Ρευστοποιείται περαιτέρω το πολιτικό σκηνικό

Οι πάντες αναζητούν σχέδιο για την «επόμενη μέρα»

/

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Οι ραγδαίες εξελίξεις που συνόδευσαν όλη την πορεία της διαπραγμάτευσης έχουν οδηγήσει ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό σε μεγάλης έκτασης ρευστοποίηση. Οι πολιτικές ταυτότητες και η φυσιογνωμία των κομμάτων επανακαθορίζονται, προγράμματα και σχεδιασμοί τινάζονται στον αέρα, ενώ οι ηγεσίες των κομμάτων βρίσκονται αντιμέτωπες με μεγάλες ρωγμές και ανασυνθέσεις. Κόμματα μεταλλάσσονται ή διαλύονται, διασπάσεις και ίδρυση νέων σχηματισμών είναι στην ημερήσια διάταξη.

Πίσω από την τεχνητή πόλωση για να συγκρατούνται οι δυνάμεις κάθε στρατοπέδου, που και αυτή έχει κοπάσει αρκετά, μια ενιαία παράταξη απλώνεται στο πολιτικό σκηνικό. Μια παράταξη με πρόγραμμα «μένουμε Ευρώπη και ευρώ πάση θυσία – ψηφίζουμε όλα τα προαπαιτούμενα και τα μνημόνια – δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική».

Η παράταξη αυτή όμως περνά ιδιαίτερες δοκιμασίες. Η πρωταγωνιστική της δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ, σπαράσσεται από μια εσωτερική κρίση που δεν έχει ακόμα κοπάσει. Μεταλλασσόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετωπίζει μια οξύτατη κρίση στο εσωτερικό του και είναι άγνωστο τι είδους συνέδριο θα κάνει, πότε ακριβώς, με ποια σύνθεση και ποια Κοινοβουλευτική Ομάδα θα προχωρήσει, πώς και με ποια δάνεια από τα υπόλοιπα κόμματα θα στηρίζεται στην διακυβέρνηση. Η μετάλλαξη σε κεντροαριστερό μνημονιακό κόμμα προχωρά ταχύτατα, αλλά δεν πρόκειται να στεγάσει τον ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε. Αποχωρήσεις, παραιτήσεις, πιθανόν και διασπάσεις, είναι στην ημερήσια διάταξη.

Στην εκτός ΣΥΡΙΖΑ Κεντροαριστερά, το Ποτάμι είναι αυτό που τυγχάνει άμεσης στήριξης από ευρωπαϊκά και μιντιακά κέντρα και είναι ο μπαλαντέρ των νέων συνθέσεων που θα προκύψουν. Στεγάζει, άλλωστε, στις γραμμές του ή στα μετόπισθεν, μεγάλο μέρος του δημαρίτικου και σημιτικού προσωπικού που αποτελεί συνδετικό κρίκο για ποικίλες καταστάσεις.

Ο άλλος πόλος, ο κεντροδεξιός, βρίσκεται σε διαρκή κρίση. Ο Σαμαράς παραιτήθηκε, ο Μεϊμαράκης ανέλαβε ως προσωρινή λύση αλλά παρατείνει την παραμονή του στην αρχηγία. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, αφού δίνοντας «μεγαλόψυχα» στήριξη στον Τσίπρα, η Ν.Δ. κερδίζει χρόνο και αναμένει να ξεδιαλύνουν τα πράγματα για να δει πώς μπορεί να ανασυνταχθεί. Οι δελφίνοι είναι αρκετοί και πολλοί παράγοντές της ταξιδεύουν συχνότατα στην Ευρώπη, προσπαθώντας να σχεδιάσουν επόμενα βήματα σε ένα απρόβλεπτο τοπίο.

Αυτές οι δυνάμεις, μαζί με ό,τι έχει απομείνει από το original ΠΑΣΟΚ και τους ΑΝΕΛ που εγκατέλειψαν τις αντιμνημονιακές κορώνες για να… σώσουν κι αυτοί τη χώρα, συγκεντρώνουν τα 230-240 «ναι» στη Βουλή. Δεν κάνουν κάτι άλλο πέρα από το να πρωτοκολλούν ό,τι πουν οι Αρχές επιτροπείας της αποικίας χρέους.

Με καθοριστική τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ, συναποτελούν το κεντρικό πολιτικό σκηνικό και είναι οι εισαγωγείς των «μοντέλων» της ευρωκρατίας και του ΔΝΤ. Αλλά δεν είναι σταθεροποιημένες, βρίσκονται σε κατάσταση ευθραυστότητας και δεν έχουν κανένα διαμορφωμένο σχέδιο για την «επόμενη μέρα». Πρωτοκολλητές, υπό παρακολούθηση διαχειριστές, αναλώσιμοι, και ανά πάσα στιγμή απειλούμενοι με ανατροπή.

Η ρευστοποίηση θα δώσει ζωή σε σχήματα πιο προσαρμοσμένα, πιο συνεργάσιμα, αλληλοτροφοδοτούμενα και ευμετάβλητα. Η ίδια η πραγματικότητα των όρων που επιβάλλονται και τα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν οι δανειστές γι’ αυτό που λέμε «πολιτική ζωή», αλλά και η πραγματικότητα της κοινωνικής και εθνικής καταστροφής, δημιουργούν όρους για σχήματα «εθνικής» συνεννόησης εντός των συστημικών πλαισίων. Ή και πραγματικής, άλλου τύπου, εθνικής συνεννόησης και διεξόδου. Αυτή είναι μια πρόκληση για όσους θέλουν να δοκιμάσουν να κινηθούν έξω από αυτό το πλαίσιο.

Σκίτσο: Βαγγέλης Παπαβασιλείου 

Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr