Δυσβάστακτο αποδεικνύεται το πολιτικό βάρος, που επιφέρει στα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού το πακέτο των σκληρών μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ (ή και πιθανόν 13,5 δισ. ευρώ). Παρότι η πολιτική βούληση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ είναι δεδομένη και οδηγεί στην υλοποίηση των δεσμεύσεων της χώρας έναντι της τρόικας, όπως και η αποφυγή κυβερνητικής κρίσης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης αποφεύγουν να δώσουν έγκριση στις προτάσεις του οικονομικού επιτελείου, τις οποίες πάντως έχει υιοθετήσει κατ’ αρχήν το Μέγαρο Μαξίμου. Η σκληρότητα των νέων μέτρων και ο οριζόντιος χαρακτήρας ορισμένων από αυτά, έχει μπει στην πολιτική ζυγαριά, απέναντι στην αναγκαιότητα, που έχει το πακέτο της δημοσιονομικής προσαρμογής και προβληματίζει την Ιπποκράτους και την Αγίου Κωνσταντίνου.
ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό τους, καθώς βουλευτές και των δύο κομμάτων είναι διατεθειμένοι να καταψηφίσουν μία σειρά από περικοπές. Επιπλέον και τα δύο επιτελεία των συγκεκριμένων κομμάτων εκτιμούν ότι επέρχεται κοινωνική έκρηξη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό και για τα ίδια, αλλά κυρίως για τις πολιτικές εξελίξεις και τη δυνατότητα της κυβέρνησης να φέρει σε πέρας το πρόγραμμα.
Οι κύριοι Βενιζέλος και Κουβέλης, με διαφορετικό κέντρο βάρους στις πολιτικές τους παρεμβάσεις επιχειρούν να διαπραγματευτούν με το Μέγαρο Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο, συμφωνώντας και οι δύο ότι πρέπει να αποφευχθούν ορισμένες «βάρβαρες», όπως τις θεωρούν, περικοπές – με κορυφαίο παράδειγμα τα δώρα των συνταξιούχων, τα επιδόματα κλπ. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δίδει όμως βάρος στην παρουσίαση ενός συνολικού σχεδίου για την έξοδο της χώρας από την κρίση, ώστε να πειστεί η κοινή γνώμη ότι οι νέες θυσίες θα έχουν αντίκρισμα, ενώ ο κ. Κουβέλης μιλά για συνδυασμό των μέτρων με ανάπτυξη.
Οι επιφυλάξεις αυτές των δύο αρχηγών δεν επέτρεψαν την οριστικοποίηση του πακέτου την Τετάρτη, όμως ο πρωθυπουργό2ς Αντώνης Σαμαράς και οι επιτελείς του θεωρούν ότι η συμφωνία θα επέλθει σύντομα, αφού οι διαβουλεύσεις συνεχίζονται εντατικά.
Όλοι γνωρίζουν ότι πραγματικά περιθώρια για υπαναχωρήσεις δεν υπάρχουν με δεδομένο ότι τυχόν διαφωνία στα μέτρα θα επιφέρει κυβερνητική κρίση, πολιτικό αδιέξοδο, ίσως και εκλογές, κάτι, που δεν είναι επιλογή κανενός εκ των τριών κυβερνητικών εταίρων.
Η διαβούλευση έχει και την επικοινωνιακή της διάσταση: Έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να εμφανίζονται τα κόμματα πρόθυμα και σαν έτοιμα από καιρό να κάνουν οποιαδήποτε περικοπή.