Πριν από λιγότερο από έναν χρόνο καλέσαμε μέσω της «Le Monde» τους πολιτικούς να αντιδράσουν στην κοινωνική και ηθική αναστάτωση που ταλαιπωρούσε τους Γάλλους. Τους καλέσαμε να «κινητοποιηθούν για ένα κοινωνικό σύμφωνο βασισμένο στις προσταγές της δημιουργικότητας, της νηφαλιότητας, της δικαιοσύνης και της αδερφοσύνης». Ελπίζαμε σε μια προεκλογική εκστρατεία που θα αποτελούσε «την ευκαιρία να προσεγγίσουμε ως υπεύθυνοι πολίτες τις προκλήσεις με τις οποίες είμαστε αντιμέτωποι».Δυστυχώς, αντί για την ενίσχυση της δημοκρατικής και ηθικής ποιότητας της προεκλογικής εκστρατείας, είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες, ιδίως από την πλευρά ορισμένων υποψηφίων, την εκμετάλλευση φόβων, την αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, τον στιγματισμό ενός μέρους του πληθυσμού…
Επιπροσθέτως, πολλές απόψεις περιέχουν θέσεις ή πολεμικές που καταλήγουν να ξεχνούν ότι η χώρα μας δεν είναι ένα νησί και ότι κανένα πρόγραμμα που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί σήμερα να μην εμπεριέχει μια ευρωπαϊκή και μια παγκόσμια οπτική των προβλημάτων προς αντιμετώπιση.
Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί ιθύνοντες. Ολοι μας όμως περιμένουμε από την παρούσα προεκλογική εκστρατεία αξιόπιστες προτάσεις που να εκφράζουν ένα σαφές και επιθυμητό όραμα για το μέλλον. Αν η αλλαγή είναι αναγκαία, πρέπει να πούμε με ποιον τρόπο θα γίνει υπόθεση όλων, πώς θα συμμετάσχει ο καθένας σε ένα μακροχρόνιο, κοινό σχέδιο για την κοινωνία.
Οι Γάλλοι δεν είναι κορόιδα: γνωρίζουν ότι αύριο η χώρα μας πρέπει να μειώσει την ανεργία και τις ανισότητες, προϋπόθεση για την επιστροφή στην οικονομική ισορροπία προκειμένου να μην επιδεινωθούν οι κοινωνικές αδικίες. Ηρθε λοιπόν ο καιρός να μάθουμε τι είδους κράτος θέλουμε; Τι είδους σχέσεις πρέπει να δημιουργηθούν ανάμεσα στο κράτος αυτό και την οικονομική σφαίρα; Ποιοι δεσμοί συνδέουν το κράτος αυτό με την Ευρώπη; Ποιες αρχές θα καθοδηγούν τις δαπάνες μας; Ποιο φορολογικό σύστημα θα δεχτούμε για να εξασφαλίσουμε την ισότητα; Πώς θα αντιμετωπίσουμε το τριπλό οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό χρέος; Πώς θα μειώσουμε την ανεργία και θα προστατεύσουμε το περιβάλλον; Πρέπει να κάνουμε γνωστό το είδος διακυβέρνησης που προτείνουμε για να διευκολύνουμε την κοινωνική συνοχή και να ανανεώσουμε την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Αν τα συζητήσουμε όλα αυτά δημοσίως με σαφήνεια, στις 22 Απριλίου και στις 6 Μαΐου θα μπορέσουμε να ρίξουμε με πλήρη συνείδηση την ψήφο μας στην κάλπη. Διότι μόνον έτσι θα γνωρίζουμε τι αρνούμαστε και τι επιλέγουμε. Με αυτόν τον τρόπο και μόνο θα επιλέξουμε την δίκαιη και δημιουργική ηπιότητα, προϋπόθεση για μια οικονομία υπό έλεγχο, πηγή ευημερίας για όλους, την οποία έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Διότι, αφού δεν ανοίξαμε αυτές τις δημόσιες συζητήσεις, θα μας επιβληθεί η λιτότητα. Και θα ακολουθήσει μια πομπή από ανθρώπινα δράματα, μιζέρια, απελπισία και εξέγερση.
Η υποβάθμιση της δημόσιας ζωής μας απαιτεί να εφεύρουν οι Γάλλοι ένα κοινό μέλλον που θα λαμβάνει υπόψη το ανθρώπινο δυναμικό μας, ποικίλο και κακοχρησιμοποιημένο, καθώς και τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες ευκαιρίες και επιταγές. Τις λύσεις δεν θα τις φέρει ούτε μια πολιτική σφαίρα που δίνει την ψευδαίσθηση ότι κατέχει τις απαντήσεις στα προβλήματά μας ούτε μια διχασμένη κοινωνία των πολιτών, ούτε τα μέσα ενημέρωσης που αναζητούν κοινό. Πρέπει να οικοδομήσουμε μια κοινή απάντηση των πολιτών, διότι η συμμετοχή στην δημοκρατική ζωή δεν μπορεί να περιορίζεται στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Η διακύβευση είναι να επανακτήσουμε μαζί την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε, να δρούμε, να ζούμε διαφορετικά στην δημοκρατία. Αυτό επιχειρεί το Κοινωνικό Σύμφωνο που συγκεντρώνει μια εκατοστή οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών έτοιμες να συνδιαλαγούν με πολίτες, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, δημάρχους κ.ά. για να εφεύρουν ένα μέλλον επιθυμητό από όλους. Οι Γάλλοι πρέπει να συσπειρωθούν σε μια στιγμή κρίσιμη για την ιστορία μας γύρω από ένα εθνικό πολιτικό σχέδιο που θα εκφράζει ένα όραμα για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου.
Λοιπόν, κυρίες και κύριοι υποψήφιοι, κάντε μια προσπάθεια! Επιδείξτε θάρρος, σαφήνεια και απλότητα εκφράζοντας το σχέδιό σας για τη Γαλλία. Μαζί μας ανοίξτε πραγματικές δημόσιες συζητήσεις και καλέστε τις γυναίκες και τους άντρες της χώρας μας να επιλέξουν γνωρίζοντας ότι όλα δεν πρόκειται να είναι δυνατά αλλά και ότι τίποτε δεν θα είναι δυνατό χωρίς αυτούς.
*Άρθρο των Claude Alphandery, Dounia Bouzar, Francois Chereque, Jean-Paul Delevoye, Jacques Delors, Jean-Baptiste de Foucauld, Patrick Viveret, που δημοσιεύεται στη Le Monde και αναδημοσιεύεται από «Το Βήμα». Ο κ. Claude Alphandéry είναι οικονομολόγος, η κυρία Dounia Bouzar ανθρωπολόγος, ο κ. François Chérèque γενικός γραμματέας του συνδικάτου CFDT, ο κ. Jean-Paul Delevoye πρόεδρος του Οικονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Συμβουλίου, ο κ. Jacques Delors πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο κ. Jean-Baptiste de Foucauld επίτροπος σχεδιασμού και ο κ. Patrick Viveret φιλόσοφος
tvxs.gr