Σ’ αυτό τον κόσμο ερχόμαστε για γη και ελευθερία. Να μεγαλώσουμε, να παίξουμε, να ταξιδέψουμε, να ερωτευτούμε, να αγωνιστούμε με πάθος για ό,τι μας ανήκει.
Υπάρχουν παιδιά που δε θα προλάβουν τίποτα από αυτά.
Παιδιά που γεννιούνται μέσα στον πόλεμο, μεγαλώνουν μέσα στον πόλεμο και πεθαίνουν παιδιά. Που δε θα γνωρίσουν τίποτα άλλο παρά πόλεμο.
Και υπάρχουν μανάδες, που η μόνη τους ειρήνη είναι τα παιδιά τους. Και δίνουν ζωές ολόκληρες για να τα προστατέψουν.
Μανάδες που ξέρουν πως τα παιδιά τους μπορεί να σκοτωθούν, χωρίς να έχουν ζήσει. Που φοβούνται για το παιδί τους πριν έρθει καν στον κόσμο.
Υπάρχουν και κάποιοι -πιο πολλοί απ’ όσοι θα έπρεπε- που ανέχονται να ζουν σε ένα τέτοιο κόσμο.
Που όσο κάνουν μελλοντικά σχέδια για το νέο χρόνο, κάποια παιδιά ζουν στο μόνιμο ενεστώτα του πολέμου.
‘’Σου πήρανε το ξύλινο άλογό σου, σου πήρανε – ας είναι- τον ίσκιο του άστρου παιδί μου, λουλούδι του ηφαιστείου παλμέ του χεριού μου στα μάτια σου θωρώ τη γέννηση του αύριο κι ένα άλογο βουλιαγμένο στη σάρκα του πατέρα μου. Ξέρουμε καλά τους διαβόλους που κάνουν ένα παιδί προφήτη.’’
Mahmoud Darwish
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου