Του Νίκου Μπογιόπουλου
Η παρουσία του κ.Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη ήταν πολλαπλώς ωφέλιμη. Μάθαμε πολλά:
Πρώτον: Μάθαμε ότι ο κ.Μητσοτάκης… έλειπε. Καιρό. Με το που γύρισε, όμως, το μάτι του «αστρίτης». Το παρατήρησε αμέσως: Η Ελλάδα – είπε - «θυμίζει ρημαγμένη χώρα»…
Δεύτερον: Μάθαμε ότι «μόνο η κοινωνική οικονομία της αγοράς μπορεί να παράγει πλούτο για όλους…». Παρακάμπτουμε το ξεκάρφωμα της λεξούλας «κοινωνική» και τι συγκρατούμε; Ότι η «οικονομία της αγοράς» των ΛήμανΜπράδερς, των ΓκόλντμανΣακς, των Ζήμενς και των 80 κροίσων ανά τον κόσμο που διαθέτουν τόσα εισοδήματα όσα διαθέτουν μαζί 3,5 δισεκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη, είναι καλό πράμα…
Τρίτον: Μάθαμε ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά που υπάρχουν; Υπάρχουν στο δημόσιο. Γι’ αυτό και εκείνος, από ένα κράτος που τα νοσοκομεία του δεν έχουν γάζες, θα κόψει κρατικές δαπάνες…
Τέταρτον: Μάθαμε ότι το τέταρτο Μνημόνιο του Μητσοτάκη θα είναι καλύτερο από το τρίτο Μνημόνιο του Τσίπρα που επίσης ήταν καλύτερο από τα δυο προηγούμενα, διότι – όπως είπε ο κ.Μητσοτάκης - θα φέρει μεν την «ανάταση» και την «αναγέννηση» της χώρας, «χρειάζεται όμως να μην διαταραχτεί η δημοσιονομική ισορροπία».
Πέμπτον: Μάθαμε ότι «ο διαχωρισμός, μεταξύ κακών εργοδοτών - καλών εργαζομένων» είναι «ένας διαχωρισμός τελείως ξεπερασμένος» καθώς «οι επιχειρήσεις είναι καλές όσο η ποιότητα των εργαζομένων τους…». Τουτέστιν, μην τα βάζετε με τους Μαρινόπουλους, γιατίτι να σου κάνουν οι άνθρωποι αφού αυτή ήταν «η ποιότητα των εργαζομένων τους»…
Το σπουδαιότερο, όμως, που μάθαμε από τον κ.Μητσοτάκη είναι ότι αναλαμβάνει δέσμευση καθώς «αντιλαμβάνομαι – όπως είπε -την ιστορική ευθύνη να κάνω τα πάντα για να οδηγήσουμε την πατρίδα μας έξω από την κρίση».
Συμπέρασμα: Όλοι αυτοί οι «σωτήρες» που (πολιτικώς, οικονομικώς και ενίοτε οικογενειακώς) μας έχουν οδηγήσει εδώ που μας έχουν οδηγήσει, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αναλάβουν κάθε είδους και κάθε τύπου ιστορική ευθύνη.
Μονίμως, όμως, τους διαφεύγει μια - και πάντα η ίδια - ιστορική ευθύνη: Η ιστορική ευθύνη να μας αφήσουν ήσυχους. Και να μας αδειάσουν τη γωνιά.
Μάλλον επειδή το «άδειασμα της γωνιάς» αφορά σε μια ιστορική ευθύνη που αν είναι να την αναλάβουν κάποιοι, δεν θα είναι προφανώς οι «σωτήρες», αλλά οι… «σωσμένοι».
Ανάρτηση από: https://www.thepressproject.gr
Ευχαριστώ τον φίλο Χρήστο Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου