«Για τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Podemos στην Ισπανία και την Ενωμένη Αριστερά της Σλοβενίας, η εξουσία είναι μια πραγματική δυνατότητα: Αρκεί να επιβιώσουν στη μακρά τους πορεία μέσα στους θεσμούς».
Αφιέρωμα σε τρία ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα, μεταξύ αυτών και ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνει η εφημερίδα Guardian σε άρθρο της με τίτλο «Τα νέα αριστερά κόμματα της Ευρώπης μπορεί να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο του 1968»
Το κείμενο ξεκινάει με μία αναφορά σε σκηνή από το έργο του Κώστα Γαβρά, «Το κεφάλαιο». Σε ένα οικογενειακό γεύμα, ο διευθύνων σύμβουλος μίας μεγάλης γαλλικής τράπεζας έχει ένα καυγά με τον θείο του, έναν αριστερό του 1968, ο οποίος κατηγορεί τον ανιψιό του για την υπερχρέωση Ευρωπαίων πολιτών και την καταστροφή κρατών. Ο νεαρός τραπεζίτης απαντά «Μα πρέπει να είσαι χαρούμενος». Ο θείος ρωτάει μπερδεμένος «Γιατί;», «Διότι εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα». «Τα παιδικά μου όνειρα;» ρωτάει ο θείος, «Εσείς οι αριστεροί θέλετε διεθνισμό, τον αποκτήσατε. Τα λεφτά δεν γνωρίζουν σύνορα». Ωστόσο, γράφει ο συντάκτης της Guardian, τα παγκόσμια οικονομικά μπορεί να βρίσκονται στα πρόθυρα να χάσουν αυτή την ελευθερία και να αντιμετωπίσουν σύντομα ορισμένα σύνορα – «τουλάχιστον εάν πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις από την Ισπανία την Ελλάδα και τη Σλοβενία».
Ειδικότερα για την Ελλάδα ο αρθρογράφος σημειώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προβάδισμα 11% έναντι της Νέας Δημοκρατίας. «Αν πραγματοποιηθούν πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο, είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει τελικά να σχηματίσει κυβέρνηση» υπογραμμίζει. Αναφορά γίνεται επίσης στο Podemos που προηγείται στην Ισπανία και στην Ενωμένη Αριστερά της Σλοβενίας (Združena levica) που είναι το τρίτο δημοφιλέστερο κόμμα.
Σύμφωνα με τον Guardian, παρότι αυτές οι δημοσκοπήσεις εγείρουν ελπίδες για μία αναγκαία αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική, όλα αυτά τα αριστερά κόμμα αντιμετωπίζουν τουλάχιστον δύο σοβαρές προκλήσεις προκειμένου να διατηρήσουν μαζική υποστήριξη.
Η πρώτη συνοψίζεται ως το ζήτημα της οργάνωσης. Παρότι ξεπήδησαν από κινήματα διαμαρτυρίας, η αυξανόμενη δημοφιλία τους οφείλεται κυρίως στους χαρισματικούς τους ηγέτες. Αν και το σύνθημα των οριζόντιων κινημάτων διαμαρτυρίας ήταν ότι «αυτή η επανάσταση δεν θα έχει πρόσωπο», ένα πρόσωπο είναι αυτό που υπηρέτησε ως ούριος άνεμος για την επιτυχία των νέων αριστερών κομμάτων. Η πρόκληση που τώρα αντιμετωπίζουν, γράφει ο Guardian, είναι να γεφυρώσουν το κενό μεταξύ του οριζόντιου («άμεση δημοκρατία») και του κάθετου (κομματική πολιτική).
Η δεύτερη μεγάλη πρόκληση είναι το ζήτημα του κράτους. Όσο πιο κοντά στην εξουσία έρχονται τα αριστερά κόμματα, όλο και περισσότερες κατηγορίες ακούγονται ότι δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικά. Όσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να σχηματίσουν κυβερνήσεις, όλο και περισσότερο κατηγορούνται ότι είναι «σοσιαλδημοκράτες». «Φαίνεται ότι η σοσιαλδημοκρατία έχει γίνει και πάλι ο μεγάλος κακός λύκος», γράφει ο συντάκτης.
«Αν οι προβλέψεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η πρώτη αληθινή αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη επιβεβαιωθούν την επόμενη χρονιά, ένα τεστ της επιτυχίας του μπορεί να είναι η επανάληψη της σκηνής από το Κεφάλαιο, με μία συζήτηση μεταξύ του Fischer κα του Τσίπρα» γράφει ο συντάκτης. Όταν ο αριστερός του ’68 κατηγορήσει τον Έλληνα ηγέτη για «εκτροπή άλλων χωρών σε επικίνδυνους αριστερούς δρόμους» θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον Τσίπρα, λέει η Guardian, να απαντάει «Μα πρέπει να είσαι χαρούμενος». Όταν ο μπερδεμένος Fischer ρωτήσει «Γιατί;» ο Τσίπρας απλά θα απαντούσε «Επειδή εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου