Συνέντευξη του Δημήτρη Κουφοντίνα στην Κατερίνα Κατή. Εφημερίδα Documento 20 Νοέμβρη 2016
Ενδεικτική της αποστροφής Κουφοντίνα για τη συμπεριφορά του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου είναι η άρνησή του να προφέρει ακόμα και το επίθετό του, αφού καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης τον αποκαλεί «κύριο Γ.».
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο μοναδικός από τους καταδικασθέντες για τη 17Ν που έχει αναλάβει την παλτική ευθύνη για τη δράση της, κατηγορεί ευθέως τον Αλ. Γιωτόπουλο για ανηθικότητα, αφού αναφερόμενος στη συμπεριφορά του παραλληλίζει την ηθική του με την ηθική «κρεμάστε τον αδερφό μου γιατί ζαλίζομαι».
«Ήξερε καλά τι έκανε ο κύριος Γ. όταν κατασκεύαζε αυτά τα μυθεύματα» υποστηρίζει ο Δημ. Κουφοντίνας αναφερόμενος στη νέα έρευνα για την υπόθεση της 17Ν που προκάλεσε η επιστολή Γιωτόπουλου.
Του επιστρέφει μάλιστα τους υπαινιγμούς για συνεργασίες με τις αρχές και εξαφάνιση στοιχείων ώστε να μείνουν ασύλληπτα συγκεκριμένα άτομα λέγοντας: «Ποιος ξέρει τι άλλο θα επινοήσει. Σενάρια που ταυτίζονται με τις τερατουργίες που εξέβραζαν οι οχετοί από τα υπόγεια των δυσωδών υπηρεσιών».Ακόμη, ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην τηλεφωνική συνέντευξη που μας παραχώρησε μιλά για την εκδήλωση διαμαρτυρίας των πολιτικών κρατουμένων του Κορυδαλλού στην επίσκεψη Ομπάμα, σχολιάζει τις «μεταρρυθμίσεις που φέρνει στη χώρα μας» ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, αναρωτιέται αν θα υπήρχε «νεοτρομοκρατία» αν δεν έβρισκε κοινωνική αποδοχή, αλλά εξηγεί και γιατί δεν του χορηγούν άδεια εξόδου παρότι το δικαιούται εδώ και έξι χρόνια
«Δεν υπογράφω δήλωση μετάνοιας» δηλώνει, απαντώντας έτσι στις αρμόδιες επιτροπές που απορρίπτουν τα αιτήματά του με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχει μεταμέλεια παρά τη διαβεβαιώσεις του «στο όνομα της ιδεολογίας μου και στους ανθρώπους που θα αναλάβουν την ευθύνη χορήγησης της άδειας ότι θα τηρήσω τους όρους που θα μου τεθούν».
«Δεν θα μπω σε μια συζήτηση φρονηματικού χαρακτήρα μαζί σας κι έχω την εντύπωση ότι κάτι τέτοιο δεν αφορά την άδεια» είχε ξεκαθαρίσει και ενώπιον της επιτροπής.
– Καλημέρα, τι κάνεις;
– Επειδή σαν σήμερα σας 15 Νοέμβρη 1973 ξεκινούσε η εξέγερση του Πολυτεχνείου με σύνθημα «έξω οι ΗΠΑ» και επειδή σήμερα διάλεξε προκλητικά να έρθει ο Ομπάμα, εδώ στον Κορυδαλλό οι πολιτικοί κρατούμενοι κρατάμε το μεσημέρι ανοιχτό το προαύλιο, συμμετέχοντας συμβολικά κι εμείς στις αντιαμερικανικές εκδηλώσεις. Αυτό κάνουμε τώρα.
– Μα τώρα ο Ομπάμα είναι φίλος μας, φέρνει ελπίδα.
– Φέρνει «μεταρρυθμίσεις», που θα πει μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ομαδικές απολύσεις κ.λπ. Έρχεται να πουλήσει αεροπλάνα, να βάλει πιο βαθιά τη χώρα στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, να βάλει ταφόπλακα στο Κυπριακό. Ναι, πραγματικά, κάποιοι θυμήθηκαν όψιμα το «οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας» και απαγορεύουν τις διαδηλώσεις εναντίον τους.
– Όμως, θα μας στηρίξουν απέναντι στους Γερμανούς για το χρέος.
– ΗΠΑ και Γερμανία δεν τσακώνονται για χάρη μας. Μαζί είναι στην τρόικα, μαζί χρησιμοποιούν το χρέος για την υποταγή και την αποικιοποίηση της χώρας. Αν τσακώνονται μεταξύ τους, σε τελευταία ανάλυση ο καβγάς είναι για το πάπλωμα, για το πώς θα μοιράσουν το ελληνικό οικόπεδο με την προνομιακή γεωπολιτική θέα. Εμείς δηλαδή θα χαιρόμαστε αν μας τρώει ο λύκος και όχι η ύαινα;
– Ναι, αλλά από αυτό τον καβγά δεν μπορεί να βγει κάτι καλό για εμάς; Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να ελπίζει στην κυβέρνηση που διαπραγματεύεται;
– Όταν σε θεωρούν δεδομένο, δεν μπορείς να διαπραγματευτείς. Ο ελληνικός λαός πίστεψε στην ελπίδα και με εξαιρετική γενναιοδωρία πήρε ένα κόμμα του 3% και το έκανε κυβέρνηση. Και αυτή η κυβέρνηση, δίχως σχέδιο, δίχως προετοιμασία, δίχως τη στόφα που απαιτεί η ιστορική προοπτική, είπε το «ναι» σε όλα, υπέκυψε. Την ιστορία όμως ποτέ δεν την έγραψαν τα «ναι», πάντα τα «όχι» τη γράφουν, και η μόνη αυθεντική ελπίδα του λαού είναι αν πει «όχι» στους ξένους προστάτες και τους ντόπιους μεσσίες.
– Ας περάσουμε σε άλλα, πιο ειδικά θέματα. Τι έχεις να πεις για την τελευταία επιστολή Γιωτόπουλου;
– Τι να πω; Θλίψη και αηδία προκαλεί. Είχε δίκιο εκείνος ο παλιός κομμουνιστής που έλεγε ότι ο κατήφορος δεν έχει πάτο.
– Στην επιστολή όμως κάνει συγκεκριμένες αναφορές σε τρεις «κολλητούς» και άλλους πέντε «συνδεόμενους».
– Και στην επόμενη επιστολή ποιος ξέρει τι άλλο θα επινοήσει. Σενάρια, που ταυτίζονται όμως με τις τερατουργίες που εξέβραζαν οι οχετοί από τα υπόγεια δυσωδών υπηρεσιών. Αλλά σύμφωνα με την ηθική του κυρίου Γ, αν τυχόν υπήρχαν στα σπίτια της οργάνωσης στοιχεία γι’ αυτούς τους φανταστικούς και μυστηριώδεις «οκτώ», αυτοί θα έπρεπε να συλληφθούν γιατί έτσι θα αδυνάτιζαν οι κατηγορίες εναντίον του. Ανατριχιαστικό. Είναι η ηθική «κρεμάστε τον αδερφό μου γιατί ζαλίζομαι».
– Μετά όμως την επιστολή Γιωτόπουλου η Αντιτρομοκρατική ξανάνοιξε τον φάκελο της 17Ν…
– Όταν ο κύριος Γ κατασκεύαζε αυτά τα μυθεύματα, ήξερε καλά τι έκανε. Θα ήταν ανόητος αν περίμενε ότι η αστυνομία δεν θα χρησιμοποιούσε αυτή την ευκαιρία. Έτσι, η Αντιτρομοκρατική πήρε τη σκυτάλη, ξανάρχισε τη φάμπρικα των διαρροών, αναμοχλεύει έωλες ιστορίες και ξαναστήνει σαθρές κατασκευές που έχουν ξεκαθαρίσει και καταρρεύσει από παλιά, εμπλέκει ανθρώπους που έχει ταλαιπωρήσει και στο παρελθόν, αναστατώνει οικογένειες και ζωές. Όμως αυτή η συντονισμένη επιχείρηση επαναφοράς του κλίματος τρομοϋστερίας δεν θα περάσει.
– Αν έρθει η Αντιτρομοκρατική, τι θα τους πεις;
Εγώ δεν έχω τίποτα να πω μαζί τους. Ας πάνε να ρωτήσουν τον κύριο Γ., μπορεί κάτι να έχει λησμονήσει.
– Έχεις μπει στον δέκατο πέμπτο χρόνο σου στη φυλακή και παρότι εδώ και πάνω από έξι χρόνια δικαιούσαι άδετα, όχι μόνο δεν σου δίνουν, αλλά δεν τηρούν καν τα χρονικά όρια για την εξέταση των αιτήσεων σου και καθυστερούν επί πολλούς μήνες τη σύγκληση του αρμόδιου συμβουλίου της Φυλακής, καταστρατηγώντας έτσι το δικαίωμα στην άδεια. Γιατί γίνεται αυτό;
– Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα καθεστώς ειδικής αντιμετώπισης. Αν όμως εγώ συζητάω δημόσια το ζήτημα της άδειας στους πολιτικούς κρατούμενους, είναι επειδή νομίζω ότι ενδιαφέρει ευρύτερα την κοινωνία για δύο κυρίως λόγους. Πρώτα, γιατί η άλλη όψη του νομίσματος της μνημονιακής οικονομικής καταστολής είναι η περιστολή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ένα από αυτά τα δικαιώματα που περιστέλλονται (και που δεν είναι παραχωρήσεις αλλά κατακτήσεις αγώνων) είναι και το ζήτημα της άδειας. Και δεύτερο, επειδή η κυβέρνηση αυτή που θέλει να λέγεται αριστερή θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση, σε ό,τι με αφορά, την αποκήρυξη των ιδεών μου. Ζητά να υπογράψω δήλωση μετάνοιας. Όμως αυτό το τίμημα δεν μπορώ να το καταβάλω. Είμαι πολύ μικρός για να διαπράξω τόσο τεράστια ατιμία απέναντι στην επαναστατική μνήμη. Θα ήταν δειλία, ποταπότητα να κηλιδώσω τη μικρή προσωπική μου ιστορία με μια τέτοια ταπεινή πράξη.
– Πριν από λίγες ημέρες έγινε επίθεση κατά της γαλλικής πρεσβείας. Πώς τη σχολιάζεις;
Αν η ενέργεια αυτή έγινε, για παράδειγμα, ως αλληλεγγύη στον επαναστάτη Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα, που το γαλλικό κράτος, εκδικητικά και παραβιάζοντας τους ίδιους του τους νόμους, τον κρατά φυλακή 33 χρόνια τώρα, τότε η συμβολική αυτή ενέργεια μιλά από μόνη της.
– Ποια είναι η γνώμη σου για τη λεγόμενη «νεοτρομοκρατία»;
– Όταν έκλεισε ο δικός μας κύκλος του αντάρτικου πόλης, είδαμε άλλους κύκλους να ανοίγουν, ενός νέου αντάρτικου, με χαρακτηριστικά διαφορετικά από τα δικά μας, πιο «μητροπολιτικά», πιο «κοινωνικά», με τις αναμενόμενες διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του όσον αφορά τη στόχευση, το σχέδιο, την κοινωνική απεύθυνση. Όμως να ρωτήσω κι εγώ από τη μεριά μου, γιατί υπάρχει αυτή η «ελληνική εξαίρεση», αυτή η «δυναμική επιμονή», που δεν θα υπήρχε αν δεν έβρισκε κάποια κοινωνική αποδοχή; Έχω προσπαθήσει να απαντήσω: οφείλεται σε ιστορικούς λόγους, αλλά σχετίζεται και με τη σημερινή συγκυρία. Μήπως είναι κι αυτό ένα κομμάτι, μία από τις όψεις μιας κοινωνικής αντίστασης, γιατί «δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη»;
– Ναι, νομίζω ότι απαντάς και στα δύο βιβλία σου πάνω σε αυτό, τόσο στο πρώτο, το αυτοβιογραφικό ας πούμε, όσο και στο δεύτερο, στον διάλογο με τον συνάδελφο Τάσο Παππά. Πού στόχευες όμως ευρύτερα όταν τα έγραφες;
– Γράφω, ιδίως με όλα αυτά που γίνονται, γιατί αν δεν γράψω, ως πολιτικός άνθρωπος θα εκραγώ. Γράφω για τον απολογισμό, γιατί πρέπει να δώσουμε λογαριασμό για όσα έγιναν στον φυσικό αποδέκτη του λόγου μας, γράφω για να ανοίξει ο διάλογος γι’ αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας, γράφω και για την προοπτική, γι’ αυτά που μέλλεται να έρθουν, «με το αυτί στη βοή των επερχόμενων γεγονότων». Επειδή η κοινωνική χειραφέτηση είναι πρώτιστα φαινόμενο της κοινωνικής συνείδησης, επιζητώντας να πάρω μέρος κι εγώ στον πόλεμο των ιδεών, που έρχεται από παλιά, συνεχίστηκε και μέσα από τη δική μας δράση και θα συνεχίζεται μέχρι να έρθει η εποχή του ανθρώπου.
Ανάρτηση από: http://vathikokkino.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου