"Κι όταν νικιούνται αυτοί που ενάντια στην αδικία παλεύουν
Πάλι δεν έχει η αδικία δίκιο!
Η ήττα μας δεν αποδείχνει τίποτ' άλλο, πέρα απ' το ό,τι παραείμαστε λίγοι όσοι αγωνιζόμαστε ενάντια στην προστυχιά.
Και περιμένουμε απ' τους θεατές, τουλάχιστον να ντρέπονται!"
Μπέρτολ Μπρεχτ
Χτες οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αμφισβήτησαν έμπρακτα την αστική νομιμότητα, το καθεστώς αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας που μας επιβάλλουν και μπράβο της.
Οι αγωνιστές αυτής της συλλογικότητας συγκρούστηκαν σώμα με σώμα με τις δυνάμεις καταστολής, δέχτηκαν γκλοπιές και χημικά.
Δεν κατόρθωσαν, όμως, να σπάσουν τον φραγμό που είχαν δημιουργήσει μιλιούνια μπάτσων. Ηταν λίγοι αυτοί που συμμετείχαν σ’ αυτό το μπλοκ…
Επίσης έγινε το αναμενόμενο. Συλλήψεις στον σωρό με περίπου 10 διαδηλωτές να έχουν συλληφθεί με την γνωστή κατηγορία σ’ αυτές τις περιπτώσεις της «διατάραξης κοινής ειρήνης».
Αντίθετα η πολύ πιο μαζική πορεία του ΠΑΜΕ «διαλυθεί ήσυχα» όπως ακούσαμε να λέει ρεπόρτερ καθεστωτικού τηλεοπτικού σταθμού.
Αντικειμενικά πρέπει να το παραδεχτούμε: Ισοπεδώνουν τα πάντα, καταργούν κατακτήσεις αιώνων, φέρνουν ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, δημιούργησαν κοινωνική καταστροφή και όμως οι πλατιές λαϊκές μάζες είναι στον καναπέ τους.
Οφείλετε αυτό την εδραιωμένη αντίληψη κάποιου κόσμου της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων»;
Στο ότι κάποιοι υποκλινόμενοι στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό έχουν την αυταπάτη ότι στις εκλογές που έρχονται σύντομα θα αναδειχτεί στην κυβέρνηση ο Σύριζα και θα δώσει τέλος στα προβλήματά τους; Δεν ξέρω. Αυτό που γνωρίζω είναι οι παρακάτω στίχοι του Μπρεχτ:
Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας
κι αφήνει άλλους να αγωνιστούν για την υπόθεση του
πρέπει προετοιμασμένος να ΄ναι.
Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί
θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα
αυτός που θέλει τον αγώνα να αποφύγει:
Γιατί θα αγωνιστεί για την υπόθεση του εχθρού
όποιος για την δική του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.
Είναι τόσο ζόρικοι οι καιροί που μόνο σε παραμύθια κατασκευής Τρέμη, Παπαδημητρίου και Πρετεντέρη δεν πρέπει να πιστεύουμε.
Τι περιμένετε; Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν;
Κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν!
Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν!
Από φιλία. Θα σας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλετε τα δόντια, τέτοια περιμένετε!
Και όπως είναι επόμενο το αστικό καθεστώς με νόμους, διατάγματα και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του προσπαθεί να διαιωνίσει την κυριαρχία του
Αρνούνται το δικαίωμα αντίστασης στη βία, με βία, τη στιγμή μάλιστα που στο βαθμό που αντιδραστικοποιείται το κεφαλαιοκρατικό σύστημα και κατ’ επέκταση περιορίζεται η συναίνεση προς αυτό, είναι βέβαιο ότι θα προσφεύγει όλο και περισσότερο στη βία και θα αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του ως επί της ουσίας δικτατορίας της αστικής τάξης
Είναι ζήτημα όμως χρόνου το σύστημα και οι κολαούζοι του να βρεθούν στα αζήτητα της ιστορίας.
Έχουν δεσμοφύλακες και δικαστές που παίρνουν πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι.
Ναι, μα για ποιο σκοπό;
Πιστεύουν πως μ’ όλα αυτά θα μας λιανίσουν;
Κι όμως θα εξαφανιστούνε, σύντομα αυτό θα γίνει.
Θα εξαναγκαστούνε να παρατηρήσουν πώς σε τίποτα όλα αυτά δεν τους χρειάζονται άλλο.
Έχουν αστυφύλακες και στρατιώτες που παίρνουν λίγα λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι.
Ναι, μα για ποιο σκοπό;
Τόσο πανίσχυροι λοιπόν είναι οι εχθροί τους;
Πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει ένα στήριγμα που αυτούς που καταρρέουν στηρίζει.
Μια μέρα και σύντομα θα γίνει αυτό θα δούνε πως σε τίποτα όλα αυτά δεν τους χρειάζονται άλλο.
Γιατί ούτε τα κανόνια ούτε τα λεφτά άλλο πια δεν θα τους προστατεύουν!
Υ.Γ. Οι υπογραμμισμένοι στίχοι είναι του Μ. Μπρεχτ
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2014/04/blog-post_2.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου