Έφυγε ο Lucio Magri, συνιδρυτής της "Manifesto", ιστορικό στέλεχος του ΚΚΙ και στέλεχος της πάλαι ποτέ εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς της δεκαετίας του '70. Αυτοκτόνησε με τη βοήθεια γιατρού στην Ελβετία
Nα θυμίσουμε...
Ένθερμός υποστηρικτής του ελληνικού αντιδικτατορικού αγώνα...
Προσωπικός φίλος και θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου...
Πολέμιος των δήθεν "εκσυγχρονιστών" της αριστεράς που...
οδηγούν το λαϊκό κίνημα στα σαγόνια του καπιταλισμού...
Γράφει η "Repubblica":
"Αντίο, αποφάσισα να πεθάνω"
Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τη ζωή ο Λούτσιο Μάγκρι, αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής της "αιρετικής" Αριστεράς στην Ιταλία.
Αμετανόητος ουτοπιστής και συνιδρυτής της ιστορικής εφημερίδας "Ιλ Μανιφέστο", ο 79χρονος μετέβη στην Ελβετία το Σαββατοκύριακο για να αυτοκτονήσει με τη βοήθεια ενός γιατρού. Υστερα από δεκαετίες πνευματικής περιήγησης στο ιταλικό αριστερό πολιτικό τοπίο, ύστερα από σειρά παλινδρομήσεων, απογοητεύσεων και ιδεολογικών αδιεξόδων, ο Μάγκρι πήρε στα χέρια του το ύστατο "ταξίδι" έτσι ώστε να βεβαιωθεί πως θα τον πάει εκεί ακριβώς που ήθελε: τον θάνατο.
Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα "Λα Ρεπούμπλικα", ο δημοσιογράφος και πολιτικός Μάγκρι βίωνε τα τελευταία χρόνια "μια αληθινή κατάθλιψη που ήταν αδύνατο να γιατρευτεί". Οπως υποστήριξαν φίλοι του άλλοτε "ακούραστου" μαχητή, οι λόγοι που τον οδήγησαν στην απόλυτη παράδοση ήταν τόσο δημόσιοι όσο και προσωπικοί. Η αρχή του τέλους σήμανε όταν η γυναίκα του, Μάρα, χτυπήθηκε από καρκίνο και απεβίωσε.
Ο Λ. Μάγκρι, σύμφωνα με όσους τον γνώριζαν καλά, είχε σχέση εξάρτησης με τη σύζυγό του, χωρίς την οποία δεν μπορούσε ούτε να... σηκώσει χρήματα από την τράπεζα. Πέραν όμως της προσωπικής τραγωδίας, ο Ιταλός διανοούμενος αντιμετώπιζε και ένα σοβαρό, μάταιο κατά πολλούς, πολιτικό δράμα.
Όπως το θέτει εύστοχα και η "Ρεπούμπλικα", "ο Μάγκρι ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και ο κόσμος τα τελευταία χρόνια διέψευδε αφόρητα την ουτοπία του".
Ο Μάγκρι είχε ταυτιστεί με διάφορες κομμουνιστικές οργανώσεις που τελικά οδηγήθηκαν στο περιθώριο της ιταλικής πολιτικής σκηνής και ο 79χρονος το εκλάμβανε σχεδόν ως μια προσωπική αποτυχία. Αυτή την "απελπισία" σε ιδεολογικό επίπεδο μπορεί κανείς να τη διακρίνει στο τελευταίο βιβλίο του Μάγκρι, "Ο Ράφτης του Ulm, μια πιθανή ιστορία του PCI (Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας)" που κυκλοφόρησε το 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου