Ο ΒΙΟΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν υπήρχε βραβείο εσωκομματικής δημοκρατίας θα το έπαιρνε πανηγυρικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ των ποικίλων απόψεων και της κοινής γνώμης δεν παρεμβάλλεται κανένας υποχρεωτικός φραγμός, κανένας περιορισμός, παρά μόνον ο καλός Θεός της αριστεράς. Αν Αυτός, μεγάλη η χάρη Του, φροντίσει να διαθέτει ο δημοσίως ομιλών επαρκή ποσότητα αυτοσυγκράτησης και επαρκή ποιότητα πολιτικής κρίσης, έχει καλώς. Αν όχι αναλαμβάνουν ο Κεδίκογλου, ο Παπαδόπουλος και ο Πώς τον Λένε τη μετάφραση και διάδοση των απόψεων -και πάρε να 'χεις είτε με τιςπλειοψηφίες πλέεις, είτε με τις μειοψηφίες θαλασσοδέρνεσαι.

Εννοείται ότι ο άλλος δρόμος, των καταστατικών φραγμών και απαγορεύσεων δεν υφίσταται -γιατί καήκαμε στο γάλα. Δεν υφίσταται μάλιστα όχι μόνο ως πρόταση, αλλά ούτε ως σκέψη -διότι φυσάμε και το γιαούρτι. Καλύτερα να έχουν όλοι το δικαίωμα να διαφωνούν δημοσίως, να συμφωνούν δημοσίως, να διαφωνούν με τους διαφωνούντες δημοσίως, να συμφωνούν με τους συμφωνούντες δημοσίως -σε όλες τις πιθανές παραλλαγές. Παρά να κάψει ο πάγος της ομοφωνίας έναν πολιτικό βιότοπο που ευνοεί την ανάπτυξη όλων των αριστερών ειδών -κι ας μας ξεκουφαίνουν καμιά φορά τα φλύαρα βατράχια.




Η αισιόδοξη άποψη είναι ότι θα συνηθίσει σιγά-σιγά η κοινή γνώμη αυτό το άτακτο για τις δεδομένες αντιλήψεις κόμμα, αυτή την αέναη παραγωγή και αναπαραγωγή της πολιτικής βιοποικιλότητας που ενδημεί στο ΣΥΡΙΖΑ. Και θα πάψει η διαφορετική άποψη, κατάλληλα αλατισμένη, να έχει αξία χρήσης για κάθε μπαγαμπόντη που θέλει να πλήξει την αριστερά. Η απαισιόδοξη είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πληρώνει πάντα, σε ευρώ, σε δραχμές, ή σε άλλο πολιτικό νόμισμα, τα σπασμένα των διαφορετικών απόψεων. Αυτό όμως είναι το αναγκαίο κόστος της βιοποικιλότητας χωρίς την οποία μπορεί να υπάρχει ΜΥΡΙΖΑ, ΓΥΡΙΖΑ, ΞΥΡΙΖΑ, αλλά όχι ΣΥΡΙΖΑ.

Τούτων δοθέντων όμως καλό θα ήταν να λείψουν οι υπερβολές. Η επανάληψη, ας πούμε, διαφορετικών απόψεων αιχμής δεν είναι πάντα μήτηρ μαθήσεως -μπορεί να είναι πατήρ οχλήσεως. Οι επιλεκτικές διαρροές από κορυφαία όργανα είναι απλώς ξευτίλα -και έτερον ουδέν. Οι ξεχωριστές συνεδριάσεις πελαργών, βατράχων, μελισσών και κονίκλων, πριν από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του βιότοπου είναι ολίγον δημοκρατία και ολίγον πόλεμος των ειδών -εμποδίζει την εξέλιξή τους. Κατά τα άλλα,προσοχή στο γορίλλα -καραδοκεί....

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 14 Απριλίου 2013