Ως έκφραση οργής απέναντι στις επιλογές του Βερολίνου για τη διαχείριση της ευρωκρίσης ερμηνεύει την πολύκροτη έκθεση του ΔΝΤ ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γιάννης Βαρουφάκης. Κατά τη γνώμη του, το ποτήρι ξεχείλισε με την κωλυσιεργία την οποία παρουσιάζει η Ευρωζώνη στο εγχείρημα της τραπεζικής ενοποίησης. Ο ίδιος προκρίνει μία διαπραγματευτική πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης τη δεδομένη χρονική στιγμή ως αυτονόητη με βάση την κοινή λογική. Βασίλης ΚωστούλαςΠώς ερμηνεύετε την τελευταία τοποθέτηση του ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία αφενός εκτιμήθηκαν λαθεμένα οι συνέπειες του προγράμματος στην Ελλάδα, αφετέρου ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους όφειλε να αποφασιστεί από την Ευρωζώνη ήδη το 2010;
Η έκθεση του ΔΝΤ αποτελεί μία έκφραση οργής απέναντι στη γερμανική κωλυσιεργία, κυρίως όσον αφορά στην τραπεζική ενοποίηση. Παράλληλα, προετοιμάζει τη διεθνή κοινότητα για μια πιθανή αποχώρηση του οργανισμού από την τρόικα. Θεωρώ ότι οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών της Ευρωζώνης, με το μεγαλύτερο πρόβλημα την αδιέξοδη πολιτική την οποία ακολούθησε το ΔΝΤ μαζί με την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας, έχουν την εξής ιερή υποχρέωση: Πριν αποχωρήσει το ΔΝΤ, να χρησιμοποιήσουν αυτήν την έκθεση. Να κάνουν μια προσπάθεια εύρεσης κοινού τόπου με τον διεθνή οργανισμό, ώστε να μπει ένα φρένο σε αυτήν την πολιτική η οποία καταδικάζει όλους τους λαούς της Ευρώπης στην εξαθλίωση.
Λέτε ότι το ΔΝΤ προετοιμάζει το έδαφος για μία πιθανή απεμπλοκή από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Για ποιον λόγο;
Το ΔΝΤ ποτέ δεν συμφωνούσε με αυτήν την πολιτική. Την είχε αποδεχτεί ώστε να μπει στο παιχνίδι της διάσωσης των κρατών – μελών της Ευρωζώνης, για δικούς του θεσμικούς λόγους. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν περίμενε ότι η Γερμανία θα υπονόμευε απλά βήματα τα οποία έπρεπε και πρέπει να γίνουν προκειμένου να μην συνεχιστεί αυτή η σκοτοδίνη της Ευρωζώνης. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι με την τραπεζική ενοποίηση, την οποία η Γερμανία ενέκρινε το καλοκαίρι του 2012, αλλά στη συνέχεια υπονόμευσε.
Στην έκθεση του ΔΝΤ αναφέρεται ότι μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα έπρεπε να έχει γίνει πολύ νωρίτερα.
Το Ταμείο ήθελε από την αρχή το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων. Αλλά είδε πως ούτε η γερμανική, ούτε η ελληνική κυβέρνηση το ήθελε. Εισήλθε στη διαδικασία κυνικά, ελπίζοντας ότι μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα θα επικρατούσε η λογική στην Ευρώπη. Αλλά αυτό δεν γίνεται ακόμη και σήμερα. Πλέον, το ΔΝΤ, που λογοδοτεί στους χρηματοδότες του, οι οποίοι δεν πιστεύουν στα μάτια τους όταν βλέπουν την Ευρώπη να υπονομεύει τον εαυτό της, αναγκάζεται να διαχωρίσει τη θέση του.
Θεωρείτε ότι η ελληνική πλευρά μπορεί να αξιοποιήσει διαπραγματευτικά αυτό το χάσμα, όπως το περιγράφετε, στο εσωτερικό της τρόικας;
Προφανώς μπορεί. Όταν είναι σε εξέλιξη μία ανοιχτή σύρραξη ανάμεσα στα μέλη της τρόικας, πρέπει να είσαι ιδιαίτερα ανόητος για να μην το εκμεταλλευτείς.
Προς την κατεύθυνση μιας νέας αναδιάρθρωσης του χρέους ή για παράδειγμα μιας σειράς μειώσεων φόρων;
Το ΔΝΤ δεν θα ενδιαφερόταν να συνεργαστεί με την ελληνική κυβέρνηση για μία μείωση φόρων. Σίγουρα όμως θα το έκανε για το «κούρεμα» του χρέους, όπως και για τη μορφή της τραπεζικής ενοποίησης.
http://tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου