Κωνσταντίνος Καβάφης 1898
Ἡ θάλασσα στὰ βάθη της πήρ’ ἕναν ναύτη.—Ἡ μάνα του, ἀνήξερη, πηαίνει κι ἀνάφτει
στὴν Παναγία μπροστὰ ἕνα ὑψηλὸ κερὶ
γιὰ νὰ ἐπιστρέψει γρήγορα καὶ νάν’ καλοὶ καιροὶ —
καὶ ὅλο πρὸς τὸν ἄνεμο στήνει τ’ αὐτί.
Ἀλλὰ ἐνῷ προσεύχεται καὶ δέεται αὐτή,
ἡ εἰκὼν ἀκούει, σοβαρὴ καὶ λυπημένη,
ξεύροντας πῶς δὲν θάλθει πιὰ ὁ υἱὸς ποῦ περιμένει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου