Νικόλ Λειβαδάρη
Για την κυβέρνηση Τσίπρα τέσσερα πράγματα είναι δεδομένα, και ήδη αποφασισμένα, αυτή τη στιγμή:
• Δεν μπορεί να υπάρξει καμία συζήτηση -και πολύ περισσότερο νομοθέτηση- νέων, προληπτικών μέτρων για μετά το 2018.
• Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή καμία συμφωνία στα εργασιακά χωρίς επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
• Δεν υπάρχει σχεδιασμός εκλογών αλλά, εάν οι δανειστές επιμείνουν μέχρι τέλους στις -κατά Τσακαλώτο- «παράλογες απαιτήσεις» τους, οι κάλπες θα είναι η έσχατη, αναγκαστική διέξοδος.
• Δεν μπορεί, στη μάχη που θα δοθεί, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη να έχει την πολυτέλεια του αμέτοχου κριτή χωρίς να παίρνει θέση στα μεγάλα εθνικά διακυβεύματα.
«Κλειδί» η συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ
Στο πλαίσιο αυτό η περαιτέρω στρατηγική Τσίπρα θα κριθεί αυτή την εβδομάδα σ’ ένα ακόμη κρίσιμο ραντεβού με την Ανγκελα Μέρκελ, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών.
Εκεί, ο έλληνας πρωθυπουργός θα ζητήσει την «πολιτική συμφωνία» που θα μπορούσε να διασφαλίσει και την «πολιτική ανακωχή» με την Αθήνα έως τις γερμανικές εκλογές του επόμενου φθινοπώρου.
Εάν η Μέρκελ δώσει θετικό «σήμα», θα δρομολογηθεί το σχέδιο του -ούτως ή άλλως- δύσκολου συμβιβασμού για τη δεύτερη αξιολόγηση που, κατά έγκυρες πληροφορίες, έχει ήδη συμφωνηθεί μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Κομισιόν.
Εάν όμως η γερμανίδα καγκελάριος παραπέμψει τον Αλέξη Τσίπρα ξανά στο Eurogroup και στο υπόγειο παζάρι Σόιμπλε και ΔΝΤ, τότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά -με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε μια ευρωζώνη ήδη εκτεθειμένη στην ιταλική κρίση και αντιμέτωπη με τουλάχιστον τρεις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις τους επόμενους μήνες.
Το σχέδιο συμβιβασμού κι ο νέος «κόφτης»
Στην Αθήνα, παρά την κατ΄επάνάληψη διάψευση προσδοκιών από τη Μέρκελ, ο βασικός σχεδιασμός εξακολουθεί να δουλεύεται πάνω στο «καλό σενάριο».
Και στην εκτίμηση, την οποία εξέφρασε χθες και ο υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου, ότι οι δανειστές «θα αποφύγουν την αποσταθεροποίηση της χώρας με νέες εκλογές».
Στο εν λόγω σενάριο η «σιωπηλή συμφωνία» με την Κομισιόν, την οποία εμμέσως πλην σαφώς επιβεβαίωσε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος χθες στη Βουλή, έχει ως βασικό άξονα την αποδοχή από την ελληνική πλευρά πλεονασμάτων 3,5% από το 2019 έως το 2021 χωρίς προσδιορισμό νέων μέτρων αλλά με επέκταση -και, κατ΄ουσία μονιμοποίηση- του «κόφτη».
Το δε αντάλλαγμα για την Αθήνα θα είναι η άμεση ένταξη, από τον Μάρτιο του 2017, στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ενώ παραμένει υπό διαπραγμάτευση και η «ρήτρα» επανεξέτασης που ζητά η ελληνική πλευρά για τα πλεονάσματα μετά το 2018 και τη λήξη του προγράμματος.
Ανησυχία ότι θα «χαθεί» η ποσοτική χαλάρωση
Τα κρίσιμα ζητήματα εδώ είναι δύο: Το πρώτο είναι ο χρόνος και η ταχύτητα με την οποία μπορεί να κλείσει ο συμβιβασμός με δεδομένο τον «εμπρηστικό και εμμονικό», κατά κυβερνητική πηγή, ρόλο τόσο του Σόιμπλε όσο -και κυρίως- του ΔΝΤ.
Η ελληνική πλευρά επείγεται να κλείσει η αξιολόγηση όχι γιατί υπάρχει αυτή τη φορά άμεση απειλή πιστωτικής ασφυξίας, αλλά διότι «κάθε μέρα που θα περνά μετά το τέλος Γενάρη, θα οδηγεί όλο και πιο μακριά την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση» όπως τονίζει χαρακτηριστικά πηγή κοντά στη διαπραγμάτευση.
Η ίδια πηγή υπενθυμίζει ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης αποτελεί απαράβατη προϋπόθεση από την πλευρά Ντράγκι για την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση, η δε πρόσβαση στο φθηνό χρήμα της ΕΚΤ είναι και ο πλέον κομβικός κρίκος στο κυβερνητικό σχέδιο «ανάταξης» και επιστροφής στις αγορές.
Η πλειοψηφία των 180
Το δεύτερο ζήτημα είναι αμιγώς πολιτικό και εσωτερικό, αλλά εξίσου κρίσιμο: Η επέκταση του «κόφτη» έως το 2021, ακόμη και χωρίς νέα μέτρα, στην πραγματικότητα δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει και τις – διασταλτικές έστω -αιτιάσεις της αντιπολίτευσης περί «επερχόμενου 4ου Μνημονίου».
Εδώ, η κεντρική επιλογή του Μαξίμου είναι να κληθεί σύσσωμο το πολιτικό σύστημα , με πρώτη τη ΝΔ, να πάρει θέση. Και ανάμεσα στις εισηγήσεις που έχουν κατατεθεί στο πρωθυπουργικό γραφείο βρίσκεται και πρόταση που προβλέπει έγκριση της όποιας νέας συμφωνίας με τους δανειστές από ενισχυμένη πλειοψηφία στη Βουλή -ήτοι, από 180 βουλευτές.
«Θέλουν ή δεν θέλουν τη ρύθμιση του χρέους; Θέλουν ή δεν θέλουν την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση και την επιστροφή των συλλογικών διαπραγματεύσεων; Ας τοποθετηθούν», λέει χαρακτηριστικά κυβερνητικό στέλεχος που τάσσεται υπέρ της πλειοψηφίας των 180.
Το ΕΛΚ δεν θέλει πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα
Τελική απόφαση επ’ αυτού δεν υπάρχει ακόμη, και δεν θα υπάρξει έως ότου ξεκαθαρίσουν οι πιθανότητες επίτευξης «πολιτικής συμφωνίας» στην Ευρώπη.
Οι οιωνοί ωστόσο ανταπόκρισης, τουλάχιστον από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, είναι ανύπαρκτοι παρ’ ότι, κατά τις πληροφορίες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα έχει διαμηνύσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι οι εκλογές στην Ελλάδα δεν είναι αυτή τη στιγμή επιθυμητές.
Και οι εν δυνάμει «πρόθυμοι» από τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης δείχνουν ελάχιστοι.
Οπότε, οι αντοχές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των 153, θα αποτελέσουν ντε φάκτο έναν ακόμη από τους παράγοντες που θα γείρει τελικά την πλάστιγγα υπέρ ή κατά ενός ακόμη επώδυνου συμβιβασμού…
http://tvxs.gr/news/ellada/i-protasi-tsipra-sti-merkel-politiki-symfonia-enanti-eklogikis-anakoxis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου