Το 1977 ήταν η χρονιά που την καθιέρωσε ως σταρ πρώτου μεγέθους με το ρόλο της στην κομεντί του Γούντι Άλεν «Ο Νευρικός Εραστής» («Annie Hall»), για τον οποίο απέσπασε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Βασισμένη στη σχέση της με τον Γούντι Άλεν, η ταινία εξιστορεί τη μεταμόρφωση της Άννι από ένα ντροπαλό και αδέξιο κοριτσόπουλο σε μία ώριμη και με αυτοπεποίθηση γυναίκα.
Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στο σκοτεινό και βίαιο φιλμ του Ρίτσαρντ Μπρουκς «Αναζητώντας τον κύριο Γκούντμπαρ («Looking for Mr Goodbar»). Συνέχισε στο ίδιο μήκος κύματος με το ρόλο της δημοσιογράφου Λουίζ Μπράιαντ στο ιστορικό δράμα «Οι Κόκκινοι» («Reds», 1981) του Γουόρεν Μπίτι, ο οποίος διαδέχτηκε στην καρδιά της τον Γούντι Άλεν. Η ερμηνεία της τής χάρισε τη δεύτερη υποψηφιότητά της για Όσκαρ. Η Κίτον συνέχισε τις επιτυχημένες εμφανίσεις της με ταινίες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, όπως το δράμα του Άλαν Πάρκερ «Διάσταση» («Shoot the Moon», 1982), το πολιτικό θρίλερ του Τζορτζ Ρόι Χιλ «Η Μικρή Τυμπανίστρια» («The Little Drummer Girl», 1984), τη δραμεντί του Μπρους Μπέρεσφορντ «Εγκλήματα Καρδιάς» («Crimes of the Heart», 1986) και την κωμωδία του Ρίτσαρντ Σάιερ «Μπέιμπι Μπουμ» («Baby Boom», 1987).
Γράφει ο Φανούριος Πέρρος // Φυσικός, Περιβαλλοντολόγος Msc Ιστορία της Επιστήμης και της Τεχνολογίας Την 1η Ιουλίου, με πανηγυρικό ύφος η κυβέρνηση μας παρουσίασε μια…
Συνεργάστηκε ξανά με τον Γούντι Άλεν στις ταινίες του «Μέρες Ραδιοφώνου» («Radio Days», 1987) και «Μυστηριώδεις φόνοι στο Μανχάταν» («Manhattan Murder Mystery», 1993). Στη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90 εμφανίστηκε σε ταινίες με ευρεία απήχηση, όπως «Ο Νονός 3» («The Godfather, Part III», 1990), η ρομαντική φάρσα «Ο Μπαμπάς της νύφης» («Father of the Bride», 1991) και το μελόδραμα «Σταγόνες Αγάπης» («Marvin’s Room», 1996), όπου κέρδισε την τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Μετά το 2000, η Κίτον πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από ανάλαφρες κωμωδίες, όπως το «Κάλλιο αργά… παρά αργότερα» («Something’s Gotta Give», 2003) της Νάνσι Μάγιερς – με συμπρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον και την τέταρτη υποψηφιότητα της για Όσκαρ – «Η πέτρα του σκανδάλου («The Family Stone», 2005), «Η μάνα έχει πάντα δίκιο» («Because I Said So», 2007) και «Πρωινό ξύπνημα» («Morning Glory», 2010), στην οποία η Κίτον και ο Χάρισον Φορντ παίζουν δύο τηλεπαρουσιαστές με αντικρουόμενες προσωπικότητες.
Επέστρεψε στο δράμα με την ταινία του Λόρενς Κάσνταν «Ατίθαση Συντροφιά» («Darling Companion», 2012) προτού πρωταγωνιστήσει στη φάρσα «Ο γάμος της χρονιάς» («The Big Wedding», 2013) και τις κωμωδίες «Και όμως γίνεται» («And So It Goes», 2014) και «Μια φορά τον χρόνο» («Love the Coopers», 2015).
Το 2016 υποδύθηκε μία καλόγρια στην εξαιρετική τηλεοπτική σειρά του Πάολο Σορεντίνο «Ο Νεαρός Πάπας» («The Young Pope») και τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε στις κωμωδίες «Απροσδόκητος Έρωτας» («Hampstead», 2017), «Book Club» (2018) και «Poms» (2019).
Η Κίτον πέρασε και πίσω από την κάμερα, με πιο γνωστή σκηνοθετική της δημιουργία την κομεντί «Η κλήση σας προωθείται» («Hanging Up», 2000). Στο συγγραφικό της έργο περιλαμβάνεται η αυτοβιογραφία της «Then Again» (2011), το αυτοβιογραφικό «Let’s Just Say It Wasn’t Pretty» (2014) και η σειρά οδηγών για το σπίτι «House» (2012) και «The House That Pinterest Built» (2017). Η μακρά καριέρα της περιελάμβανε, πολλαπλές συνεργασίες με τη σκηνοθέτη Νάνσι Μέγιερς και το franchise «Book Club» .
Η ηθοποιός γεννήθηκε στο Λος Άντζελες το 1946 ως Νταϊάν Χολ και ήταν η μεγαλύτερη από τέσσερα παιδιά_ο πατέρας της ήταν πολιτικός μηχανικός, ενώ η μητέρα της έμενε στο σπίτι. Σε νεαρή ηλικία έπαιζε σε θεατρικά έργα στο λύκειο και, αφού αποφοίτησε το 1964, ακολούθησε θεατρικές σπουδές στο κολέγιο. Σύντομα όμως τα παράτησε και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να προσπαθήσει να βρει τον δρόμο της στο θέατρο, κρατώντας το πατρικό όνομα της μητέρας της, Κίτον.
Αν και ομορφογυναίκα δεν παντρεύτηκε ποτέ. «Σήμερα σκεφτόμουν ότι είμαι η μόνη στη γενιά των ηθοποιών μου που ήταν μόνη σε όλη της τη ζωή», εξήγησε στο PEOPLE το 2019. «Χαίρομαι πολύ που δεν παντρεύτηκα. Είμαι περίεργη. Θυμάμαι στο λύκειο, ένας τύπος ήρθε και μου είπε: “Μια μέρα θα γίνεις καλή σύζυγος”. Και σκέφτηκα: “Δεν θέλω να είμαι σύζυγος. Όχι”». Δεν παντρεύτηκε αλλά είχε εραστές κατά τη διάρκεια όλης της ζωής της (με τον Γουόρεν Μπίτι, από το 1979, με τον Woody Allen, τον Al Pacino κλπ)Η αναγνώριση με την ταινία ο «Νονός»: Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο έγινε στην ταινία «Εραστές και Άλλοι Ξένοι » της δεκαετίας του 1970, αλλά η μεγάλη της επιτυχία ήρθε όταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα της επέλεξε τον ρόλο της Κέι Άνταμς, της κοπέλας του Μάικλ Κορλεόνε, του πρωταγωνιστή του Αλ Πατσίνο, στην ταινία «Ο Νονός», που κυκλοφόρησε το 1972. Η ταινία βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο, αλλά ο Κίτον δεν είχε διαβάσει το μπεστ σέλερ πριν από την οντισιόν της και δεν ήξερε πραγματικά περί τίνος επρόκειτο. «Νομίζω ότι το πιο ευγενικό πράγμα που έχει κάνει ποτέ κάποιος για μένα… είναι ότι με επέλεξαν για τον ρόλο στον «Νονό» και δεν το είχα καν διαβάσει. Δεν ήξερα τίποτα», είπε στο PEOPLE το 2022. «Απλώς πήγαινα σε οντισιόν. Νομίζω ότι αυτό ήταν καταπληκτικό για μένα. Και μετά έπρεπε να διαβάσω το βιβλίο». Η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία και κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Η Κίτον επανέλαβε τον ρόλο της στην ταινία «Ο Νονός II» του 1974 , η οποία ήταν επίσης θριαμβευτική (Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας). Επέστρεψε για την ταινία «Ο Νονός III» του 1990 , την τελευταία της τριλογίας.
Το 1977, η Κίτον πρωταγωνίστησε στην ταινία του Άλεν,«Νευρικός Εραστής» με την οποία τιμήθηκε με το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για τον ρόλο της Ανι. Η γκαρνταρόμπα της Άνι μιμούνταν τη δική της , γεμάτη ανδρικά ρούχα, γιλέκα και παντελόνια με καμπύλες, και η ταινία εδραίωσε τη θέση της ηθοποιού ως είδωλο του στυλ. Πολλοί υπέθεσαν ότι η ταινία βασιζόταν στη σχέση του Κίτον και του Άλεν. «Δεν είναι αλήθεια, αλλά υπάρχουν στοιχεία αλήθειας σε αυτό», δήλωσε στους New York Times το 1977.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου