Ο ΛΑΙΜΟΔΕΤΗΣ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ 

Ο Ρέντσι πρόσφερε λαιμοδέτη (γραβάτα) στον Τσίπρα, σύμβολο προσαρμογής. Θα τη φορέσω όταν ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας, είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Προσαρμοστείτε (από) τώρα, υπόδειξε ο Ιταλός πρωθυπουργός, χωρίς, εντελώς περιττά, να προσθέσει ότι ο λαιμοδέτης εκτός από σύμβολο προσαρμογής μπορεί να γίνει και όργανο στραγγαλισμού. Καλά, άστο γι’ αργότερα, ήταν η απάντηση. Το αργότερα ίσως είναι σε λίγες μέρες ή βδομάδες. Η Μέρκελ δεν έχει λόγους να αφήσει το «ελληνικό ζήτημα» να σέρνεται ανά την Ευρώπη για καιρό, τη στιγμή μάλιστα που η Αθήνα δηλώνει δημοσίως πόσο ζωτικό είναι να της δοθεί χρόνος για να βρει ρυθμό. Αν ομολογημένα ο χρόνος είναι αδύνατο σημείο μας είναι λογικό ο αντίπαλος να θέλει να μας τον στερήσει. Όσο η διαπραγμάτευση μένει εντός ευρωπαϊκών συνόρων Βερολίνο/Βρυξέλλες (ΒΒ) θα εκβιάζουν, έχουν χίλιους τρόπους. Αν η διαπραγμάτευση επεκταθεί και εκτός ΕΕ, με την προσθήκη άλλων παικτών, Κίνα, Ρωσία κλπ, οι ΒΒ και άλλοι, θα απειλούν, όχι μόνο με λόγια. Αντί για προτάσεις έξω από το χορό(πως θα ξεφύγουμε από το δόκανο) η ηγετική ομάδαΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ φάνηκε προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τάχιστα τις άμεσες απαιτήσεις και έχει «γραμμή» διαπραγματεύσεων, έκπληξη για πολλούς.

Έτσι αυτές τις πρώτες μέρες επικρατεί δίκαια γενική ικανοποίηση και ανακούφιση. Εκδιώχθηκαν οι μνημονιακοί και, ταυτόχρονα, δεν έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας, τα ΑΤΜ έχουν λεφτά και υπάρχει χαρτί στις τουαλέτες. Ο Καμένος δεν χρειάστηκε να βάλει φρένο στον εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος πήγε στα Ίμια χωρίς να ανοίξει μύτη (αίφνης ανεκτικός ο Ερντογάν!), ο Κοτζιάς απαίτησε, με αφορμή τις κυρώσεις στη Ρωσία, να μας ρωτάνε οι Ευρωπαίοι για τις αποφάσεις τους, χωρίς να συνοφρυωθούν οι τόσο εύθικτοι επί του θέματος Αμερικάνοι, ο Τσίπρας, πρώτο ταξίδι στην Κύπρο, σε φρόνιμα πατριωτικά πλαίσια και οι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ φίμωτρο στο στόμα, προσώρας φυσικά. Η κυβέρνηση χρειάζονταν αυτό το καλό κλίμα για να σταθεί στα πόδια της και όλοι βοήθησαν, ακόμα και αυτοί που κανείς δεν τους περίμενε τόσο συγκαταβατικούς. Οι καχύποπτοι ψάχνουν το λάκκο στη φάβα. Οι ανύποπτοι ευδαιμονούν.

Η Μέρκελ στις 9 του μηνός πάει στον Ομπάμα μετά τη δήλωσή του ότι δεν μπορεί να ξεζουμίζεις ένα λαό. Ιδίως όταν είναι στην ουρά πολλοί για ξεζούμισμα και όλοι έχουν αρχίσει να κλωτσάνε όλο και πιο δυνατά, από τους Ισπανούς ως τους Γάλλους, του Ιραλνδούς κλπ. Η Γερμανία καβάλησε το ευρωπαϊκό άλογο αλλά αντί να το ταϊσει το αγρίεψε και αφηνιάζει. Για να αφήσουμε τη φιλολογία και τις παραβολές, η Γερμανία δεν θα πέσει από το ευρωπαϊκό άλογο ούτε αυτό μπορεί να τη ρίξει κάτω. Όχι τώρα. Εκτός αν οι ΒΒ κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι θα φοβηθούν οι Ισπανοί ή οι Γάλλοι επειδή θα στριμωχτούν οι Έλληνες. Αν κάνουν το λάθος, θα μείνουν με τα απομεινάρια της ΕΕ στα χέρια. Η πίεση από κάτω είναι πολύ ισχυρή για να ελεγχθεί. Χωρίς ΕΕ η Γερμανία είναι νάνος, γελωτοποιός των βασιλιάδων της Παγκοσμιοποίησης από τις ΗΠΑ ως τη Ρωσία και την Κίνα. ΟιΒΒ δεν θέλουν ρήξη, θέλουν κυριαρχία χωρίς αντιρρήσεις. Τα όρια του συμβιβασμού είναι το ζητούμενο. Και επειδή η Ελλάδα αρχίζει το χορό (των διαπραγματεύσεων) έχει και τον πιο δύσκολο ρόλο.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το ερώτημα, φέρνει κάτι το πραγματικά καινούργιο; Θα το φέρει αν συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώσει την αντίληψη ότι έχει τη μοναδική ευκαιρία να συγκροτήσει πλατύ λαϊκό κοινωνικό/πολιτικό μέτωπο, αντίστοιχο με την συμμαχία στην κυβέρνηση. Αν δηλαδή δεν δει τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ως μια εφήμερη, συγκυριακή συμμαχία αλλά ως το πρόπλασμα ενός σχήματος που υπερβαίνει τους γνωστούς διαχωρισμούς βασισμένους στα γνωστά κόμματα. Το δικομματικό σχήμα είναι ο τρόπος ύπαρξης του Συστήματος. Αν αυτό αλλάξει, πολλά θα ακολουθήσουν στον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα. Ο ευνοϊκός παράγων είναι ότι στην Ελλάδα έχουν ήδη εκπέσει στην εκτίμηση του κόσμου τα μνημονιακά κόμματα ενώ στην ΕΕ οι εκπρόσωποι του δικομματισμούκαταρρέουν.

Στις σημερινές συνθήκες όσα ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ, εμμένοντας στη ρητορική της ανανεωτικής αριστεράς, ισοδυναμούν με την ολοκλήρωση της αστικής «επανάστασης» ή αλλιώς με την Εθνική Ανεξαρτησία: Κράτος χωρίς κοτζαμπάσηδες- ολιγάρχες επί το σύγχρονο- αστική τάξη, σήμερα μισοκαταστραμμένη, χωρίς την άνευ όρων προσκόλληση στον εκάστοτε επικυρίαρχο, λαϊκές δυνάμεις με συνείδηση του εθνικού ρόλου τους, τη διάσωση της πατρίδας. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει. Και τίποτα, ως τώρα, δεν υπονοεί ότι αυτά συγκροτούν στρατηγική της Αριστεράς ή των ΑΝΕΛ. Στο βλέποντας και κάνοντας είμαστε ακόμα, στον άρτον ημών τον επιούσιον, απαραίτητο για τον πενόμενο κόσμο αλλά ανεπαρκές στο ηγετικό επίπεδο.

Εξ αντικειμένου οι ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ πρωτίστως θα εκτονώσουν, θα ματαιώσουν εκρήξεις. Οι «υπερβολές» τύπου «επίσκεψη στα Ίμια» ή ενδυματολογικές εκτροπές, «ο Βαρουφάκης χωρίς γραβάτα» στη Ντάουνιγκ στρήτ, καταγράφονται αλλά προς το παρόν χωρίς επιπτώσεις. Αν η κυβέρνηση βρεθεί μπόσικη δεν θα τιμωρηθεί μόνο για τις απαιτήσεις αλλά και διότι φάνηκε αγενής, χωρίς καλούς τρόπους, όπως γίνεται με τους υπηρέτες που πήραν θάρρος.

Ο Ντε Γκωλ είχε πει ότι «όταν υπερασπίζεσαι την πατρίδα σου είσαι μόνος». Οι σύμμαχοι προσέρχονται όταν και αφού έχεις δείξει ότι θα παλέψεις ως το τέλος.

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19452:apostolopoulos-&catid=81:kivernisi&Itemid=198