Η υστερική τρομο-δημοκρατία της σύγχρονης Ελλάδας στέκεται στα θεμέλια που έθεσε το θρησκολάγνο κτήνος της μεταπολιτευτικής παιδείας. Το εκπαιδευτικό σύστημα και κατ’ επέκταση το σχολείο τής βαλκανικής προμετωπίδας αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί μέχρι σήμερα απάγκιο φρικτής κανονικότητας και χώρο διακινήσεις κατευθυνόμενης γνώσης. Ένα εργαστήρι γαλούχησης συνειδήσεων και νοοτροπίας γενεών. Ο φαύλος αυτός κύκλος δεν είναι πολίτικο η κοινωνικό ατύχημα, αλλά η ενσάρκωση της κρατικής καταστολής που αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση συνθηκών φτώχειας σε όλα τα επίπεδα. Με αποτέλεσμα την δημιουργία μιας κοινωνίας ηθικά και πνευματικά ακρωτηριασμένης. Μιας κοινωνίας ανήμπορης να παράγει οτιδήποτε πέρα από τη φαντασίωση ενός μεσσία. Τέτοιου είδους αναπηρίες είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, με άμεσο αντίκτυπο στην διαχείριση τον μαζών.
Αναμφίβολα δεν υπάρχουν αθώα θύματα, ωστόσο βρίθει ο τόπος από μελλοθάνατους που σέβονται δήμιους, διότι φέρουν το προσωπείο του σωτήρα. Η Ελλάδα καλλιεργεί τον πολίτη που σέβεται δήμιους. Τον στροβιλίζει, τον ταμπουρώνει σε δανικούς καναπέδες, μετατρέπει τις συνοικίες του σε ανθρωποφύλακες τον εθίζει στην αλήθεια των δελτίων ειδήσεων και στην συνέχεια τον αφήνει έρμαιο εθισμών να αναζητά την δόση του. Μια κοινωνία δοσεων, δόσεις αγανάκτησης, δόσεις ψυχαγωγίας, δόσεις αξιοπρέπειας, δύναμης και ευαισθησίας, δεν μπορεί παρά να είναι χειραγωγήσιμη. Ένα εθνικό εκκολαπτήριο νεοφιλελεύθερων τερμιτών που σπεύδουν να επικροτήσουν πογκρόμ. Επιχειρηματολογώντας ως σύγχρονη ευγονική, αξιολογώντας την ανθρώπινη ζωή με κριτήρια ποιότητας. Ένα κράτος ψευδεπίγραφου δικαίου υποβάλλει ανθρώπους σε θερμοπληξία στα σύνορα. Η Ελλάδα είναι το παράδειγμα μιντιοκρατούμενης κοινωνίας που χορήγησε υπερβολική δόση απραγίας, καθωσπρεπισμού και φόβου στον υπό παρακολούθηση πολιτισμό και ελευθερία για πειραματικούς σκοπούς υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας.
Το τραύμα που πρόκειται να αφήσει η εθνική τηλε-κρατορία είναι στίγμα ζωτικής σημασίας για την ανέγερση των μελλοντικών κοινωνιών. Έχοντας ως παράδειγμα το ποτάμι που πηγάζει από τους κόλπους του μαζικού αποπροσανατολισμού και της παρακρατικής σκοπιμότητας. Το ποτάμι που συμπορεύεται με πρωταγωνιστές άρρηκτα συνδεδεμένους με την υπάρχουσα πολιτική σκηνή. Γνωστό είναι άλλωστε το αλισβερίσι μεταξύ προπαγανδιστών και κρατικού μηχανισμού. Γνωστές και οι τακτικές δημόσιας πυράς σε ιδέες, βιβλία και φυλακισμένους συγγραφείς.
Ο καθένας μπορεί να αναζητά ένα σωτήρα. Ωστόσο ο άνθρωπος οφείλει να θυμάται πως η ελπίδα της αλλαγής κρύβεται στην μόρφωση, στη συνείδηση και στην ανάγκη για αξιοπρέπεια. Οι αρχές αυτές γεννούν δημιουργικά μυαλά και μάτια διψασμένα για γνώση. Ανθρώπους έτοιμους να διαχειριστούν κρίσεις πολυεπίπεδες. Ανθρώπους παραγκωνισμένους σε κοινωνίες λεύκων κελιών. Ανθρώπους ελεύθερους, ικανούς να εξυγιάνουν την παιδεία και την δικαιοσύνη. Διότι αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν φωνή ικανή να χαράξει το σκοτάδι της σημερινής πραγματικότητας. Διότι αυτοί οι άνθρωποι θυμίζουν σε όποιον έχει μάτια για να δει και αφτιά για να ακούσει ότι «το φίδι πέθανε αλλά η σκύλα που γέννησε τον φασισμό βρίσκεται πάλι σε οργασμό» (Bertolt Brecht). Η απραγία είναι επιλογή και ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του.
Του Μάνου Ναρασλή
πηγή:koutipandoras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου