Διάβασα και ξαναδιάβασα το άρθρο του επιστημονικού διευθυντή του ΙΣΤΑΜΕ στα ΝΕΑ , τη Δευτέρα.
Ο κ. Γιώργος Σιακαντάρης, ορισμένος στη θέση από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, ότι πρέπει το Συνέδριο τον Φεβρουάριο να αποτελέσει το κύκνειο άσμα και να ξεκινήσει αμέσως μετά η συνδιαμόρφωση του νέου φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.
Πρόκειται για μια διαφορετική ανάγνωση της «φούσκας» του Γ. Δατσέρη, στηριγμένη πάλι στα ίδια ιδεολογήματα και στις ίδιες υπερβατικές αντιλήψεις για την πολιτική.
Πρόκειται για μια κατευθυνόμενη και ανιστόρητη ανάγνωση της πολιτικής μας ιστορίας και μια ετσιθελική εκτίμηση της διαδρομής του ΠΑΣΟΚ και της προσφοράς του στη χώρα.
Φαντάζομαι ότι μόνο τυχαία δεν είναι η συγκεκριμένη αρθρογραφία.
Εκφράζει την αντίληψη ορισμένων νεόκοπων «σοσιαλδημοκρατών» που ερμηνεύουν σαν βαρίδιο στην εξέλιξη της όποιας σοσιαλδημοκρατίας ονειρεύονται, το ΠΑΣΟΚ, όχι γιατί απλά δεν θέλουν να κουβαλήσουν τα όποια αρνητικά φέρνει μαζί της μια διαδρομή 38 χρόνων, αλλά γιατί γνωρίζουν ότι οι ίδιες οι αρχές πάνω στις οποίες χτίστηκε αυτό, έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με τις δικές τους απόψεις περί ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, εκσυγχρονισμού κ.τ.λ.
Παραθέτοντας μια σειρά από εικασίες –ξεχωρίζει το ότι «Το ΠΑΣΟΚ όμως ως γένος, ως μέτοχος δηλαδή σε μια συνολική ομάδα (τη σοσιαλδημοκρατική) ιδεών και ως εκπρόσωπος μιας κοινωνικής αντίληψης για την ανάγκη αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου, της ύπαρξης κοινωνικού κράτους και της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, έχει ακόμη μέλλον μπροστά του. Μόνο που αυτό το μέλλον δεν το έχει ως ΠΑΣΟΚ.», καταλήγει στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι :«Υπό τις σημερινές συνθήκες, ένα ακόμη συνέδριο συνέχειας του ΠΑΣΟΚ θα είναι «κίνηση» πολιτικής αδράνειας (σχήμα οξύμωρο, αλλά αποδίδει την πραγματικότητα).»
Και προτείνει:
«τον Φεβρουάριο, αν όχι νωρίτερα, να πραγματοποιήσει το τελευταίο του, με αυτό το όνομα και αυτά τα σύμβολα, συνέδριο….Το επόμενο βήμα θα είναι η άμεση σύγκληση ενός άλλου συνεδρίου, από μηδενική βάση, όλων των δυνάμεων του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού και αριστερού δημοκρατικού χώρου, με αντικείμενο αφενός την κατάθεση ιδεών και προγραμματικών θέσεων, αφετέρου τη συνδιαμόρφωση του νέου πολιτικού φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.»!
Ο διορισμένος από τον Αύγουστο σαν επιστημονικός διευθυντής του ΙΣΤΑΜΕ, ανήκει προφανώς στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που βιάζονται να τελειώσουν το ΠΑΣΟΚ. Βιάζονται να το εξαφανίσουν από την πολιτική ζωή της χώρας. Βιάζονται να γράψουν τον επικήδειο και να πανηγυρίσουν τα σαράντα του!
Είναι η συνεπής στάση του σύγχρονου αναθεωρητισμού της σοσιαλδημοκρατίας που τους οδηγεί στην πλήρη συμφιλίωση με τον καπιταλισμό με όρους νεοφιλελευθερισμού.
Αυτός ο νέος αναθεωρητισμός, τείνει, μετά την εγκατάλειψη των θέσεων της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, να εγκαταλείψει και τα σύμβολα, τις ιστορικές παραστάσεις και εικόνες που την συνόδευαν από την ημέρα της εμφάνισής της στο ιστορικό προσκήνιο. Η αλλαγή των συμβόλων σηματοδοτεί την συνειδητή απόφαση εγκατάλειψης του παρελθόντος .
Για αυτό και αυτές οι απόψεις δεν μπορούν να εκφραστούν σε ένα ιδεολογικό και θεωρητικό λόγο διαφορετικό από αυτόν του οικονομικού φιλελευθερισμού εκτός από τη διέξοδο της επίκλησης ορισμένων αξιών του πολιτικού φιλελευθερισμού όπως αυτός διαμορφώθηκε την εποχή της μαζικοδημοκρατίας.
Σε αυτές τις λογικές οι αξίες και οι βάσεις πάνω στις οποίες γεννήθηκε και έδρασε το ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετες. Για αυτό και πρέπει να το τελειώσουν…
Υπάρχει όμως ένα ερώτημα πιο απλοϊκό:
Εκφράζουν αυτές οι λογικές – που υπογράφονται με την ιδιότητα του επιστημονικού διευθυντή του ΙΣΤΑΜΕ – όσους τον διόρισαν εκεί;
Εκφράζει αυτή η προοπτική τη σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ;
Αν ναι έχει καλώς. Θα θερίσουν αυτά που σπέρνουν.
Αν όχι πόσο συμβατό με τη λογική είναι κάποιος που υποτίθεται εργάζεται για ένα κόμμα και φαντάζομαι ότι καλοπληρώνεται από αυτό, να εξομολογείται τη βιασύνη του να τελειώσει;
Ας τον χαίρονται!
Σε κάθε περίπτωση άξιος ο μισθός του!
http://ra64.wordpress.com