Η ενσωμάτωση των προσφύγων είναι τεράστια πρόκληση για τα επόμενα χρόνια. Από το ευχάριστο σλόγκαν «Μπορούμε να τα καταφέρουμε» πρέπει να περάσουμε στο «Θα τα καταφέρουμε». Πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις τώρα ώστε να ολοκληρώσουμε το έργο.
Για μας, τους Σοσιαλδημοκράτες, ένα πράγμα ήταν πάντα ξεκάθαρο: έχει να κάνει με την κοινωνία σαν σύνολο. Το λέμε εδώ και μήνες. Αντί να χτίζουμε «σπίτια για τους πρόσφυγες», ας αφήσουμε την κοινωνία να τους εφοδιάσει με οικονομική στέγαση σε όποιον τη χρειάζεται. Αντί για τη «μέρα φροντίδας των προσφύγων», ας τους δώσουμε φροντίδα για τα παιδιά τους και παιδικούς σταθμούς για όποιον τα χρειάζεται.
Και πάνω από όλα: πρέπει να προσφέρουμε βοήθεια στις πόλεις και τις κοινότητες, μιας και αυτές στηρίζουν το πραγματικό έργο της ενσωμάτωσης. Καμία πόλη δε θα 'πρεπε να περιορίζει τις υπηρεσίες στους πολίτες της με σκοπό να χρηματοδοτεί το έργο της ενσωμάτωσης.
Στη διαδικασία αυτή, εμείς οι Σοσιαλδημοκράτες πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κανένας στη χώρα μας δε θα αποκτήσει την εντύπωση ότι οι δικαιολογημένες ανησυχίες τους ή απαιτήσεις τους δεν ακούγονται πια, γιατί πλέον όλη η πολιτική συζήτηση στρέφεται αποκλειστικά στα θέματα που μπαίνουν στο τραπέζι από το κύμα των μεταναστών.
Υπήρχαν προβλήματα και πριν τη μεταναστευτική κρίση
Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί γρήγορα να οδηγήσει στην πεποίθηση ότι οι πρόσφυγες είναι υπεύθυνοι για το ότι δεν επιλύονται άλλα προβλήματα στη Γερμανία. Κάτι τέτοιο είναι αναληθές, κυρίως γιατί τέτοια προβλήματα υπήρχαν ξεκάθαρα πριν το κύμα της μετανάστευσης: τα νοίκια είναι πολύ υψηλά, κυρίως στις μεγάλες πόλεις. Οι μικροσκοπικές συντάξεις που μετά από 40 χρόνια δουλειάς είναι μικρότερες από τα επιδόματα της πρόνοιας. Η έλλειψη βοήθειας στις μονογονεϊκές οικογένειες, που δεν εργάζονται γιατί δε μπορούν να έχουν βοήθεια για το παιδί τους στη διάρκεια της ημέρας.
Οι Πράσινοι, οι Φιλελεύθεροι και οι Χριστιανοδημοκράτες αγνοούν αυτά τα θέματα γιατί δε δίνουν σημασία στους ανθρώπους, και στα κοινωνικά ζητήματα της χώρας, τα οποία θεωρούν λιγότερο σημαντικά.
Εμείς, οι Σοσιαλδημοκράτες έχουμε επιπροσθέτως να αντιμετωπίσουμε ένα διπλό θέμα όσον αφορά την ενσωμάτωση: να ενσωματώσουμε αυτούς που έρχονται σε μας με την ιδιότητα του πρόσφυγα, και ταυτόχρονα να κρατήσουμε όρθια την κοινωνία μας.
Για το σκοπό αυτό παλεύουμε εδώ και λίγο καιρό για παροχές που θα βοηθήσουν όλους τους πολίτες της κοινωνίας μας και θα προσφέρουν μια καλύτερη και πιο άνετη ζωή. Χρειάζεται ένα νέο σχέδιο αλληλεγγύης για όλους -ακόμα και για αυτούς που βρίσκονται στη Γερμανία εδώ και πολύ καιρό.
Έχει να κάνει με καλύτερες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας- για όλους
Έχει να κάνει με καλύτερες ευκαιρίες στην εκπαίδευση για όλους. Με καλύτερες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας για οποιονδήποτε παλεύει ανεπιτυχώς για μεγάλο διάστημα να ξεκινήσει από κάπου. Έχει να κάνει με τους συνταξιούχους που μετά από πολλά χρόνια εργασίας δε μπορούν να ζήσουν με τις συντάξεις τους. Έχει να κάνει με τις οικογένειες που χρειάζονται φροντίδα για τα παιδιά τους και ένα χώρο να ζήσουν, και τον οποίο θα μπορούν να εξοικονομήσουν.
Τα προηγούμενα δύο χρόνια, εμείς, στο Μεγάλο Συνασπισμό θέσαμε σημαντικές προτάσεις όπως κατώτατο μισθό, σύνταξη στα 63 και επίδομα βοηθείας για τις μητέρες. Όμως στη συμφωνία που κάναμε αναλάβαμε περισσότερα από αυτά, τα οποία θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
Επιπλέον, επενδύσαμε στην υποστήριξη για το βασικό κόστος διαβίωσης, την εξίσωση των συντάξεων ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, και τον ομοσπονδιακό νόμο για τα άτομα με αναπηρία.
Η πληρωμή ενοικίου θα πρέπει να είναι εφικτή
Με τον ομοσπονδιακό νόμο περί αναπηρίας, θέλουμε να στηρίξουμε τους ανθρώπους με αναπηρία ώστε να ζουν μια ζωή που θα ορίζουν και θα ελέγχουν οι ίδιοι. Κανείς δε θα πρέπει να νιώθει κάποια στέρηση εξαιτίας της αναπηρίας του.
Μια κυβερνητική βοήθεια για τα έξοδα διαβίωσης θα προσέφερε πλεονέκτημα στην εμπειρία της απασχόλησης και θα συνεισέφερε οικονομικά, και σε μεγαλύτερη ηλικία, θα έδινε τη δυνατότητα να παρέχεται μια σύνταξη πάνω από το ανεκτό όριο διαβίωσης.
Μια τέτοια επανεκτίμηση των προϋποθέσεων για τις συντάξεις θα βοηθούσε πρωτίστως τους ανθρώπους με χαμηλό εισόδημα καθώς και αυτούς που ανήκουν σε μονογονεϊκές οικογένειες ή έχουν προστατευόμενα μέλη. Περισσότερα από 25 χρόνια από την επανένωση, δε μπορούμε να ανεχθούμε τις διαφορές όσον αφορά τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Ο οδικός χάρτης για την απόλυτη εξίσωση των συντάξεων θα πρέπει επομένως να γίνει μέσα από γραπτό νόμο στην τρέχουσα εκλογική περίοδο, και να εφαρμοστεί μέχρι το 2020.
Όλα αυτά είναι πράγματα στα οποία έχουμε επικεντρωθεί και θέλουμε να θέσουμε σε εφαρμογή. Όμως τώρα είναι ο καιρός να σκεφτούμε πιο σοβαρά και μακροπρόθεσμα. Γιατί έχουν συντελεστεί δύο αντικρουόμενες αλλαγές: τα δημοσιονομικά ελλείμματα από τη μια, και από την άλλη, η ανάγκη να κρατήσουμε ενωμένη την κοινωνία. Μια υπεύθυνη πολιτική πρέπει να βάλει τις κατάλληλες προτεραιότητες σε τέτοιους καιρούς.
Για αυτό στην παρούσα μάχη για τον προϋπολογισμό παλεύουμε για:
Συνολικά ένα πρόσθετο δισ. ευρώ για εκμάθηση της γλώσσας σε παιδικούς σταθμούς, κοινωφελές έργο στα δημοτικά σχολεία, και καλύτερη φροντίδα των παιδιών μετά το σχολείο.
Μια ανανεωμένη πρωτοβουλία ενάντια στη μακροπρόθεσμη ανεργία για όλους στη Γερμανία και τη δημιουργία περισσότερων ευκαιριών εργασίας που απαιτούνται από όλους, όχι μόνο από τους πρόσφυγες.
Την επέκταση του κοινωνικού προγράμματος για στέγαση, πέρα από την αύξηση της προηγούμενης χρονιάς, με περισσότερους πόρους από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και αύξηση των πόρων για προγράμματα ανάπτυξης των πόλεων (την πρωτοβουλία «κοινωνική πόλη»), καθώς και οικονομικά ερεθίσματα για την κατασκευή νέων υποδομών στέγασης, πιο οικονομικών.
Ναι, όλα αυτά κοστίζουν χρήματα. Αν όμως δεν επενδύσουμε τώρα στην κοινωνική συνοχή μας, στο τέλος θα είναι πολύ μεγαλύτερο το κόστος, εκτός από χρήματα. Το πιθανό κόστος σε περίπτωση που ο ακροδεξιός λαϊκισμός διαλύσει την κοινωνία μας, είναι κάτι που όλοι μπορούν να μαντέψουν.
Δεδομένων των δημοσιονομικών ελλειμμάτων δισεκατομμυρίων, κανείς δε θα πρεπε να λέει ότι δεν υπάρχουν χρήματα για μια προσπάθεια αλληλεγγύης που θα ήταν προς όφελος όλων. Η δημοσιονομική λιτότητα παραμένει σημαντική, αλλά τα υπάρχοντα αποθέματα θα πρέπει να εκμεταλλευθούν πλήρως. Τώρα είναι η ώρα να επενδύσουμε στη συνοχή της κοινωνίας μας. Αυτή είναι η πιο υπεύθυνη πολιτική για το μέλλον της χώρας μας.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στη HuffPost Germany και μεταφράστηκε στα ελληνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου