Χτες η απόδοση των 12μηνων ελληνικών ομολόγων έφτασε το 88%. Δεν ξέρω ποια είναι η τιμή, αλλά όσοι έχουν αγοράσει μέχρι σήμερα (και είναι αρκετοί στην Ελλάδα που το είδαν σαν μια καλή ιδέα) χάνουν ήδη αρκετά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω περίπτωση ομολόγου να έχει φτάσει ποτέ σε αυτά τα επίπεδα. Μπορεί να υπάρχει, απλά δεν το έχω υπόψη μου. Η αγορά μας λέει ότι σύντομα θα δούμε μια στάση πληρωμών. Το ανέφερα και προχτές σε δήλωση αξιωματούχου του ΔΝΤ και από χτες υπάρχουν αρκετές αναφορές από πολλούς άλλους σχετικά με αυτό το ενδεχόμενο. Η RBS δεν είναι παρά μόνο μια που πήρε το μάτι μου.
Όπως έχω εξηγήσει, η στάση πληρωμών θα γίνει, διότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Η πραγματικότητα των αριθμών υπαγορεύει ότι αυτή είναι η λογική πορεία των πραγμάτων. Όχι διότι το θέλουμε, όχι διότι το θέλουν κάποιο άλλοι, αλλά διότι είναι αδύνατον να αντεπεξέλθουμε σε αυτό το βάρος του χρέους, ακόμα και αν ακολουθήσουμε κατά γραμμα το μνημόνιο. Του χρόνου, αν δεν έχει γίνει ακόμα το γενναιόδωρο κούρεμα που λέω τόσο καιρό, το χρέος μας θα έχει φτάσει το 172% του ΑΕΠ.
Το τι θα γίνει όταν ξαφνικά η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να πληρώνει άλλο τους ομολογιούχους δεν ξέρω (αν και έχω υποψίες), αλλά το σίγουρο είναι ότι κάτι τέτοιο δεν συνεπάγεται έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ. Το έχω πει πολλές και το τονίζω για άλλη μια φορά.
Δεν έχει καμία σχέση το όποιο default θα κάνει η Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή μας πορεία!! ΚΑΜΙΑ.
Η Γερμανία χρειάζεται μια νομισματική ένωση όπου τα κράτη μέλη έχουν ένα σκληρό νόμισμα, διότι μόνο σε χώρες με σκληρό νόμισμα μπορούν να πουλήσουν. Τα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας όπως είναι τα γερμανικά, μπορούν να πουληθούν μόνο σε αγορές όπου το βιοτικό επίπεδο είναι υψηλό. Τα 2/3 των εμπορικών συναλλαγών της Γερμανικές είναι με την ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο αυτό, καθώς μόνο χώρες με ευρώ έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν γερμανικά προϊόντα.
Ας δούμε όμως τι λέει μια χτεσινή ανάλυση της UBS πάνω στο θέμα διάλυσης της ζώνης και τις επιπτώσεις.
Κατ΄ αρχάς, η UBS μας λέει ότι ναι μεν το άρθρο 50 στη συνθήκη της Λισαβόνας αναφέρει ότι ένα μέλος μπορεί να αποχωρίσει, αλλά δεν λέει τις διαδικασίες του πως κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει.
Επίσης, δεν υπάρχει τρόπος και διαδικασία έτσι ώστε να αποβληθεί κάποιο μέλος από την ένωση. Για να αποβληθεί κάποια χώρα από την ένωση, θα πρέπει να αναθεωρηθεί η συνθήκη του Maastricht. Η αναθεώρηση όμως απαιτεί τη συμφωνία και των 27 χωρών. Θα πρέπει δηλαδή η χώρα που οι άλλοι θέλουν να αποβάλουν, να συμφωνήσει σε αυτό. Για αυτό η UBS αναφέρει ότι η ένωση θυμίζει το τραγούδι Hotel California και τη φράση, “you can check out any time you want, but you can never leave”.
Όσον αφορά το οικονομικό κόστος, αν μια από τις ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία εγκαταλείψει το ευρώ, οι συνέπειες περιλαμβάνουν εταιρικές πτωχεύσεις, ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος και κατάρρευση του διεθνούς εμπορίου. Σε απόλυτα νούμερα, το κόστος θα ήταν 6.000 έως 8.000 κατά κεφαλήν και 3.500 έως 4.500 κατά κεφαλήν ανά έτος στη συνέχεια. Αυτό είναι το ισοδύναμο του 20% έως 25% του ΑΕΠ κατά το πρώτο μόνο έτος. Σε σύγκριση, με το κόστος για τη διάσωση της Ελλάδος, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας είναι λίγο πάνω από 1.000 ευρώ κατά κεφαλήν σε μια δόση.
Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει μια χώρα αν φύγει από την ένωση, δεν είναι το δημόσιο χρέος και αν θα πληρωθεί σε ευρώ ή στο καινούργιο τοπικό νόμισμα, αλλά το ότι θα πτωχεύσει σε μια νύχτα ο ιδιωτικός τομέας.
Ένα κράτος μπορεί να κάνει default στους πιστωτές του, άσχετα αν στη συνέχεια μείνει η ρετσινιά για πολλά χρόνια. Μια εμπορική επιχείρηση όμως που χρωστά σε ευρώ, θα εξακολουθεί να χρωστά σε ευρώ ό,τι και να κάνει. Οι αντισυμβαλλόμενοι θα απαιτήσουν τα λεφτά τους. Λαμβάνοντας υπόψη την νομισματική υποτίμηση που θα υποστεί η Ελλάδα, θα κάνει αδύνατη τη λειτουργία επιχειρήσεων που έχουν ανάγκη από πρώτες ύλες από το εξωτερικό, διότι δεν θα έχουν τα κεφάλαια να αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, άσχετα αν δεν πληρώσουν τα ήδη χρωστούμενα. Με λίγα λόγια, θα παγώσει η οικονομική δραστηριότητα μέσα σε μια νύχτα.
Επίσης, είναι άλλο πράγμα να διαλυθεί η ένωση, κατόπιν μιας συμφωνίας και να προετοιμαστεί το έδαφος για κάτι τέτοιο -που ίσως διαρκέσει μια δεκαετία- και είναι άλλο πράγμα να ξεδιπλώσει αυτή η ένωση μέσα σε μια νύχτα δια της βίας. Οι συνέπειες θα είναι καταστρεπτικές για όλους.
Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους, μην ανακατεύουμε την στάση πληρωμών που μας λέει η αγορά ότι θα γίνει, με την έξοδο μας από την ένωση. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Καμία σχέση δεν έχει η οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα με την πιθανότητα αποβολής μας από την ένωση. Πέραν του ότι δεν υπάρχει η νομική φόρμουλα για να μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, δεν συμφέρει κανέναν να αποπειραθεί να το κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου