Παρακολουθήσεις, ανταγωνισμοί και δημοκρατικά δικαιώματα

Όταν ο Ντέιβιντ Σνόουντεν αποφάσισε να αυτομολήσει από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και να αποκαλύψει το τρομακτικό δίκτυο παρακολουθήσεων που έχει στήσει η NSA, προκάλεσε έναν πολιτικό σεισμό στις ΗΠΑ.

Απο­κα­λύ­φθη­κε πως η NSA έχει υιο­θε­τή­σει τη στρα­τη­γι­κή «τα μα­ζεύ­ου­με όλα», που ση­μαί­νει την πα­ρα­κο­λού­θη­ση δε­κά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων τη­λε­φώ­νων, λο­γα­ρια­σμών ίντερ­νετ κλπ. Οι πε­ρι­γρα­φές για την έκτα­ση, την τε­χνο­λο­γία, την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα αυτού του «δι­κτύ­ου» είναι βγαλ­μέ­νες από «δυ­στο­πι­κή» ται­νία για ένα «ζο­φε­ρό μέλ­λον Με­γά­λου Αδελ­φού».
Έκτο­τε η κυ­βέρ­νη­ση Ομπά­μα προ­σπα­θεί να πεί­σει τον εξα­γριω­μέ­νο αμε­ρι­κα­νι­κό λαό ότι όλα γί­νο­νται «για το καλό του». Χωρίς επι­τυ­χία. Ο «μπα­μπού­λας» της «τρο­μο­κρα­τι­κής απει­λής», το δόγμα «η ασφά­λεια πάνω από την ελευ­θε­ρία» ξε­φτί­ζουν. Και οι απο­κα­λύ­ψεις του Σνό­ου­ντεν επι­τά­χυ­ναν αυτή την αλ­λα­γή στις συ­νει­δή­σεις, δεί­χνο­ντας στους Αμε­ρι­κα­νούς πο­λί­τες πε­ντα­κά­θα­ρα ότι το «τέρας», που δη­μιουρ­γή­θη­κε στο όνομα της «πά­τα­ξης της τρο­μο­κρα­τί­ας», στρέ­φε­ται ενα­ντί­ον τους.

Το σκάν­δα­λο πλέον παίρ­νει πρω­το­φα­νείς, πα­γκό­σμιες δια­στά­σεις: Η NSA πα­ρα­κο­λου­θεί δε­κά­δες εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πους –μόνο με τα μέχρι τώρα στοι­χεία– στη Γερ­μα­νία, τη Γαλ­λία, την Ισπα­νία, τη Βρα­ζι­λία, την Ινδία. Παίρ­νει επί­σης δια­στά­σεις δια­κρα­τι­κών σχέ­σε­ων: Θύ­μα­τα των πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων είναι και κυ­βερ­νη­τι­κοί ηγέ­τες, οι­κο­νο­μι­κά συ­νέ­δρια, διε­θνείς ορ­γα­νι­σμοί, πε­τρε­λαϊ­κές εται­ρί­ες, υπουρ­γεία κλπ.

Τρο­μο­κρά­της η Μέρ­κελ;
Αυτή η τε­λευ­ταία –δια­κρα­τι­κή– διά­στα­ση διέ­λυ­σε την αρ­χι­κή «γραμ­μή άμυ­νας» της Ουά­σινγ­κτον: Ακόμα και αν υπήρ­χε με­ρί­δα της κοι­νής γνώ­μης που θα μπο­ρού­σε να απο­δε­χτεί πως «εί­μα­στε όλοι ύπο­πτοι, κι εγώ κι εσύ και η γάτα μου μαζί», είναι πολύ πιο δύ­σκο­λο να πι­στέ­ψει πως ύπο­πτη τρο­μο­κρα­τί­ας είναι και η Άγκε­λα Μέρ­κελ…

Η δεύ­τε­ρη «γραμ­μή άμυ­νας» των ΗΠΑ (και του Πά­γκα­λου) ότι «όλοι πα­ρα­κο­λου­θούν» έχει πολύ με­γα­λύ­τε­ρη δόση αλή­θειας. Μέσα από τις διε­θνείς δια­μά­χες που έχουν προ­κα­λέ­σει οι απο­κα­λύ­ψεις, δια­φαί­νε­ται ο «αγ­γε­λι­κός κό­σμος» του ιμπε­ρια­λι­σμού, με ένα όργιο κα­τα­σκο­πί­ας και αντι­κα­τα­σκο­πί­ας με­τα­ξύ και των αντα­γω­νι­ζό­με­νων δυ­νά­με­ων, αλλά και με­τα­ξύ των «συμ­μά­χων».

Απο­κα­λύ­φθη­κε πρό­σφα­τα από δυ­τι­κές πηγές, η –απο­τυ­χη­μέ­νη– προ­σπά­θεια της Ρω­σί­ας να πα­ρα­κο­λου­θή­σει τις ξένες αντι­προ­σω­πεί­ες στο G20 του Λον­δί­νου. Λίγο και­ρόν πριν βέ­βαια, είχε απο­κα­λυ­φθεί η –επι­τυ­χη­μέ­νη– προ­σπά­θεια της Αγ­γλί­ας να πα­ρα­κο­λου­θή­σει τις ξένες αντι­προ­σω­πεί­ες στο συ­γκε­κρι­μέ­νο G20.

Βιο­μη­χα­νι­κή κα­τα­σκο­πεία
Σε μια προ­σπά­θεια να βρε­θεί νέα «γραμ­μή άμυ­νας», εκ­πρό­σω­ποι της NSA δή­λω­σαν πως «του­λά­χι­στον δεν κά­νουν βιο­μη­χα­νι­κή κα­τα­σκο­πεία, όπως οι Κι­νέ­ζοι», φέρ­νο­ντας στην επι­φά­νεια το γε­γο­νός ότι η κι­νε­ζι­κή κυ­βέρ­νη­ση συν­δέ­ε­ται με μα­ζι­κές επι­χει­ρή­σεις «χα­κα­ρί­σμα­τος» πολ­λών αμε­ρι­κα­νι­κών εται­ρειών. Σύ­ντο­μα απο­δεί­χθη­κε βέ­βαια ότι η NSA πα­ρα­κο­λου­θού­σε στενά και την βρα­ζι­λιά­νι­κη πε­τρε­λαϊ­κή Petrobras, σε ένα κα­ρα­μπι­νά­το πα­ρά­δειγ­μα «βιο­μη­χα­νι­κής κα­τα­σκο­πεί­ας»…

Πίσω από τις απο­κα­λύ­ψεις και τις εντά­σεις για τις πα­ρα­κο­λου­θή­σεις, απο­κα­λύ­πτε­ται η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και της όξυν­σής τους μέσα στο έδα­φος της κρί­σης. Η κό­ντρα Γερ­μα­νί­ας-ΗΠΑ, με αφορ­μή την πα­ρα­κο­λού­θη­ση της Μέρ­κελ, είναι μια μόνο διά­στα­ση του οι­κο­νο­μι­κού αντα­γω­νι­σμού των δύο κρα­τών, της προ­σπά­θειας του γερ­μα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού να σκαρ­φα­λώ­σει ψη­λό­τε­ρα στην πα­γκό­σμια αλυ­σί­δα.

Η συ­ζή­τη­ση στην ΕΕ για «κοινή άμυνα» απέ­να­ντι στη NSA είναι μια άλλη διά­στα­ση των αντα­γω­νι­σμών που υπάρ­χουν μέσα στη «σύμ­μα­χο Δύση». Πρό­κει­ται για πα­ρε­νέρ­γειες της κρί­σης της αμε­ρι­κα­νι­κής ηγε­μο­νί­ας.

Στη Μέση Ανα­το­λή, η πα­ρα­δο­σια­κή σύμ­μα­χος των ΗΠΑ, Αί­γυ­πτος, βρί­σκε­ται σε πε­ρί­ο­δο τε­τα­μέ­νων σχέ­σε­ων με την Ουά­σινγ­κτον. Ακόμα χει­ρό­τε­ρα, οι Σα­ου­δά­ρα­βες δια­φο­ρο­ποιού­νται από την αμε­ρι­κα­νι­κή στρα­τη­γι­κή στην πε­ριο­χή (μη-επέμ­βα­ση στη Συρία, διά­λο­γος με το Ιράν) και για πρώτη φορά εκ­φρά­ζουν τη δυ­σφο­ρία τους «έξω από τους τοί­χους του πα­λα­τιού».

Σε Ευ­ρώ­πη και Μέση Ανα­το­λή, δια­φο­ρές που μια άλλη εποχή θα λύ­νο­νταν ήσυχα σε δια­δρό­μους, τώρα εκ­φρά­ζο­νται στα πρω­το­σέ­λι­δα. Είναι αμ­φί­βο­λο αν θα διαρ­ρα­γούν άμεσα ιστο­ρι­κές, στρα­τη­γι­κές συμ­μα­χί­ες, αλλά όπως είπε ο Daniel Serwer, πρώην αξιω­μα­τού­χος του State Department: «Κάτι συμ­βαί­νει εδώ. Μοιά­ζει με τε­κτο­νι­κή στρο­φή και πρέ­πει να προ­σαρ­μο­στού­με».

Αυτά δεν αθω­ώ­νουν προ­φα­νώς τις ΗΠΑ. Πα­ρα­μέ­νει η με­γα­λύ­τε­ρη και πιο «απο­τε­λε­σμα­τι­κή» δύ­να­μη, είναι ικανή να πα­ρα­κο­λου­θεί ολό­κλη­ρους πλη­θυ­σμούς πα­γκό­σμια, διεκ­δι­κεί το ρόλο του πα­γκό­σμιου «χω­ρο­φύ­λα­κα» και γι’ αυτό είναι και η πιο επι­κίν­δυ­νη σή­με­ρα. Αλλά αυτό δεν αγιο­ποιεί τις άλλες κα­πι­τα­λι­στι­κές κυ­βερ­νή­σεις, ή τις υπό­λοι­πες μυ­στι­κές υπη­ρε­σί­ες, οι οποί­ες «οφεί­λουν να επα­γρυ­πνούν» ή μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν –τάχα– «αντί­πα­λο δέος».

Η στό­χευ­ση της Γερ­μα­νί­ας
Κάθε αντα­γω­νι­σμός εμπε­ριέ­χει πά­ντο­τε μέσα του και το στοι­χείο της δια­πραγ­μά­τευ­σης για μια ισχυ­ρό­τε­ρη θέση στην πα­γκό­σμια ιμπε­ρια­λι­στι­κή σκα­κιέ­ρα. Η Άγκε­λα Μέρ­κελ, που «εξε­γέρ­θη­κε» ενά­ντια στις πα­ρα­κο­λου­θή­σεις, ήταν αυτή που μπλό­κα­ρε από­φα­ση της ΕΕ για μια νο­μο­θε­σία που θα πα­ρεί­χε κά­ποια προ­στα­σία στα προ­σω­πι­κά δε­δο­μέ­να.

Το νέο ανέκ­δο­το λέει: «Τι είναι αυτό που έχει δύο πρό­σω­πα και θέλει πέντε μάτια; Η Μέρ­κελ». «Πέντε Μάτια» είναι η κω­δι­κή ονο­μα­σία της συμ­μα­χί­ας ΗΠΑ-Βρε­τα­νί­ας-Αυ­στρα­λί­ας-Νέ­ας Ζη­λαν­δί­ας-Κα­να­δά που ξε­κί­νη­σε το 1946 και προ­βλέ­πει πως οι πέντε χώρες δεν θα κα­τα­σκο­πεύ­ουν η μία την άλλη, αλλά θα μοι­ρά­ζο­νται τις πλη­ρο­φο­ρί­ες και τις πηγές τους.

Σε αυτό το κλει­στό, προ­νο­μιού­χο κλαμπ δεί­χνει να θέλει να μπει η Γερ­μα­νία και εκεί οφεί­λε­ται όλος ο «ντό­ρος» που σή­κω­σε η Μέρ­κελ. Με ενι­σχυ­μέ­νη τη θέση της, αμ­φι­σβή­τη­σε το Ψυ­χρο­πο­λε­μι­κό Δόγμα «οι ΗΠΑ προ­στα­τεύ­ουν τον πλα­νή­τη και ο δυ­τι­κός κό­σμος χρω­στά­ει ευ­γνω­μο­σύ­νη», δη­λώ­νο­ντας ότι «η φιλία με­τα­ξύ των ευ­ρω­παϊ­κών κρα­τών, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Γερ­μα­νί­ας και των ΗΠΑ, δεν είναι μο­νό­δρο­μος. Υπάρ­χουν σο­βα­ροί λόγοι που και οι ΗΠΑ χρειά­ζο­νται επί­σης κά­ποιους φί­λους στον πλα­νή­τη». Στην ευ­ρω­παϊ­κή σύ­σκε­ψη μί­λη­σε ακόμα πιο ει­λι­κρι­νά: «Σε αντί­θε­ση με τον Ντέι­βιντ (σ.σ. Κά­με­ρον), δυ­στυ­χώς δεν εί­μα­στε μέλος αυτής της ομά­δας (σ.σ. των «5 Μα­τιών»).

Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση
Στη γερ­μα­νι­κή στρα­τη­γι­κή, που «αυ­το­νο­μεί­ται» όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο, εμ­φα­νί­ζε­ται ως αντί­πα­λο δέος η γαλ­λι­κή-«ευ­ρω­παϊ­κή» στρα­τη­γι­κή που δεν συ­ζη­τά συ­νερ­γα­σία με τις αμε­ρι­κα­νι­κές μυ­στι­κές υπη­ρε­σί­ες και δίνει έμ­φα­ση στην «οχύ­ρω­ση» της ΕΕ ενά­ντια στις ΗΠΑ.

Είναι μια συ­ζή­τη­ση τόσο παλιά όσο και η αυ­τα­πά­τη για τον προ­ο­δευ­τι­κό ρόλο του «ευ­ρω­στρα­τού» και της «ευ­ρω­παϊ­κής ενο­ποί­η­σης» ως τάχα «αντί­πα­λο δέος στις ΗΠΑ». Η ΕΕ δεν είναι «αγ­γε­λι­κά πλα­σμέ­νη» ούτε στο ζή­τη­μα των πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων και η «οχύ­ρω­σή» της θα έχει να κάνει απλά με την ενί­σχυ­σή των ευ­ρω­παϊ­κών ιμπε­ρια­λι­σμών απέ­να­ντι στον αμε­ρι­κά­νι­κο ιμπε­ρια­λι­σμό.

Είναι γνω­στό ότι ενώ η NSA πα­ρα­κο­λου­θεί τα άλλα κράτη, ταυ­τό­χρο­να συ­νερ­γά­ζε­ται μαζί τους στην πα­ρα­κο­λού­θη­ση των λαών τους. Εν­δει­κτι­κό των προ­τε­ραιο­τή­των των «από πάνω» είναι η στάση των ΜΜΕ και των κυ­βερ­νή­σε­ων. Εδώ και μήνες είχε διαρ­ρεύ­σει η πα­ρα­κο­λού­θη­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων πο­λι­τών από την NSA και οι ευ­ρω­παϊ­κές κυ­βερ­νή­σεις και τα ΜΜΕ αδια­φό­ρη­σαν. «Εξε­γέρ­θη­καν» ξαφ­νι­κά μόνο όταν ανα­κά­λυ­ψαν ότι ήταν και οι ίδιες θύ­μα­τα πα­ρα­κο­λού­θη­σης.
Για την Αρι­στε­ρά, η «ατζέ­ντα» θα έπρε­πε να είναι η ακρι­βώς αντί­θε­τη. Οι «ΕΥΠ» αυτού του κό­σμου απο­τε­λούν αντί­πα­λο και στην ίδια μας τη χώρα. Τα δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα των λαϊ­κών μαζών είναι τα μόνα τα οποία έχου­με να υπε­ρα­σπί­σου­με ενά­ντια σε κάθε λογής «μυ­στι­κές υπη­ρε­σί­ες».

Τα «κρα­τι­κά μυ­στι­κά» και οι «εθνι­κές υπη­ρε­σί­ες» είναι αντί­πα­λος σε αυτόν τον αγώνα για τα δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα. Ο Έντουαρντ Σνό­ου­ντεν, ο «εθνο­προ­δό­της» στις ΗΠΑ που υπο­χρέ­ω­σε τις κυ­βερ­νή­σεις πα­γκο­σμί­ως να ανοί­ξουν τη συ­ζή­τη­ση δη­μό­σια, το απέ­δει­ξε.

Δη­μο­κρα­τία
Ο κω­μι­κός Μαρκ Στιλ, στη στήλη του στον «Independent» το έθεσε με σαφή τρόπο: Η Μέρ­κελ πράγ­μα­τι είναι επι­κίν­δυ­νη και γι’ αυτό θα πρέ­πει να πα­ρα­κο­λου­θεί­ται. Αλλά τον έλεγ­χο της «πα­ρα­κο­λού­θη­σης» θα πρέ­πει να τον έχουν οι λαοί και όχι οι όμοιοί της.

Δε­κα­ε­τί­ες πριν, στη Ρωσία, αυτή η πο­λι­τι­κή έγινε πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και δεν ήταν απλά σκέψη ενός κω­μι­κού, χα­ράσ­σο­ντας δρό­μους για την Αρι­στε­ρά: Η σο­βιε­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση και ο υπεύ­θυ­νος για την εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή Λέον Τρό­τσκι δη­μο­σί­ευ­σαν στις εφη­με­ρί­δες άμεσα όσα έγ­γρα­φα έπε­σαν στα χέρια τους μετά την κα­τά­λη­ψη της εξου­σί­ας, τσα­κί­ζο­ντας αυτό το αντι­δη­μο­κρα­τι­κό κα­τα­σκεύ­α­σμα που στον κα­πι­τα­λι­σμό ονο­μά­στη­κε «δι­πλω­μα­τι­κό απόρ­ρη­το».

Στον απο­προ­σα­να­το­λι­σμό που γεν­νούν οι εθνι­κοί αντα­γω­νι­σμοί και τα γε­ω­πο­λι­τι­κά παι­χνί­δια, δεν πρέ­πει να χαθεί το νόημα της πρά­ξης του Σνό­ου­ντεν. Όπως έλεγε ο Όρ­γου­ελ: «σε και­ρούς γε­νι­κευ­μέ­νης εξα­πά­τη­σης, το να λες την αλή­θεια είναι πράξη επα­να­στα­τι­κή»

.- See more at: http://rproject.gr/article/parakoloythiseis-antagonismoi-kai-dimokratika-dikaiomata#sthash.RbBHMkZ7.dpuf