Του Περικλή Κοροβέση
Εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς να γνωρίζονται και φυσικά χωρίς να έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους, βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν την ίδια τραγική μοίρα και να βρίσκονται μπροστά στο ίδιο δίλημμα: Ή μένουμε εδώ και έχουμε έναν βέβαιο θάνατο ή φεύγουμε από δω και με τη βοήθεια του Θεού ίσως σωθούμε.
Και αν στον δρόμο πεθάνουμε, μέχρι τότε θα ζούμε με την ελπίδα, που στη χώρα μας έπαψε να υπάρχει πια.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν εξήντα εκατομμύρια πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους, γιατί ο πόλεμος δεν ξεχωρίζει μάχιμους και αμάχους.
Στους δέκα νεκρούς μόνο ο ένας είναι μάχιμος. Από αυτούς ελάχιστοι κατορθώνουν και φτάνουν στην Ευρώπη.
Οι περισσότεροι βρίσκουν καταφύγιο σε γειτονικές χώρες, όπου στοιβάζονται σε τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες και με έναν ΟΗΕ να τρέχει λαχανιασμένος και να μην προλαβαίνει.Ο μικρός Λίβανος έχει ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία. Δηλαδή το ένα τέταρτο του πληθυσμού του. Δεν είναι ράπισμα στον ανθρωπισμό της Ευρώπης;
Μαζεύτηκαν οι σοφοί ηγέτες της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, για να δουν τι θα κάνουν με τα κύματα των προσφύγων που καθημερινά δυναμώνουν. Δεν τους απασχόλησε καθόλου γιατί υπάρχουν πρόσφυγες, αλλά για το πώς θα αμυνθεί η ίδια η Ευρώπη από τους ξεριζωμένους.
Οταν γράφονται αυτές οι γραμμές η σύσκεψη των Βρυξελλών είναι σε εξέλιξη και ξέρουμε πως δεν θα παρθούν αποφάσεις.
Αλλά ξέρουμε τι θα γίνει. Θα δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός στρατός, που θα ενισχύσει την ήδη υπάρχουσα FRONTEX για να διαφυλάξει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, όχι από εισβολείς, αλλά από απελπισμένους ικέτες, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Και εδώ κάποιος απλός άνθρωπος που ακόμα έχει κρατήσει το χάρισμα της σκέψης -είναι κοινοτοπία να πούμε πως πια οι περισσότεροι έχουν θεωρήσει τη σκέψη πονοκέφαλο και προτιμούν να ακολουθούν κάποιον σωτήρα- μπορεί να βάλει δύο ερωτήματα που οι σοφοί των Βρυξελλών δεν τα θέτουν.
Γιατί πρόσφυγες και γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι εχθροί που πρέπει να μείνουν εκτός τειχών; Ολοι οι πόλεμοι που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι σε πρώην αποικίες της Ευρώπης, είτε στη Μέση Ανατολή είτε στην περιοχή Σαχέλ της υποσαχάριας Αφρικής.
Και η ιστορία αρχίζει από παλιά. Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη διάλυση του τελευταίου χαλιφάτου, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δηλαδή, οι νικητές, εν προκειμένω οι Αγγλογάλλοι, αντί να ελευθερώσουν τα κράτη που είχε υπό την κατοχή της η Οθωμανική Αυτοκρατορία, τα αποίκισαν και ο νέος ζυγός που επέβαλαν ήταν χειρότερος από τον παλιό.
Η αντίσταση που δημιουργείται δεν γίνεται στο όνομα του μαρξισμού-λενινισμού, τότε η ΕΣΣΔ ήταν σε πλήρη δόξα και είχε εκτυφλωτική λάμψη, αλλά αυτά απορρίπτονται ως άθεα και δυτικά, και προκρίνεται η επιστροφή στο Ισλάμ που τα έχει όλα.
Δημιουργούνται οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που είναι οι προπάτορες όλων των ακραίων τζιχαντιστών.
Το δόγμα που κυριαρχεί είναι:
Ενα χαλιφάτο που θα καταργήσει τα σύνορα των αραβικών χωρών, ένας χαλίφης που θα ενώνει τους Αραβες, μία και μόνη πραγματική θρησκεία, σύμφωνα πάντα με τη δική τους ερμηνεία του Κορανίου, χωρίς κόμματα ή άλλους δυτικούς θεσμούς.
Οποιοι δεν είναι μαζί τους, συμπεριλαμβανομένων και των άλλων μουσουλμάνων που έχουν διαφορετική ερμηνεία του Κορανίου, είναι εχθροί που πρέπει να εξοντωθούν. Αρα ο πόλεμος είναι η μόνιμη πραγματικότητα και αστείρευτη πηγή μετανάστευσης.
Οι Ευρωπαίοι σοφοί δεν σκέφτηκαν τίποτα για να σταματήσει ο πόλεμος. Αντίθετα τον τροφοδοτούν κάθε μέρα και περισσότερο.
Και μπερδεύουν το Ισλάμ, τη δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο μετά τον Χριστιανισμό, με τις σέχτες του τζιχαντισμού.
Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Στρατού για τη φύλαξη των συνόρων από τις στρατιές των εξαθλιωμένων ανθρώπων που αγωνίζονται να σωθούν από τον θάνατο δεν πρόκειται να αποδώσει τίποτα και θα αυξήσει τον αριθμό των θυμάτων.
Και έχουμε το τεράστιο τείχος που υπάρχει γι’ αυτή τη δουλειά μεταξύ Μεξικού και ΗΠΑ, που είναι κατασκευασμένο με υψηλή τεχνολογία και εφοδιασμένο με χιλιάδες κάμερες. Και εδώ υπάρχει και η αποθέωση της τεχνολογίας.
Οι κάμερες είναι συνδεδεμένες με το Ιντερνετ και ο καθένας από την άνετη και ζεστή κάμαρά του μπορεί να εντοπίσει κάποιον παγωμένο μετανάστη κρυμμένο σε μια γωνιά και με ένα κλικ να τον καρφώσει στις αρχές.
Βρέθηκαν τριάντα εκατομμύρια χαφιέδες σ’ όλο τον κόσμο, χρήστες του Ιντερνετ, που το γλεντούσαν με αυτό το ανθρωποκυνηγητό. Θα εισαχθεί και στην Ε.Ε. αυτό το προχωρημένο σύστημα;
Αλλά οι μετανάστες από το Μεξικό εκρέουν κανονικά στις ΗΠΑ. Και εδώ πάμε στα πιο βαθιά. Εχουν πια τα ανθρώπινα δικαιώματα καμιά σημασία για την Ευρώπη;
Τι έχουν απογίνει όλες αυτές οι διακηρύξεις, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις που προστατεύουν τον άνθρωπο;
Καταργούνται λόγω έκτακτης ανάγκης. Και οι αντιδράσεις ως συνήθως περιορισμένες.
Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου