Κάποιοι νομίζουν πως είμαστε ακόμη στην εποχή του Γκόρτσου, του Μαντά και του Μαυρογιαλούρου. Έχουν την αίσθηση πως το πόπολο ψάχνει απεγνωσμένα έναν αστό ηγέτη με κύρος, προκειμένου να λύσει τα άπειρα προβλήματά του. Παράγοντες των δήμων, πολιτικάντηδες τοπικής εμβέλειας με βλέψεις ανέλιξης καθώς και άνθρωποι του "διπλανού καναπέ", μπήκαν σε καθώς πρέπει κουστουμάκια και ταγεράκια με στόχο "έναν καλύτερο δήμο".
Είναι πραγματικά αστείος ο τρόπος με τον οποίο μεταλαμπαδεύεται ο παραγοντισμός του κεντροδεξιού χώρου από γενιά σε γενιά. Άνθρωποι συσπειρώνονται γύρω από ένα όνομα και αυτό είναι όλο. "Θα θα θα". Καμία πολιτική προσέγγιση των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας παρά μόνο τυφλή εναπόθεση των ελπίδων του κάθε δημότη είτε στον πιο συμπαθή, είτε στον πιο ρουσφετολόγο είτε στον πιο "γείτονα" υποψήφιο.
Η κλασική εικόνα του υποψήφιου δημάρχου έχει κάθε τέσσερα χρόνια τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά. Ο δήμαρχος πρέπει πάση θυσία να είναι άνδρας. Το κύρος, η αποφασιστικότητα και το αγνό αλλά συνάμα επίμονο βλέμμα το έχει μόνο ένας άνδρας. Επίσης ένας άνδρας γύρω στα 50. Είναι επιβεβλημένο να είναι ψημένος στη ζωή έχοντας ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού, του δικηγόρου ή του αρχιτέκτονα. Σίγουρα πρέπει να προέρχεται από πολιτική οικογένεια ή να είναι ενταγμένος στο πράσινο ή στο γαλάζιο πολιτικό κάστρο από μικρός. Τα κάστρα αυτά, βέβαια, σήμερα έχουν ξεβάψει και οι χρόνιοι υπερασπιστές τους σηκώνουν την παντιέρα της "ανεξάρτητης κίνησης", αλλά ίδιον του σωστού πολιτικού ανδρός είναι η ικανότητά του να ελίσσεται ανάλογα με τας συνθήκας. Άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι ο υποψήφιος δήμαρχος πρέπει να τραβήξει μια λαοφιλή φωτογραφία που να εμπνέει εμπιστοσύνη. Ένα καλοπροαίρετο χαμόγελο, ένα καλό χτένισμα, ένα καλό ζευγάρι γυαλιά μυωπίας και ένας καλός φωτογράφος να εξαφανίσει τις όποιες ατέλειες του προσώπου, είναι αυτά που αρκούν για να πείσουν τον κόσμο για τις αγνές προθέσεις του και την εργατικότητά του.
Σε κάθε περίπτωση ο υποψήφιος δήμαρχος πρέπει να τα έχει καλά με τη νέα γενιά και τα ΚΑΠΗ. Στην πρώτη τάζοντας το χτίσιμο γηπέδων, τη δημιουργία στούντιο ηχογράφησης και τη διάθεση δημοτικών χώρων για πάρτι και στα δεύτερα υποσχόμενος εκδρομές και απαγόρευση των πάρτι. Επιπρόσθετα, αυτό που πρέπει να προσδιορίζει έναν υποψήφιο δήμαρχο αυτής της κοπής δεν είναι άλλο από το σύνθημά του. Το συγκεκριμένο λόγο του που θα αγγίξει τον κάθε νοικοκυραίο και θα εστιάζει στα προβλήματα. Φράσεις όπως "όραμα για την πόλη", "προοπτική για το δήμο", "ανάσα για την τοπική κοινωνία", "οξυγόνο στην τοπική δύσπνοια" κλπ είναι τσιτάτα που αδιαμφισβήτητα πιάνουν. Άλλο βασικό χαρακτηριστικό που απαιτείται να έχει ο σωτήρας του εκάστοτε δήμου είναι το να μην είναι ομοφυλόφιλος ή εργένης, αλλά οπωσδήποτε παντρεμένος με θρησκευτικό γάμο και να έχει τουλάχιστον δύο παιδιά. Η κεφαλή του δήμου δεν μπορεί να είναι ξεχάρβαλη. Πρέπει να προωθεί τα ορθά πρότυπα και να επικροτεί τις ηθικά και κοινωνικά αρμόζουσες συμπεριφορές που δεν προσεγγίζουν ποικιλοτρόπως τον τοιουτισμό ή την πάσης φύσεως κομμουνιστική αντίληψη για τη ζωή. Αυτό, όμως, που αναμφισβήτητα πρέπει να υποδηλώνει την αξία του εν δυνάμει δημάρχου είναι η σιγουριά της νίκης και το πρεστίζ του. Στα σουαρέ σε διάφορα σπίτια ο υποψήφιος πρέπει να είναι αλλαζονικός αλλά ταυτόχρονα και Βασιλάκης Καϊλας. Πρέπει να αποκτήσει τον τίτλο του "καλού παιδιού" που όμως ξέρει και μπορεί να τα βάλει με τη διαπλοκή. Χωρίς αμφιβολία ο δήμαρχος καλείται να μη δείχνει ανασφαλής και να μην έχει υψοφοβία. Το μεγάλο βράδυ της νίκης είναι νόμος το να βγει σε κάποιο μπαλκόνι και να σηκώσει στα χέρια το μικρό του γιο στέλνοντας υποσυνείδητο μήνυμα πως "δε θα γλιτώσετε ποτέ από το όνομά μου γιατί ακολουθούν απόγονοι". Τέλος ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ ψυχορραγεί, πρέπει ο ίδιος να μην απαλλαγεί ποτέ από τη νοοτροπία που το κομματικό αυτό "τέρας του σοσιαλισμού" δίδασκε με αριστερή φρασεολογία και δεξιά συνείδηση επί δεκαετίες.
Εκατοντάδες τέτοιες γραφικές φιγούρες, όπως το προαναφερθέν πρότυπο του σωστού δημάρχου, έχουν γεμίσει τους τοίχους στις γειτονιές, τις σελίδες στις τοπικές εφημερίδες και τα διαφημιστικά φυλλάδια που τρυπώνουν κάτω από τις πόρτες των σπιτιών. Πρόκειται για μια καθαρή εισβολή της πιο κακόγουστης πολιτικής πρακτικής και αισθητικής στην ζωή μας. Μια νοοτροπία που καλλιεργούσε επί χρόνια την παράλογη λογική της ανάθεσης, τον ωχαδερφισμό και την καναπεδοποίηση μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου. Όταν η εξαπάτηση γίνεται επάγγελμα και η κοροϊδία πολιτική καριέρα, το συντριβάνι στην πλατεία, οι λάμπες στους δρόμους και οι δημοτικές επιχειρήσεις θα λειτουργούν μόνο τους τρεις μήνες της προεκλογικής περιόδου. Έτσι για τη φιγούρα και την επιβράβευση του προηγούμενου τετράχρονου αράγματος στην καρέκλα του τοπικού άρχοντος. Μόνο που πια οι καιροί άλλαξαν. Πλέον το σιντριβάνι, η λάμπα και η δημοτική επιχείρηση δεν πείθουν. Άνθρωποι μένουν χωρίς φαγητό, ρεύμα ή νερό. Οι επιπτώσεις της πιο βάρβαρης νεοφιλελεύθερης επίθεσης αποτυπώνονται στη φτώχεια, την ανέχεια και τα προβλήματα του απλού κόσμου. Ενός κόσμου που κάποτε πίστεψε στον κάποιο "κύριο δήμαρχο" και τώρα πληρώνει τα χρέη που ο τελευταίος μαζί με τον πολιτικό του φορέα και τους "σπόνσορές" του δημιουργούσε επί χρόνια.
Ο "κύριος δήμαρχος" έχει πεθάνει. Αυτοί που κυκλοφορούν είναι το φάντασμά του που πλέον δεν προκαλεί θαυμασμό αλλά αποστροφή και αηδία. Όσοι ψάχνουν ακόμη τον "κύριο δήμαρχο" μπορούν να πάνε να χωθούν στο πολιτικό του νεκροταφείο και να αναλάβουν το όποιο κόστος για τη συνειδητή αυτοκτονία τους. Όσοι όμως θέλουν μια άλλη κοινωνία οφείλουν να απαλλαγούν από τις αυταπάτες του παρελθόντος και να πάψουν να ζητούν τους σωτήρες. Οφείλουν να ενταχθούν σε ένα μαζικό κίνημα, εν προκειμένω, ένα αυτοδιοικητικό πολιτικό κίνημα ανατροπής σε τοπικό επίπεδο. Σε ένα κίνημα που την ανατροπή δε θα την κάνουν "κυρίες και κύριοι" αλλά "συντρόφισσες και σύντροφοι". Σε ένα κίνημα που ο στόχος του δε θα είναι το όραμα για το συντριβάνι αλλά η πάλη για τις ανάγκες του κόσμου.
Είναι πραγματικά αστείος ο τρόπος με τον οποίο μεταλαμπαδεύεται ο παραγοντισμός του κεντροδεξιού χώρου από γενιά σε γενιά. Άνθρωποι συσπειρώνονται γύρω από ένα όνομα και αυτό είναι όλο. "Θα θα θα". Καμία πολιτική προσέγγιση των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας παρά μόνο τυφλή εναπόθεση των ελπίδων του κάθε δημότη είτε στον πιο συμπαθή, είτε στον πιο ρουσφετολόγο είτε στον πιο "γείτονα" υποψήφιο.
Η κλασική εικόνα του υποψήφιου δημάρχου έχει κάθε τέσσερα χρόνια τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά. Ο δήμαρχος πρέπει πάση θυσία να είναι άνδρας. Το κύρος, η αποφασιστικότητα και το αγνό αλλά συνάμα επίμονο βλέμμα το έχει μόνο ένας άνδρας. Επίσης ένας άνδρας γύρω στα 50. Είναι επιβεβλημένο να είναι ψημένος στη ζωή έχοντας ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού, του δικηγόρου ή του αρχιτέκτονα. Σίγουρα πρέπει να προέρχεται από πολιτική οικογένεια ή να είναι ενταγμένος στο πράσινο ή στο γαλάζιο πολιτικό κάστρο από μικρός. Τα κάστρα αυτά, βέβαια, σήμερα έχουν ξεβάψει και οι χρόνιοι υπερασπιστές τους σηκώνουν την παντιέρα της "ανεξάρτητης κίνησης", αλλά ίδιον του σωστού πολιτικού ανδρός είναι η ικανότητά του να ελίσσεται ανάλογα με τας συνθήκας. Άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι ο υποψήφιος δήμαρχος πρέπει να τραβήξει μια λαοφιλή φωτογραφία που να εμπνέει εμπιστοσύνη. Ένα καλοπροαίρετο χαμόγελο, ένα καλό χτένισμα, ένα καλό ζευγάρι γυαλιά μυωπίας και ένας καλός φωτογράφος να εξαφανίσει τις όποιες ατέλειες του προσώπου, είναι αυτά που αρκούν για να πείσουν τον κόσμο για τις αγνές προθέσεις του και την εργατικότητά του.
Σε κάθε περίπτωση ο υποψήφιος δήμαρχος πρέπει να τα έχει καλά με τη νέα γενιά και τα ΚΑΠΗ. Στην πρώτη τάζοντας το χτίσιμο γηπέδων, τη δημιουργία στούντιο ηχογράφησης και τη διάθεση δημοτικών χώρων για πάρτι και στα δεύτερα υποσχόμενος εκδρομές και απαγόρευση των πάρτι. Επιπρόσθετα, αυτό που πρέπει να προσδιορίζει έναν υποψήφιο δήμαρχο αυτής της κοπής δεν είναι άλλο από το σύνθημά του. Το συγκεκριμένο λόγο του που θα αγγίξει τον κάθε νοικοκυραίο και θα εστιάζει στα προβλήματα. Φράσεις όπως "όραμα για την πόλη", "προοπτική για το δήμο", "ανάσα για την τοπική κοινωνία", "οξυγόνο στην τοπική δύσπνοια" κλπ είναι τσιτάτα που αδιαμφισβήτητα πιάνουν. Άλλο βασικό χαρακτηριστικό που απαιτείται να έχει ο σωτήρας του εκάστοτε δήμου είναι το να μην είναι ομοφυλόφιλος ή εργένης, αλλά οπωσδήποτε παντρεμένος με θρησκευτικό γάμο και να έχει τουλάχιστον δύο παιδιά. Η κεφαλή του δήμου δεν μπορεί να είναι ξεχάρβαλη. Πρέπει να προωθεί τα ορθά πρότυπα και να επικροτεί τις ηθικά και κοινωνικά αρμόζουσες συμπεριφορές που δεν προσεγγίζουν ποικιλοτρόπως τον τοιουτισμό ή την πάσης φύσεως κομμουνιστική αντίληψη για τη ζωή. Αυτό, όμως, που αναμφισβήτητα πρέπει να υποδηλώνει την αξία του εν δυνάμει δημάρχου είναι η σιγουριά της νίκης και το πρεστίζ του. Στα σουαρέ σε διάφορα σπίτια ο υποψήφιος πρέπει να είναι αλλαζονικός αλλά ταυτόχρονα και Βασιλάκης Καϊλας. Πρέπει να αποκτήσει τον τίτλο του "καλού παιδιού" που όμως ξέρει και μπορεί να τα βάλει με τη διαπλοκή. Χωρίς αμφιβολία ο δήμαρχος καλείται να μη δείχνει ανασφαλής και να μην έχει υψοφοβία. Το μεγάλο βράδυ της νίκης είναι νόμος το να βγει σε κάποιο μπαλκόνι και να σηκώσει στα χέρια το μικρό του γιο στέλνοντας υποσυνείδητο μήνυμα πως "δε θα γλιτώσετε ποτέ από το όνομά μου γιατί ακολουθούν απόγονοι". Τέλος ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ ψυχορραγεί, πρέπει ο ίδιος να μην απαλλαγεί ποτέ από τη νοοτροπία που το κομματικό αυτό "τέρας του σοσιαλισμού" δίδασκε με αριστερή φρασεολογία και δεξιά συνείδηση επί δεκαετίες.
Εκατοντάδες τέτοιες γραφικές φιγούρες, όπως το προαναφερθέν πρότυπο του σωστού δημάρχου, έχουν γεμίσει τους τοίχους στις γειτονιές, τις σελίδες στις τοπικές εφημερίδες και τα διαφημιστικά φυλλάδια που τρυπώνουν κάτω από τις πόρτες των σπιτιών. Πρόκειται για μια καθαρή εισβολή της πιο κακόγουστης πολιτικής πρακτικής και αισθητικής στην ζωή μας. Μια νοοτροπία που καλλιεργούσε επί χρόνια την παράλογη λογική της ανάθεσης, τον ωχαδερφισμό και την καναπεδοποίηση μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου. Όταν η εξαπάτηση γίνεται επάγγελμα και η κοροϊδία πολιτική καριέρα, το συντριβάνι στην πλατεία, οι λάμπες στους δρόμους και οι δημοτικές επιχειρήσεις θα λειτουργούν μόνο τους τρεις μήνες της προεκλογικής περιόδου. Έτσι για τη φιγούρα και την επιβράβευση του προηγούμενου τετράχρονου αράγματος στην καρέκλα του τοπικού άρχοντος. Μόνο που πια οι καιροί άλλαξαν. Πλέον το σιντριβάνι, η λάμπα και η δημοτική επιχείρηση δεν πείθουν. Άνθρωποι μένουν χωρίς φαγητό, ρεύμα ή νερό. Οι επιπτώσεις της πιο βάρβαρης νεοφιλελεύθερης επίθεσης αποτυπώνονται στη φτώχεια, την ανέχεια και τα προβλήματα του απλού κόσμου. Ενός κόσμου που κάποτε πίστεψε στον κάποιο "κύριο δήμαρχο" και τώρα πληρώνει τα χρέη που ο τελευταίος μαζί με τον πολιτικό του φορέα και τους "σπόνσορές" του δημιουργούσε επί χρόνια.
Ο "κύριος δήμαρχος" έχει πεθάνει. Αυτοί που κυκλοφορούν είναι το φάντασμά του που πλέον δεν προκαλεί θαυμασμό αλλά αποστροφή και αηδία. Όσοι ψάχνουν ακόμη τον "κύριο δήμαρχο" μπορούν να πάνε να χωθούν στο πολιτικό του νεκροταφείο και να αναλάβουν το όποιο κόστος για τη συνειδητή αυτοκτονία τους. Όσοι όμως θέλουν μια άλλη κοινωνία οφείλουν να απαλλαγούν από τις αυταπάτες του παρελθόντος και να πάψουν να ζητούν τους σωτήρες. Οφείλουν να ενταχθούν σε ένα μαζικό κίνημα, εν προκειμένω, ένα αυτοδιοικητικό πολιτικό κίνημα ανατροπής σε τοπικό επίπεδο. Σε ένα κίνημα που την ανατροπή δε θα την κάνουν "κυρίες και κύριοι" αλλά "συντρόφισσες και σύντροφοι". Σε ένα κίνημα που ο στόχος του δε θα είναι το όραμα για το συντριβάνι αλλά η πάλη για τις ανάγκες του κόσμου.
http://miastigmistonanemo.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου