με κανένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα είτε του 19ου είτε του 20ου αιώνα, είτε της Ευρώπης είτε οποιασδήποτε άλλης ηπείρου. Διότι, αντίθετα από οποιοδήποτε άλλο «κίνημα για εθνική ανεξαρτησία», το οποίο ζητά την απελευθέρωση ενός λαού που είναι υπό κατοχή κάποιας ξένης αυτοκρατορικής ή αποικιοκρατικής δύναμης, το σιωνιστικό κίνημα οργάνωσε την μεταφορά του Εβραϊκού λαού και τον εποικισμό δια της κατοχής σε μια γη όπου το 95% των κατοίκων της ήταν ένας …άλλος λαός!!… Και όλα αυτά με την χρηματοδότηση των πλουσιότερων και ισχυρότερων καπιταλιστών-εκμεταλλευτών του πλανήτη, όπως ο Ρότσιλντ. Κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει σήμερα με το ISIS που, χρηματοδοτημένο και κατασκευασμένο από το εξωτερικό, εισέβαλε στην Συρία και το Ιράκ με τις πλάτες των ΗΠΑ, του Τελ Αβίβ και των αυταρχικών καθεστώτων του Κόλπου.
Όλα αυτά δεν έχουν καμμία σχέση με το φιλελεύθερο πνεύμα του Διαφωτισμού που ήταν η μία συνιστώσα της Μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης του 1821, αφού αυτός ο ξεριζωμός των ντόπιων (και όχι η απελευθέρωσή τους) γίνεται για να ικανοποιηθούν τα ένστικτα των πιο θρησκόληπτων ανθρώπων του κόσμου. Να αποκτήσουν, δηλαδή, μια ξένη γη «που τους έδωσε ο Κύριος και Θεός τους», ικανοποιώντας τήν, όπως αυτοί την ερμηνεύουν, αιμοδιψή προσταγή της Βίβλου ή του Κορανίου…
Υπό το πρίσμα αυτό, ο αγώνας των υπερασπιστών της Κομπανί είναι πραγματικά απελευθερωτικός και μας αφορά όλους γιατί συνδέεται με όντως οικουμενικά προτάγματα –της δημοκρατίας, της ανεκτικότητας και της ανεξαρτησίας- και με τις αντι-ιμπεριαλιστικές παραδόσεις των λαών της περιοχής.
*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.90, Νοέμβριος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου